ในกระทู้นี้กึ่งเล่าประสบการณ์กับปรึกษา
ในฌลกนี้ใครส่วนมากก็มีน้อง ซึ่งในที่นี้ก็จะเล่าเรื่องที่ผ่านมาไม่กี่นาทีก่อน
...
ในบ่ายวันหนึ่งเราซึ่งเป็นพี่ใหญ่ในตอนนั้นผู้ใหญ่ก็มีกจะวานให้เราสอนน้อง/สอนการบ้าน ใช่ไหมคะ น้องฉันเป็นคนที่เห็นเเก่ตัวมาก เราก็อุตส่าห์จะสอนยอมกินข้าวเที่ยงช้าเพื่อจะทำเอกสารประกอบสอนทำพ็อพยอะไรเรียบร้อยพร้อมกับรอยยิ้มร่าของเรา เพระตอนนั้นน่องฉันก็ไปบ้านเพื่อนเพื่อไปทำรายงานประมาณบ่าย3ฉันได้โทรถามน้องว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ เเละจะเรียนพิเศษเมื่อไหร่(ตอนนี้เหตุการณ์ปกติ)พอกลับบ้านพร้อมเรียนน้องเราไปทำรายงานถึง3ชม. เราก็สงสัยเลยถามว่าทำรายงานถึงไหนน้องก็ตอบว่าเเค่หน้าปก ตอนนั้นเราก็เดือดนิดๆ เพราะน้องมัวเล่นกับเพื่อน เราที่กำลังเต็มใจสอน น้องกลับนอนหลับต่อหน้าต่อตาทั้งที่ยังไม่เริ่มซักตัวหนังสือเดียว พร้อมกับบอกว่า"ง่วงอ่ะทำงานมาเยอะ" คือไรอ่ะ ฉันก็ตอบกลับไปว่าอยากเก่งไหมน้องบอกอยากเเต่ไม่เอาอ่ะนอนดีกว่า เราก็บอกว่าไม่เรียนก็ไม่เรียนน้องก็เอากำปั้นทุบหลังเราเเรงๆ3-4รอบเราทนไม่ไหวเเล้วเมื่อโกรธอารมณ์เราจะเเบบหยุดไม่ได้เลย มือที่มีเเรงอย่างมากของฉันบีบมือของน้องเเรงมากจนน้ำตาน้องไหลตอนนั้นเรารู้สึกทุกอย่างสับสน "ใครผิด เราผิดๆๆๆ"

ความรู้สึกนั้น+ความกดดันต่างๆกลับผุดจึ้นมาความเครียดก็มาน้ำตาเราเริ่มไหลไม่หยุด ร้องไห้หนักมากค่ะ ไม่มีใครให้พึ่งเพื่อนก็ไม่ว่าง แฟนก็ไม่มี ตอนนั้นพ่อเเม่ก็อยู่ด้านนอกไม่รู้เรื่อง เราเลยวิ่งขึ้นบนห้องตามประสาคนที่อยากอยู่คนเดียวอ่านกระทู้ของคนหลายคยพร้อมฟังเพลงเพื่อให้ใจเยน เเต่มันเย็นไม่ได้ค่ะร่างกายที่โดนทุบมันไม่เจ็บหรอกเเต่มันเจ็บที่ใจปวดเหมือนหายใจไม่ออก พยายามจะนอนเเต่ก็นอนไม่หลับเราสับสนไปหมด🙁

มือที่อบอุ่นพร้อมพยุงเราขึ้นมาคุยด้วยคำที่ปลอบใจคือความรู้สึกแบบ my dad is superman my dad is my hero
พ่อคือที่1รักพ่นะคะ