คือหนูขอบอกก่อนนะหนูอายุ11ค่ะแต่เป็นเด็กค่อนข้างหยิ่งนิดๆค่ะ หนุมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวเเล้วก็เพื่อนที่โรงเรียน หนูขอเริ่มเล่าจากเรื่องที่ ร.ร ก่อนเลยนะคะ คือหนูเป็นคนที่หยิ่งๆนิดๆ เจ้าอารมณ์หน่อยๆค่ะ แต่หนูเป็นคนจริงใจนะคะ หนูมีเพื่อนอยู่คนเดียวที่สนิทมากเล่าทุกอย่างให้เขาฟังตลอด หนูเป็นที่ปรึกษาให้เขาตลอด เเต่พอหนูมีปัญหาเขาปล่อยให้หนูหาคำตอไม่สนใจหนูเวลาหนูโกรธเขาไม่ง้อเลยมีแต่หนูที่เป็นคนไปง้อเขาเอง มีงานที่เขาทำไม่ได้หนูก็ช่วย แล้วนิสัยจากที่เขาเป็นแบบนี้มันยิ่งเริ่มเปลี่ยนไปเขาไปหาเพื่อนคนอื่นบ่อยมากเลยค่ะ เวลาเค้าเวลาเขาอยู่ด้วยกันเขาจะชอบแกล้งหนูแบบทำเป็นด่าโดยไม่สบตา พูดถึงเรื่อง เมินหนูบ้าง แต่หนูเป็นคนค่อนข้างอารมณ์ร้อนเลยด่าออกไป ถ้าเรียกว่าร้อนตัวก็ไม่เชิงค่ะ เพราะว่าที่เขาพูดมันเป็นเรื่องของหนูหมดเลย เวลาเขามาขอโทษหนูก็ให้อภัยตลอดค่ะ เวลาหนูทักแชทไปหาเขาจะไม่ค่อยตอบ เมิน เเล้วบางครั้งหนูทักมากๆเขาก็บอกว่าไม่ว่างคำเดียวจบ จนหนูพูดเรื่องนี้เเล้วทะเลาะกันกับเพื่อนคนนี้บ่อย หนูเคยไม่เล่นกับเขาไปแล้วครั้งหนึ่งค่ะ แต่ครั้งนี้เขามาง้อเเล้วหนูก็ให้อภ้ย เวลาหนูร้องไห้เขาก็จะพูดปลอบแปปเดียว แล้วพอหนูไม่พูดเขาจะหาว่าหนูหยิ่งหยั่งนู้หยั่งนี้ เอาง่ายๆค่ะหนูเป็นคนโลกส่วนตัวสูงถ้าอยู่กับคนที่ไม่อยากคุยหรือขี้เกียจพูดหนูจะไม่พูด เป็นบุคคลิกที่เเปลกที่สุดเเล้วค่ะในห้อง แล้วใรห้องหนูเป็นคนจริงจังกับทุกอย่างวางแผนอนาคตต่างๆไว้ร่วงหน้า มีความเป็นที่ปรึกษาเเละความคิดเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในห้องเลยค่ะ เวลาเขาทำผิดหนูจะเป็นคนเตือนบ่นให้ฟังตลอดแล้วเขาก็ปฏิบัติตามบางครั้ง หนูกับเขานิสันเเตกต่างกับพอสมควรค่ะเค้าเป็นคนพูดมากแต่ไม่สนใจใครเลยค่ะ หนู่ค่อนข้างพูดน้อยถ้ามีสาระหนูค่อยพูดถ้าไร้สาระหนูตะไม่ค่อยตอบ ถ้าเป็นอย่างนี้หนูควรปล่อยเพื่อนแบบนี้ไปหรือปรับตัวของหนูเองดีคะ
เรื่องครอบครัว
ครอบครัวหนูทะเลาะกันค่ะระหว่างพ่อกับแม่ เรื่องเกิดจากที่พี่ของหนูจะมาเอารถไปใช้ที่ฝึกอะไรสะกอย่างนี่เเหละค่ะ ขออธิบายก่อนนะคะว่าครอบครัวหนูมี6คนพี่ผู้ชาย3คนเป็นลูกภรรยาเก่าพ่อหนูหนูเป็นลูกภรรยาใหม่พ่อค่ะ เเล้วพี่เขามาขอยืมรถ แล้วก็เกิดการแบบแม่ไม่อยากให้เอาไปใช้เเล้วคือพ่อรักพี่มากจะให้เอาไปใช้เลยทะเลาะกันจนจะอย่าค่ะ แม่บอกหนูว่าถ้าใช้หนี้เสร็จจะอย่าแล้วพาไปอยู่กันยาย เเม่ถามหนูตลอดว่าเป็นไรมั้ยหนูแยกเเยะออกหรือป่าว หนูได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรเลยหนูแข็งเเรงอยู่แยกแยะออกว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหน แต่คำตอบจริงๆกับตรงกันข้ามค่ะ พ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงพอสมควรมีวันนึ่งค่ะหนูมานอนกับพ่อเเล้วพ่อไปกินข้าวข้างนอกบ้าน หนูโทรไปถามพ่อบอกว่าจะกลับอยู่อีกแปปเดียว แล้วแม่ก็บอกให้เราไปนอนกับแม่รอพ่อก่อนเราก็บอกว่าไม่หนูจะรอพ่ออะไรแบบนี้แต่แม่ไม่ยอมค่ะเลยทะเลาะจนเราร้องไห้ค่ะ แม่ก็ด่าพ่อไปต่างๆนาๆว่าพ่อไปกินเหล้าบ้าง ไปเอากับคนอื่นบ้าง แม่บอกว่าหนูโง่บ้างไปเชื่อพ่อ พอเช้ามาแม่บอกว่าไปโง่เชื่อมันทำไมมันมาตี1นู้นถ้ารอจะอยู่ยังไง แม่พูดแบบนี้ทีเเรกว่าจะโกรธเเล้วค่ะ แต่มันโกรธไม่ลงเพราะแม่ก็คือแม่ เหตุมันเกิดตั้งแต่2เดือนที่เเล้ว แล้วค่ะ จนตอนนี้พ่อกับแม่ยังไม่คุยกันเลย คนที่เจ็บเเละรู้สึกมันคือตัวหนูเองค่ะเวลาเเม่ร้องไห้หนูจะปลอบเบาๆ แต่หนูมาร้องไห้คนเดียวเกือบทุกวันเพราะเรื่องแบบนี้ หนูคิดว่ามันเกินคำว่าเด็กอายุ11ค่ะ หนูคิดว่าตัวหนูยังเด็ก ความคิดเป็นผู้ใหญ่แค่ในโรงเรียนในงานต่างๆ มันคือเรื่องใหญ่มากจริงๆค่ะ หนูเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะในหลายๆเรื่องทั้งเรื่องเรียนเรื่องสังคมรอบข้าง เรื่องครอบครัว มันทำให้หนูคิดว่าจะมีชีวิตไปทำไมวะ ในเมื่ออยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่หนูพยายามฝืนความคิดนั้นให้มันออกไปจากหัวสมอง จนตอนนี้มันกลับมาอีกครั้งและหลายๆครั้ง มันเป็นทุกวัน หนูรับมันไม่ได้ถ้าต้องเกิดขึ้นจริงๆ แต่พอคิดอีกแง่นึ่ง หนูต้องเข้มแข็งเพื่อแม่และตายายค่ะหนูคิดว่าอนาคตถ้าพ่อกับแม่ต้องเลิกกันจริงๆ หนูก็ต้องยอมรับในสิ่งที่มันจะเกิด หนูจะสร้างบ้านให้ครอบครัวที่หนูเหลืออยู่อาศัย ทำอาชีพสุจริต มีงานดีๆมาเลี้ยงดูครอบครัว ถึงหนูจะไม่มีพ่อในเวลานั้นก็เถอะ หนูจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแทนพ่อเอง ยิ่งเวลามันเหลืออีกหลายปี หนูอาจจะได้อยู่แค่กับแม่2คนเพราะยายกับตาอายุเข้า66-74ปี แต่ถ้าเป็นไปได้หนูก็อยากอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวอีกครั้ง มันอาจจะเป็นความเพ้อฝันเเต่หนูก็จะพยายามทำให้มันเป็นจริง หนูควรทำยังไงดีคะ ฆ่าตัวตายเลยมั้ยฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาต่างๆ มันมีปัญหาหลายอย่างจริงๆค่ะ มันเกินคำที่เด็กอายุ11จะรับไหวจริงๆ
ตายดีมั้ยคะมันมีปัญหาหลายเรื่องมากๆ
เรื่องครอบครัว
ครอบครัวหนูทะเลาะกันค่ะระหว่างพ่อกับแม่ เรื่องเกิดจากที่พี่ของหนูจะมาเอารถไปใช้ที่ฝึกอะไรสะกอย่างนี่เเหละค่ะ ขออธิบายก่อนนะคะว่าครอบครัวหนูมี6คนพี่ผู้ชาย3คนเป็นลูกภรรยาเก่าพ่อหนูหนูเป็นลูกภรรยาใหม่พ่อค่ะ เเล้วพี่เขามาขอยืมรถ แล้วก็เกิดการแบบแม่ไม่อยากให้เอาไปใช้เเล้วคือพ่อรักพี่มากจะให้เอาไปใช้เลยทะเลาะกันจนจะอย่าค่ะ แม่บอกหนูว่าถ้าใช้หนี้เสร็จจะอย่าแล้วพาไปอยู่กันยาย เเม่ถามหนูตลอดว่าเป็นไรมั้ยหนูแยกเเยะออกหรือป่าว หนูได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรเลยหนูแข็งเเรงอยู่แยกแยะออกว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหน แต่คำตอบจริงๆกับตรงกันข้ามค่ะ พ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงพอสมควรมีวันนึ่งค่ะหนูมานอนกับพ่อเเล้วพ่อไปกินข้าวข้างนอกบ้าน หนูโทรไปถามพ่อบอกว่าจะกลับอยู่อีกแปปเดียว แล้วแม่ก็บอกให้เราไปนอนกับแม่รอพ่อก่อนเราก็บอกว่าไม่หนูจะรอพ่ออะไรแบบนี้แต่แม่ไม่ยอมค่ะเลยทะเลาะจนเราร้องไห้ค่ะ แม่ก็ด่าพ่อไปต่างๆนาๆว่าพ่อไปกินเหล้าบ้าง ไปเอากับคนอื่นบ้าง แม่บอกว่าหนูโง่บ้างไปเชื่อพ่อ พอเช้ามาแม่บอกว่าไปโง่เชื่อมันทำไมมันมาตี1นู้นถ้ารอจะอยู่ยังไง แม่พูดแบบนี้ทีเเรกว่าจะโกรธเเล้วค่ะ แต่มันโกรธไม่ลงเพราะแม่ก็คือแม่ เหตุมันเกิดตั้งแต่2เดือนที่เเล้ว แล้วค่ะ จนตอนนี้พ่อกับแม่ยังไม่คุยกันเลย คนที่เจ็บเเละรู้สึกมันคือตัวหนูเองค่ะเวลาเเม่ร้องไห้หนูจะปลอบเบาๆ แต่หนูมาร้องไห้คนเดียวเกือบทุกวันเพราะเรื่องแบบนี้ หนูคิดว่ามันเกินคำว่าเด็กอายุ11ค่ะ หนูคิดว่าตัวหนูยังเด็ก ความคิดเป็นผู้ใหญ่แค่ในโรงเรียนในงานต่างๆ มันคือเรื่องใหญ่มากจริงๆค่ะ หนูเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะในหลายๆเรื่องทั้งเรื่องเรียนเรื่องสังคมรอบข้าง เรื่องครอบครัว มันทำให้หนูคิดว่าจะมีชีวิตไปทำไมวะ ในเมื่ออยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่หนูพยายามฝืนความคิดนั้นให้มันออกไปจากหัวสมอง จนตอนนี้มันกลับมาอีกครั้งและหลายๆครั้ง มันเป็นทุกวัน หนูรับมันไม่ได้ถ้าต้องเกิดขึ้นจริงๆ แต่พอคิดอีกแง่นึ่ง หนูต้องเข้มแข็งเพื่อแม่และตายายค่ะหนูคิดว่าอนาคตถ้าพ่อกับแม่ต้องเลิกกันจริงๆ หนูก็ต้องยอมรับในสิ่งที่มันจะเกิด หนูจะสร้างบ้านให้ครอบครัวที่หนูเหลืออยู่อาศัย ทำอาชีพสุจริต มีงานดีๆมาเลี้ยงดูครอบครัว ถึงหนูจะไม่มีพ่อในเวลานั้นก็เถอะ หนูจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแทนพ่อเอง ยิ่งเวลามันเหลืออีกหลายปี หนูอาจจะได้อยู่แค่กับแม่2คนเพราะยายกับตาอายุเข้า66-74ปี แต่ถ้าเป็นไปได้หนูก็อยากอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวอีกครั้ง มันอาจจะเป็นความเพ้อฝันเเต่หนูก็จะพยายามทำให้มันเป็นจริง หนูควรทำยังไงดีคะ ฆ่าตัวตายเลยมั้ยฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาต่างๆ มันมีปัญหาหลายอย่างจริงๆค่ะ มันเกินคำที่เด็กอายุ11จะรับไหวจริงๆ