ผมกับเเฟนคบมาได้หนึ่งปีเเร้ว ผมกับเเฟนยุคนละจังหวัดกันเรย ผมยุสกล เเฟนผมยุอุทัยธานี ไม่เคยเจอกันเรยครับ เเต่คบกันได้ นานปีหนึ่งเรย เเฟนผมเป็นคนขี้งอลมากขี้น้อยใจ ผมไม่ค่อยออกไหไนเรย นอกจากทำงานช่วยคนนั้นคนนี้ ไปเล่นกับเพื่อนบบ้างบางที เหล้าเบียร์ บุหรี่ผมก็ไม่เเถะเรยสักอันเรย ผมก็เป็นคนรักเเฟนมาก เวลาผมออกไปไนมา ก็บอกเเฟนตลอดเรย พอกลับมาก็หาว่าผมไปนานเกินไป ต่อว่าผมไปหาผู้หญิงคนอื่นตลอดเรยครับ ยังไม่หมดเเค่นี้ขนาดไปกินข้าว คือบ้านผมเขาจะชอบทำกับข้าวเยอะผมเองก็ชอบกินเยอะครับ พอผมกินข้าวเสร็จกับมาก เเฟนก็ว่าไปนาน ต่อว่าผม นั้นนี้ ผมออกไปทำงานช่วยเพื่อนก็หาว่าผมไปเท่วกินเหล้ายุกับสาว คือผมก็อธิบายทุกอย่างเเร้ว เเฟนผมก็ไม่รับฟังอะไรเรย มันทำให้ผมท้อมากเรย เเทนที่คนที่กล่าวหาจะรู้สึกผิดผมนั้งร้องไห้เองสะงั้นเรย มันเครียดมากเรย เวลาเเฟนผมทำอะไรผิดมาผมก็ไม่ได้เรย งอลผมสะงั้น ผมก็ยอมเเเฟนเเบบนี้มาตลอดเรย จะว่าก็ไม่ได้บ่นก็ไม่ได้ท้าพูดอะไรไปไม่เข้าหูเเฟนผมก็จะงอลไปเรยโครตท้อเรยครับ
แฟนขี้งอลเอาเเต่ใจ