[Spoil] Go toubun no hanayome 114 --- ฉันรักคุณคะ....รักคุณมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว

- ในที่สุด " โยทสึบะ " ก็เป็นแฝดที่ถูกเลือก ผู้หญิงที่อยู่ในใจของฟุทาโร่มาตลอดก็คือ "เธอ"
- แล้วในใจของโยทสึบะละ คิดกับฟุทาโร่ว่าอย่างไร?
- ความรู้สึกของเธอที่ปกปืดมาตลอดจนถึงตอนนี้ จะแสดงออกมาให้ฟูทาโร่ได้รับรู้หรือไม่?

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- เปิดตอนมาจะเป็นการเล่าเรื่องราวต่างๆ ระหว่างโยทสึบะกับฟูทาโร่ ที่ทำร่วมกันมาตลอดจนถึงตอนนี้
- ทั้งเจอกันครั้งแรกที่โรงอาหาร ตอนที่โชว์คะแนนผลสอบที่ได้ 0 คะแนน
- ตอนที่ไปเดทกันสองต่อสองตอนวันแรงงาน สวนสนุก ออนเซนบ้านคุณตา จนถึงงานโรงเรียน
- ความทรงจำมากมายที่หลั่งไหลมาเหมือนเครื่องฉายภาพ บรรยายความรู้สึกที่เขามีต่อเธอได้เป็นอย่างดี

************************************************************************

- กลับมาที่ปัจจุบัน โยทสึบะแปลกใจมากที่เห็นว่าฟูทาโร่ยืนรอเธออยู่ในห้องพยาบาล จึงถามว่า "มาทำอะไรที่นี่?"
- โยทสึบะรีบพูดตัดบทว่า เข้าใจแล้วฟูทาโร่คงบาดเจ็บหรือไม่สบายตรงไหนใช่ไหม? ถึงมาห้องพยาบาลแบบนี้
- จนฟูทาโร่ต้องบอกว่าที่เขามาที่นี่เพราะต้องการมาเจอเธอต่างหาก ทำเอาโยทสึบะตกใจบอกว่า ล้อเล่นกันแรงไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้หรอก
- ฟูทาโร่พูดกับเธออีกว่า ตัวเธอนั้นแหละไปอยู่ที่ไหนมา ปล่อยให้เขารอตั้งนานแบบนี้ พร้อมยื่นถุงที่ใส่ "คาราอาเกะ" มาให้
- โยทสึบะก็แก้ตัวบอกว่าเธอไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอแบบนี้ก็เลยออกไปรอข้างนอก พร้อมกับจิ้มคาราอาเกะที่อยู่ในถุงกินไป 1คำ
- เธอรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นคาราอาเกะที่เธอยื่นคูปองให้ในงานวันแรก ฟูทาโร่เองก็บอกว่าเขาเก็บมันมาตลอดเพื่อมากินกับเธอในวันนี้
- และจากนั้นฟูทาโร่ก็ชิงพูดเรื่อง "คำตอบ" ที่เคยให้สัญญากันไว้ในงานวันแรก แต่ไม่ทันที่เขาได้พูด โยทสึบะก็.....

************************************************************************

- เธอรีบตัดบทขอโทษทันที จนทำให้ฟูทาโร่ถึงกับอึ้งกับคำตอบที่เร็วเกินคาดแบบนี้
- โยทสึบะบอกว่าเธอเองที่จริงก็ดีใจนะ แต่เธอคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับฟูทาโร่หรอก
- และเธอยังบอกอีกว่า มีพี่น้องคนอื่นที่เหมาะสมกับเขามากกว่าเธออยู่อีก ได้โปรดให้เขาไปเลือกคนอื่นเถอะ
- ฟูทาโร่ที่เหลืออดเต็มที รีบชิงถามเรื่องที่เขาอยากจะรู้กับโยทสึบะ คำถามที่ว่า " เธอคิดยังไงกับเขากันแน่?"
- โยทสึบะที่ลนลานเต็มทีถึงกับทำอะไรไม่ถูก จนสุดท้ายก็ได้แต่วิ่งหนีไป ฟูทาโร่เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไล่ตาม
- แต่ด้วยกำลังกายที่ต่างกัน สุดท้ายเขาก็คลาดกับโยทสึบะจนได้ ฟูทาโร่ที่จนปัญญาก็กระทืบเท้าด้วยความเจ็บใจ
- จนกระทั่งเขาสังเกตเห็นใครคนหนึ่งที่ลงมาจากบันได

************************************************************************

- ซึ่งเธอคนนั้นก็คือ " อิทสึกิ" เธอเห็นฟูทาโร่จึงเข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นจึงชี้นำทางไปให้เขาว่าโยทสึบะหนีไปทางนี้
- ก่อนที่ฟูทาโร่จะไป อิทสึกิมีเตือนเขาด้วยว่า ถ้าเขาตัดสินใจได้แล้วก็จงรีบไปหาเธอและทำเรื่องทุกอย่างให้มันจบลง
- เพราะการตัดสินใจทำอะไรครึ่งๆกลางๆ รังแต่จะทำให้ทุกคนต้องเจ็บปวด ฟูทาโร่รับปากเธอและเดินหน้าต่อ
- ฟูทาโร่เดินหน้าวิ่งไปอย่างไม่หยุดยั้ง ระหว่างนั้นก็นึกถึงคำพูดของโยทสึบะที่มักพูดกับเขาเสมอ
- "มาสร้างทรงจำดีๆที่ไม่มีวันลืมกันเถอะคะ" คำพูดนั้นไหลเวียนเข้ามาในหัวเขาไม่หยุด

************************************************************************

- ฟูทาโร่วิ่งไล่ตามโยทสึบะทันอย่างไม่น่าเชื่อ โยทสึบะที่สังเกตเห็นเขาจึงรีบวิ่งต่อ
- ฟูทาโร่วิ่งไล่ตามด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม แต่เจ้ากรรมตัวเขากลับไปสะดุดกับพื้นอาคารจึงล้มลงและไหลไปใต้เท้าโยทสึบะ
- โยทสึบะเห็นดังนั้นก็ตกใจ จ้องๆมองๆเพื่อดูอาการ ฟูทาโร่จึงอาศัยจังหวะนั้นยื่นมือไปคว้าเท้าเธอไว้ไม่ให้วิ่งหนีไปไหนอีก
- ฟูทาโร่บอกว่าจริงอยู่ที่พี่น้องของเธอทุกคนล้วนเป็นคนดีและสุดยอดด้วยกันทั้งนั้น ตัวเขาเองก็ดีใจที่ได้เป็นติวเตอร์ของพวกเธอ
- แต่ถ้าเขาไม่มีเธออยู่ เขาเองก็ไม่มีทางทำเรื่องนี้ได้สำเร็จ เขาเป็นแค่คนอ่อนแอคนนึง ที่ทำแต่เรื่องผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
- มันอาจเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัว แต่เขาอยากให้เธออยู่เคียงข้างเขา คอยสนับสนุนและช่วยเหลือกันและกันนับจากนี้ไป
- เขารู้สึกมีความสุขและอุ่นใจถ้าจะได้อยู่เคียงข้างเธอ ขอแค่ตอนนี้ช่วยบอกก่อนได้ไหม? ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขา?

************************************************************************

- โยทสึบะนึกทบทวนกับเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมา ทันใดนั้นน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
- ในใจเธอมีแต่คำพูดขัดแย้งอยู่เต็มไปหมด คอยแต่เน้นย้ำให้ปฏิเสธเขา ให้บอกว่าเกลียดเขา ให้เรื่องทุกอย่างจบที่ตรงนี้เถอะ
- แต่อีกใจเธอไม่ต้องการอะไรแบบนั้น ไม่ต้องการ.... ไม่และก็ไม่.......

โยทสึบะ:  " ฉันรักคุณค่ะ "

************************************************************************

โยทสึบะ:  " ฉันไม่สามารถโกหกอุเอสึงิซังได้อีกแล้ว "
โยทสึบะ:  " ฉันรักคุณค่ะ....รักคุณมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว "
- ในที่สุดตัวเธอก็ไม่สามารถโกหกหัวใจเธอเองได้อีกแล้ว ความผูกพันธ์ที่เชื่อมโยงเธอกับเขา คือสิ่งที่จะไม่มีทางลบเลือนออกจากจิตใจของเธอได้


************************************************************************