เราเป็นคนเงียบๆ ขี้อายและก็ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมค่ะ พอขึ้นมหาวิทยาลัยก็เลยคิดว่าจะปรับตัวใหม่จะได้มีเพื่อนบ้างค่ะ ทีนี้เราก็ได้เพื่อนมาสามสี่คนแต่คนที่จะเล่าถึงให้ชื่อว่า เอ นะคะ คือเอ เนี่ยเป็นคนที่เข้าสังคมเก่ง เพื่อนเยอะ เราก็คิดว่าเออดีมีเพื่อนที่เข้าสังคมเก่งจะได้ทำให้เราเข้าสังคมเก่งบ้าง เราก็เป็นเพื่อนกันมาปีกว่าค่ะ และมีเหตุผลที่ต้องมาแชร์หอกัน เพราะว่าจะเเชร์ค่าหอค่ะ เราก็คิดว่าเราสนิทกับเอมากค่ะ(ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองคนเดียวรึเปล่า) ด้วยความที่เราไม่เคยมีเมทก็ทำให้เอไม่พอใจเราอยู่หลายครั้ง แต่เราก็พยายามปรับปรุงนะคะ เพราะว่าเราเข้าใจว่าคนเรามันไม่เหมือนกัน เราก็พยายามทำให้เอไม่หงุดหงิดเวลาอยู่ด้วยกัน แต่นานวันเข้ามันก็เริ่มแปลกค่ะเอไม่คุยกับเรา เราไม่รู้สาเหตุที่เอไม่คุยด้วย เราเลยไปถามเอ เอตอบกลับมาว่าขี้เกียจชวนเราคุยแล้วมันเหนื่อย คือเราพูดไม่ค่อยเก่งแต่จากนั้นเราก็พยายามหาเรื่องคุยกับเอนะคะ แต่แบบบางครั้งถามไป ชวนคุยไปเอก็ไม่ตอบ เราก็เลยถามว่าเป็นอะไรมั้ย เอตอบมาว่าเราชวนเอคุยในเรื่องที่เอไม่จำเป็นต้องรู้ คือพอได้ยินเรางงมากเลยค่ะ เพราะเวลาเอชวนเราคุยเราก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นแต่เราก็ตอบนะ เราก็คิดเออหรือว่าเราชวนคุยเรื่องหน้าเบื่อ และ เอก็บอกว่าไม่ต้องชวนคุยทุกเรื่องก็ได้ เราก็เลยเงียบๆไป แต่คือพอไม่มีใครพูดอะไรบรรยากาศในห้องก็อึมครึม เราก็เลยถามเออีกว่า ไม่อึดอัดหรอ เอบอกว่าไม่ เราบอกเอว่าเราอึดอัด เอโกรธอะไรเรารึเปล่า เอบอกว่าไม่อยากคุย ขี้เกียจ เราก็ถามว่าจะให้เราทำยังไง เอบอกว่าก็คิดเองดิปัญหาของเรา คือเรายอมรับว่าสกิลการชวนคุยเราต่ำเตี้ยมาก แต่เราก็พยายามแล้วมั้ยอ่ะ เอบอกเราดูไม่เป็นตัวเอง แต่ก็บอกให้เราลองเปลี่ยนให้เข้าสังคมมากขึ้น คือเราไม่รู้ว่าเราเข้าใจไม่ถูกหรือเอพูดงง(เอ่อคือเราอาจจะงงเอง) แต่เราก็มีความรู้สึกว่าเอจะคุยกับเราเมื่อเออยากคุยเท่านั้นอ่ะ แต่จุดแตกหักของความสัมพันธ์คือเราทำผิดกับเอค่ะอันนี้เรายอมรับ คือเรื่องมีอยู่ว่าเราบอกเอถ้าจะไปซื้อของเข้าหอให้บอกเราด้วย เอบอกว่าทำธุระอยู่ถ้าเสร็จเเล้วจะไป แต่เผอิญเราทำธุระเราเสร็จก่อนเราเลยไปโลตัสก่อนค่ะเดินดูของไปเรื่อยเราเลยบอกเอว่าเราถึงแล้วนะ เอบอกกำลังมา เราเดินอยู่ตรงนั้นรอเอ 2 ชั่วโมงเราเลยไลน์บอกเอว่าเรากลับก่อนนะ เอเลยโกรธเรา เราก็เข้าใจค่ะว่าเราทำผิดแต่คือเราก็บอกเอว่าถ้าเอจะซื้อของเราเดินเป็นเพื่อนนะ แต่เอก็บอกช่างมัน พอถึงหอเราก็ขอโทษเอ แต่เอคงโกรธมาก แล้วสรุปคือเอบอกกับเราว่าขอเป็นแค่เมทกันเฉยๆไม่ต้องเป็นเพื่อนกันเหอะเราช็อคนะแต่เราก็อ่ะยอมรับแต่โดยดีเพราะเราทำผิดกับเอจริง โดยเอให้เหตุผลว่าคบกับเราก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร แต่คำที่เอพูดแล้วเราตัดเอได้ทันทีก็คือที่บ้านเออาจะเลี้ยงเอมาแบบเคร่งครัดอาจจะต่างกับบ้านเรา แต่จากนั้นสถานะเราก็จะอยู่แบบคนไม่สนิทกันแล้วใช่มั้ยคะ แต่ที่เรางงคือเอชอบเหวี่ยงใส่เรา เรางงว่าคนที่เค้าไม่ได้สนิทกันอ่ะเค้าจะพูดกันด้วยน้ำเสียงแบบเหวี่ยงทั้งที่เราก็ถามดีดีอ่ะ แล้วคือบางทีเอก็เหวี่ยงโดยที่เราไม่ผิดอ่ะ แบบบางทีเอนอนแล้วมันมีเสียงกุกกักตื่นมาเอก็ชอบทำอะไรให้มันรุนเเรงเหมือนประชดเรา คือบางทีเราก็อยากบอกว่าไม่ใช่เราแต่เป็นไอห้องข้างบน เราต้องตกเป็นเหมือนคนผิดแล้วยอมเอไม่ตลอดชาติเลยหรอคะ เวลาเจอกันมี่มหาวิทยาลัยต้องทำตัวยังไงเพราะว่าอยู่กลุ่มเดี่ยวกันแต่เอบอกให้แยกกันเดินจะแยกยังไงแบ่งเพื่อนยังไง