รู้สึกเสียใจหลังให้ลูกหย่านม

ตอนนี้ จขกท ไม่ได้ให้นมลูกแล้ว ลูกเพิ่ง 6 เดือนเองค่ะ
ตลอดเวลา จขกท. เป็นคนมีน้ำนมน้อยมาตั้งแต่แรก ปั๊มได้ครั้งละ 2-3 ออนซ์เท่านั้น
ยิ่งช่วงกลับมาทำงานหลัง 3 เดือนน้ำนมลดลงไปเรื่อย ๆ 
เพราะ จขกท. ปั๊มแค่ตอนกลางวัน 3 รอบ  มากกว่านี้ก็เกรงใจเพื่อนร่วมงานและเจ้านาย เวลาปั๊มทีมันทำอะไรไม่ได้
มากสุดแค่นั่งหน้าคอมแต่บางครั้งมันต้องเดินไปเดินมา ทำให้บางครั้งงานก็โหลดเพราะเรา ตอนเย็นเน้นเข้าเต้า
แต่น้ำนมมันค่อย ๆ หายไปเรื่อย ๆ พยายามกระตุ้นตอนกลางคืนด้วย แต่ตื่นทุก 2-3 ชั่วโมงไม่ไหวเพราะเราต้องทำงาน
ทำให้กลางวันเราง่วงนอนมาก ยิ่งทำให้งานเราไม่มีประสิทธิภาพ 

สุดท้าย จขกท. ก็ยอมแพ้ คือหยุดให้นมลูก ตอนนี้ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แต่รู้สึกเสียใจมาก
เพราะความรู้สึกทุกครั้งที่ลุกเข้าเต้ามันคือความสุขของเรา มองหน้ากัน จับมือกันเวลาลูกดูดนม
จขกท .ไม่อยากเสียยโอกาสนั้น ใจจริงอยากให้นมเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะไม่เอาแต่รู้สึกว่ามันยากเหลือเกิน
จะกลับมากู้น้ำนมใหม่ดีมั้นหรือว่าทำใจดีกว่า ถึงพยายามไปสุดท้ายก็ทำอะไรมากไม่ได้ สุดท้ายงานก็ต้องทำ

รู้สึกว่าเป็นแม่ที่แย่จังทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ ได้แต่ขอโทษเขาในใจ ภาพที่เวลาเห็นลูกดีใจเวลาจะได้ดูดนมตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว 
หรือว่า จขกท. ควรจะลองสู้กอีกสักตั้งมั้ยคะ แต่ทำไปน้ำนมก็ไม่เอยะอยู่ดีลุกไม่พอกินเพราะเขาเริ่มโต สุดท้ายต้องกินนมเสริม
เฮ้อออ เศร้าจรังเลยค่ะ