Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 255 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 255 คืนความสุข
คนขับแท็กซี่ : นี่มันยังดึกอยู่เลยนะ คุณแน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ
นัตสึโอะ : ใช่ ฉันเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว ตอนแรกหมอก็ไม่ให้มาและขัดขวางฉัน แต่อาจารย์ทูเก็นก็ยืนยันว่าจะมาให้ได้ แล้วพวกเขาก็ยอมรับและให้เราออกมาได้ ขอบคุณ พวกเราไปก่อนนะ
คนขับแท็กซี่ : เข้าใจล่ะ ฉันจะรอที่นี้แล้วกัน
แล้วนัตสึโอะก็พาอาจารย์ทูเก็นเดินเข้าป่า
นัตสึโอะ : ฉันรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่เรามาปีนเมื่อครั้งก่อนเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณทัตสึทายะจะเคยอยู่ชมรมปีนเขา
อาจารย์ทูเก็น : นายแปลกใจงั้นหรา
นัตสึโอะ : ฉันไม่เคยเห็นเขาทำอะไรที่มันสนุกๆเลย นัตสึโอะนึกถึงตอนเจออาจารย์ทูเก็นครั้งแรก ฉันกลัวมากเมื่อพบคุณครั้งแรก คุณทัตสึทายะบอกว่าให้ฉันเป็นลูกศิษย์คุณ แต่หลังจากฉันรู้จักคุณ มันไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิด คุณอาจจะหยาบเล็กน้อย แต่คุณเป็นคนที่มีน้ำใจมากที่สุดที่ฉันรู้จัก คุณยอดเยี่ยมทั้งในฐานะนักเขียนและในฐานะมนุษย์และตัวคุณเองก็เยี่ยมกว่าใครๆ
อาจารย์ทูเก็น : ตอน....ฉันพบคุณครั้งแรก....คุณดูไม่เหมือน.....นักเขียน
นัตสึโอะ : จริงหรา พอคุณพูดถึงเรื่องนี้ ฉันอยากรู้จังทำไมคุณถึงเลือกฉัน
อาจารย์ทูเก็น : คุณไม่บ่น เมื่อถูกใช้ทำความสะอาด
นัตสึโอะ : คิดว่าเห็นฉันเป็นคนทุ่มเทซะอีก
อาจารย์ทูเก็น : และ คุณดูคล้ายฉันมาก
นัตสึโอะ : หืม !?
อาจารย์ทูเก็น : คุณเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก เราทั้งคู่นั้นเหมือนกัน คุณกับแม่ของคุณ ... และฉันกับลูกชายของฉัน พวกเขาดูเหมือนจะคล้ายกัน เหตุผลที่ฉัน i didn't fire you.อ่านไม่ออก เพราะว่าคุณยังเดินหน้าต่อไป
นัตสึโอะ : คุณก็รู้ถ้าคุณเก็บบ้านให้เป็นระเบียบเรียบร้อย อาการมันอาจจะดีกว่านี้
อาจารย์ทูเก็น : ถ้าฉันทำได้ ฉันจะได้อะไรล่ะ
นัตสึโอะ : ฮ่าฮ่า ฉันว่านะ ฉันมาที่นี้เพื่อดูว่าอาจจะมีอะไรเกิดขึ้น คุณรู้สึกแบบเดียวกับรุ่นพี่ฮานะสินะ ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันเธอมีสิ่งที่เหมือนกันกับคุณเช่นกัน เมื่อฉันมาที่บ้านของคุณเป็นครั้งแรก ฉันยังจำพื้นบ้านตรงทางเข้าได้เลย รุ่นพี่ฮานะนอนอยู่ที่ห้องชมรม ฉันคิดว่าคุณควรจะเป็นคนที่จะบอกเธอว่า คุณคือพ่อของเธอ
อาจารย์ทูเก็น : ฉันกลัวว่าจะรับมือมันไม่ได้นะสิ
นัตสึโอะ : พวกเราทำความสพอาดบ้านคุณแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปดูล่ะ คุณโอเครไหม
อาจารย์ทูเก็น : เมื่อฉันบอกว่าอยากปีนภูเขา ... คุณพูดว่าเข้าใจแล้ว ตอนเราปีนเขา ตัวเรานั้นก็ดูเล้กลงเลยนะ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะ......
นัตสึโอะ : เอาหละ! ฉันเข้าใจแล้ว! ไปกันเถอะ นัตสึโอะอุ้มอาจารย์ทูเก็นปีนเขาฉันรู้ว่าคุณลดน้ำหนักได้มาก ... แต่คุณก็ยังหนักอยู่อาจารย์
อาจารย์ทูเก็น :มันสำคัญที่จะต้องมีร่างกายที่แข็งแรง ไม่ว่าคุณจะทำอะไรลงไป อย่าทำหน้าแบบนี้ นี่ก็เหมือนการฝึกยกน้ำหนัก คุณทำได้ดีแล้ว
นัตสึโอะ : เขายังเป็นคนที่หนักแน่นเหมือนเช่นเคย! ไม่ว่าจะเป็นตัวเขาเองหรือคนอื่น!
อาจารย์ทูเก็น : เธอสบายดีไหม วางฉันลงแล้วพักสักแปปก็ได้
นัตสึโอะ : ฉันสบายดี อีกนิดก็จะถึงแล้ว
แล้วนัตสึโอะก็พาอจารย์ทูเก็นปีนขึ้นถึงยอดเขา
นัตสึโอะ : อาจารย์เราทำได้แล้ว พระอาทิตย์กำลังขึ้นพอดี ฉันเอาเหล้ามาด้วย ฉันคิดว่าจะดื่มหลังจากที่ปีนขึ้นมาได้แล้ว
อาจารย์ทูเก็น : มาดื่มกันเถอะ เหตุผลที่ ... ฉันอยากเห็นพระอาทิตย์ขึ้นก็คือ ฉันต้องการแสดงให้คุณเห็นว่า ... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จะมีอนาคตที่สดใสข้างหน้าเสมอ แค่มองย้อนกลับไป ฉันดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณ คุณทำให้ชีวิตของชายชราคนนี้ที่มีแต่ความทุกข์กลับมามีความสุขอีกครั้ง ขอบคุณนะ
นัตสึโอะ : ฉันทำให้คุณมีความสุขหรา นี่คือสิ่งที่คุณคิดใช่ไหม ฉันควรจะเป็น ... ฉันควรจะเป็นคนที่ขอบคุณ
อาจารย์ทูเก็น :ช่างเป็นเช้าที่สวยงามเหลือเกิน แล้วแก้วอาจารย์ก็หลุดออกจากมือ
นัตสึโอะ :อาจารย์
แล้วอาจารย์ก็เห็นภาพตัวเขาในสมัยหนุ่มกำลังอยู่ในห้อง เขาเรียกหาลูกชายของเขา โซสึเกะ แล้วเขาก็เห็นลูกเขาเล่นอยู่ในสวน เขาพูดว่ามาเล่นกับพ่อสิโซสึเกะ แล้วโซสึเกะก้เรียกพ่อแล้ววิ่งไปหาอาจายร์ทูเก็น
ตัดฉากมาที่งานศพอาจารย์ทูเก็น
ทัตสึทายะ:ขอโทษที่ถามคุณมาก
นัตสึโอะ :ไม่เป็นไร ฉันอยากจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
ทัตสึทายะ:ฉันดีใจมากที่รู้ว่าเธอได้คุยกับเขาแล้ว ฉันว่าเขาชมคุณมากที่คุณมาถึงจุดนี้ได้
นัตสึโอะ :ฉันไม่สามารถช่วยเขาได้ ฉันว่าฉันต้องทำได้ดีกว่านี้ มันเหมือนกับช่วงเวลาที่แม่ฉันเสียชีวิต แม้ว่าคุณจะอยู่ด้วยกันเท่าไหร่ คุณรับกับผลที่มันเกิดขึ้นไม่ได้หรอก เมื่อคุณสูญเสียคนที่คุณรัก
ทัตสึทายะ:มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกคุณ พยาบาลของอาจารย์ทูเก็นบอกฉันมาว่าเขาเหลืออะไรบางอย่างไว้ให้
นัตสึโอะ : บางอย่าง
ทัตสึทายะ:แม้เขาจะอยู่ในสภาพนั้นแต่มันก็ถูกจัดเรียงเป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าเขาทิ้งทรัพย์สินส่วนใหญ่ของเขาไว้ที่มูลนิธิชอบเขาใช่มั้ย เขาทิ้งบางส่วนที่เหลือให้กับครอบครัวที่เหินห่างของเขา .... และบางส่วนให้กับสำนักพิมพ์ที่เขาทำงานให้ สําหรับคุณเขาจ่ายเงินให้ตอนที่คุณดูแลเขาที่โรงพยาบาลและต้นฉบับของเขายังไม่เสร็จ
ทุกคนต่างมางานศพเขา ทั้งลูกสาวและเมียเก่าของเขา
ฮินะ :ให้พี่จุดธูปให้ไหม
นัตสึโอะ : ไม่ ฉันโอเคร
ฮินะ :เธอดูมันมานานแล้วนะ นี่คือต้นฉบับของอาจารย์ทูเก็นงั้นหรา
นัตสึโอะ : พี่ฮินะ ฉัน ฉันจะเขียนต่อให้เสร็จ ฉันจะทำงานของอาจารย์ทูเก็นให้เสร็จ
>>>>จบตอน<<<< ข้อความท้ายตอน เพื่อที่จะก้าวต่อไป เขาเลือกที่จะสืบทอดเจตจำนงของอาจารย์
ปล. เมื่อคืนดูบอลดึกอาจจะเขียนคำผิดหรืออ่านผิดไปบ้างนะ
ปล. ผมเริ่มไม่แน่ใจล่ะว่าข่าววงในที่บอกจะจบในเล่นมที่ 26 เป็นเรื่องจริงไหม ถ้าจบในเล่มที่26จริง คิดว่าเล่ม26จะมีตอนเท่าเล่มอื่นๆหรือป่าว เพราะดูเหมือนเนื้อหายังจะไปต่อได้อีกเยอะเลยนะ หรือ จะโดนตัดจบหว่า
ปล. ตัดมาฉากฮินะทีไร มีแต่เรื่องเศร้าๆตลอดเลยนะ
ปล. ตอนหน้างดนะครับ มาอีกที่วันที่ 21
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 255 (สปอยเต็มเรื่อง)