เป็นกระทู้ระบายและขอคำแนะนำว่าควรทำยังไงต่อไปดี ยาวหน่อยนะคะ
เราคบกันมาเกือบๆจะ 6 ปี ตอนที่ตกลงคบกันยอมรับว่าตอนนั้นยังเด็กค่ะ เเละด้วยความที่เรายังรู้จักกันไม่ดีพอ เป็นฟีลคล้ายๆ popy love กับความอยากรู้อยากลองในตอนนั้น ผ่านไปสักพักเริ่มรู้สึกว่า lifestyle ต่างๆ ทั้งความชอบความสนใจ การกิน การเลี้ยงดูจากครอบครัว ทัศนคติบางอย่าง ไม่ตรงกันเลยค่ะ ในตอนเเรกเราก็คิดว่าถ้าเรารักกันยิ่งเวลาผ่านไปเราจะปรับจูนกันได้ แต่ก็เพิ่งค้นพบว่าไม่มีใครเปลี่ยนใครได้จริงๆค่ะ ได้ลองพยายามกันทั้งเค้าและเราเเล้วเเต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายอึดอัด มันเป็นเหมือนสิ่งที่ซุกไว้ใต้พรมที่นานๆทีที่พอหยิบยกขึ้นมาพูดก็มีปัญหา เเต่วันรุ่งขึ้นเราก็ทำเป็นลืมๆกันไปเพื่อทำให้ทั้งสองฝ่ายรู้สึกสบายใจ เเต่ตอนนี้เหมือนเราเริ่มโตมากขึ้น เราเริ่มมองไปถึงอนาคตว่าการจะใช้ชีวิตกับใครสักคนในระยะยาวมันจะไปได้ตลอดรอดฝั่งมั้ย ในตอนที่ยังเด็กเราก็เเค่ใช้เวลาร่วมกัน กิน เที่ยว ซึ่งมันมีความสุขมากค่ะ แต่เราไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปในระยะยาว
แฟนเราเค้าก็จะบอกประมาณว่าให้เราเลิกคิดเลิกกังวล สิ่งที่เราเป็นอยู่มันคือการคิดมากและการคาดหวัง ซึ่งมันจะทำให้เราเครียดและอึดอัดเปล่าๆ แต่เราก็จะเเย้งว่ามันเป็นเรื่องสำคัญนะ เราไม่คิดไม่ได้จริงๆ เรารักเค้านะคะ แล้วยังมีความผูกพันด้วย เสียใจทุกทีที่คิดว่าเรื่องของเราอาจจะต้องจบลง เเต่เราไม่รู้ว่าถ้ายังเลือกปล่อยเวลาให้นานออกไปอะไรๆมันจะยิ่งเเย่ลงรึเปล่า
ตอนนี้เรามีความคิดที่จะยุติความสัมพันธ์ อยากให้เราต่างเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ อยากให้เค้าไปเจอใครที่รับในตัวตนของเค้าได้เเละคนที่รับตัวตนของเราได้โดยไม่ต้องฝืน สิ่งที่ยากมากๆคือการบอกลานี่แหละค่ะ เพิ่งเข้าใจว่าเลิกทั้งๆที่ยังรู้สึกมันเจ็บมากๆและเค้าไม่ได้ทำผิดอะไรเลย บางครั้งก็มีความรู้สึกว่าอยากกลับไปแต่อีกใจนึงก็รู้ว่าเราก็จะยังวนมาอยู่กับปัญหาเดิมๆ
เราควรทำยังไงกับความรู้สึกเราตอนนี้ดีคะ
รสนิยม lifestyle ทัศคติ มีผลมั้ยกับความรักในระยะยาว ?
เราคบกันมาเกือบๆจะ 6 ปี ตอนที่ตกลงคบกันยอมรับว่าตอนนั้นยังเด็กค่ะ เเละด้วยความที่เรายังรู้จักกันไม่ดีพอ เป็นฟีลคล้ายๆ popy love กับความอยากรู้อยากลองในตอนนั้น ผ่านไปสักพักเริ่มรู้สึกว่า lifestyle ต่างๆ ทั้งความชอบความสนใจ การกิน การเลี้ยงดูจากครอบครัว ทัศนคติบางอย่าง ไม่ตรงกันเลยค่ะ ในตอนเเรกเราก็คิดว่าถ้าเรารักกันยิ่งเวลาผ่านไปเราจะปรับจูนกันได้ แต่ก็เพิ่งค้นพบว่าไม่มีใครเปลี่ยนใครได้จริงๆค่ะ ได้ลองพยายามกันทั้งเค้าและเราเเล้วเเต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายอึดอัด มันเป็นเหมือนสิ่งที่ซุกไว้ใต้พรมที่นานๆทีที่พอหยิบยกขึ้นมาพูดก็มีปัญหา เเต่วันรุ่งขึ้นเราก็ทำเป็นลืมๆกันไปเพื่อทำให้ทั้งสองฝ่ายรู้สึกสบายใจ เเต่ตอนนี้เหมือนเราเริ่มโตมากขึ้น เราเริ่มมองไปถึงอนาคตว่าการจะใช้ชีวิตกับใครสักคนในระยะยาวมันจะไปได้ตลอดรอดฝั่งมั้ย ในตอนที่ยังเด็กเราก็เเค่ใช้เวลาร่วมกัน กิน เที่ยว ซึ่งมันมีความสุขมากค่ะ แต่เราไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปในระยะยาว
แฟนเราเค้าก็จะบอกประมาณว่าให้เราเลิกคิดเลิกกังวล สิ่งที่เราเป็นอยู่มันคือการคิดมากและการคาดหวัง ซึ่งมันจะทำให้เราเครียดและอึดอัดเปล่าๆ แต่เราก็จะเเย้งว่ามันเป็นเรื่องสำคัญนะ เราไม่คิดไม่ได้จริงๆ เรารักเค้านะคะ แล้วยังมีความผูกพันด้วย เสียใจทุกทีที่คิดว่าเรื่องของเราอาจจะต้องจบลง เเต่เราไม่รู้ว่าถ้ายังเลือกปล่อยเวลาให้นานออกไปอะไรๆมันจะยิ่งเเย่ลงรึเปล่า
ตอนนี้เรามีความคิดที่จะยุติความสัมพันธ์ อยากให้เราต่างเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ อยากให้เค้าไปเจอใครที่รับในตัวตนของเค้าได้เเละคนที่รับตัวตนของเราได้โดยไม่ต้องฝืน สิ่งที่ยากมากๆคือการบอกลานี่แหละค่ะ เพิ่งเข้าใจว่าเลิกทั้งๆที่ยังรู้สึกมันเจ็บมากๆและเค้าไม่ได้ทำผิดอะไรเลย บางครั้งก็มีความรู้สึกว่าอยากกลับไปแต่อีกใจนึงก็รู้ว่าเราก็จะยังวนมาอยู่กับปัญหาเดิมๆ
เราควรทำยังไงกับความรู้สึกเราตอนนี้ดีคะ