ผมกับเธอไม่รู้ว่าเรียกว่าเป็นแฟนกันมั้ย โทรหากันตลอด เกือบ 1 ปี นัดเจอกัน ( เราอยู่กันคนละจังหวัด ) วันนึงผมทะเลาะกับเธอก่อนที่เราจะเจอกัน แต่เราก็เคียกันจนถึงวันที่เราได้เจอกัน เรา 2 คนอยู่ด้วยกัน จนกระทั่งผมกลับมาบ้าน ( จังหวัดที่ผมอยู่ ) เราก็ทะเลาะกันอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นความงี่เง่าของผมเองคับ เธอบอกว่าเธออยากเลิกไม่ทนแล้ว ผมเข้าใจเธอนะคับ ผมได้ถามคำถามเธอคำนึงเธอยังรักผมอยู่มั้ย " เธอบอกว่าไม่รักแล้ว " ผมถามอีกว่าแล้วจะมาอยู่ด้วยกันทำไม เธอตอบผมกลับมาว่าแค่ " สงสารกลัวอยู่คนเดียว " ผมช็อคเลย เธอบอกเลิกผมแล้วก็ทิ้งผมไว้ แต่ก็ยังคุยกันอยู่นะคับ เธอบอกว่าเธอเป็นห่วงผมที่คุยอยู่ตอนนี้ เพราะเธอรู้ว่าผมทำใจไม่ได้ ที่จริงเธอมีคนของเธอคับ เป็นรุ่นพี่เขาให้เธอแทบทุกอย่างคับ เพียงแต่ไม่มีเวลา เขาดีกว่าผมทุกอย่าง ผมจึงตัดสินใจพูดเรื่องแฟนเก่าของผมว่าตอนที่ผมรู้สึกไม่ดีเขาอยุ่ข้างผมตลอด ( ในตอนที่ผมทะเลาะกัน ) แต่เธอคนที่ผมคุยเขาไม่เคยอยุ่ข้างผมเลยคับบางครั้งเขาก็ด่าผมพูดทำร้ายจิตใจผมเขาเอาผมไปเปรียบกับพี่คนนั้น ผมผิดมั้ยคับที่ผมนึกถึงแฟนเก่าผมที่เขาคอยอยุ่ข้างผมกับเธอ ( ผมตั้งใจพูดเพราะเธออยู่กับผมแค่สงสาร )
ความรักของผมมันผิดใช่มั้ยคับและผมไม่ดีใช่มั้ยคับที่ทำให้ผญที่เค้าอยู่กับผมเพราะสงสารเกลียด