ทุกคนคะ คือเราเคยทำให้พ่อแม่เสียใจจนร้องไห้อ่ะค่ะ

แต่ไม่รู้มันเป็นเรื่องใหญ่มั้ย แต่สำหรับเราเราว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยค่ะ อย่างเช่นการที่เราโพสต์คำหยาบในเฟซบ้าง แต่เราพยายามให้มันซอฟที่สุด ให้มันดูน่ารักไม่ดูหยาบมากไป แบบมี กู  เพราะบางอย่างถ้าเราโพสต์ แบบเค้าตะเองก็มีค่ะ แต่บางอันมันไม่เข้ากันเลย มันเลยมีคำหยาบบ้าง และพ่อกับแม่ก็เคยเช็กโทรศัพท์และบางทีก็คิดว่าคือมันก็ส่วนตัวอะค่ะ และเรื่องที่คุยกับเพื่อนมันค่อนข้างไร้สาระ เลยไม่ได้ไปใส่ใจอะไรมาก มีเรื่องบ้าง แต่คือเราไม่ได้ไปซีเรียสอะไรขนาดนั้นอ่ะค่ะ และบางครั้งที่พ่อกับแม่ต่อว่ามันดุแรงเกินไป จนทำให้เราเกือบฆ่าตัวตาย เกือบเป็นโรคซึมเศร้า เหมือนจะเป็นด้วยซ้ำ พ่อแม่ก็ร้องไห้ ท่านก็เครียดจากการงาน แต่คือเราก็ไม่ค่อยเข้าใจอ่ะค่ะว่าสิ่งที่เราทำมันเป้นเรื่องที่แย่ขนาดนั้นเลยหรือ เสียใจค่ะที้ทำให้ท่านร้องไห้ แต่เราก็พูดตรงๆว่านิสัยโดยรวมเรามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นเลย แต่เหมือนพ่อแม่ท่านจะดูซีเรียสมากๆ แต่เราเป็นคนนตั้งใจเรียนค่ะ เลยไม่รุ้จะทำอย่างไร เลยกลัวกับการที่จะทำอะไรหลายอย่าง และตอนนี้มองพ่อแม่เป้นสีเทาไปแล้วค่ะ ทุกอย่างความคิดต่างๆเปลี่ยนไปเลยค่ะ ตั้งแต่โดนด่าหลายๆครั้ง อย่างเช่นอยุ่ๆเราก็โดนด่า เพียงเพราะตัดผมหน้าม้าเอง แล้วน้องของเราบอกว่าน่าเกลียด พ่อแม่ก็เริ่มๆด่าว่าอย่างงั้นอย่างนี้ เราอยากให้มองว่าเป็นเรื่องขำอ่ะค่ะ มันก้ดุน่ารักดี เราเลยดูเปลี่ยนไปในทุกอย่างทุกเรื่อง บางทีครนอบข้างยังบอกเลยด้วยซ้ำ เรารุ้สึกบาปโดยที่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่สักเรื่องเลย พ่อแม่เรายังหนุ่มๆอยุ่ค่ะ และเราก็รุ้สึกเหมือนเป็นโรค มันทรมานมากเลยนะคะ;-; แลัทุกครั้งที่เราโดนด่าเราก้ดุเข้มแข็งทุกครั้งที่ยังไม่ตาย เราต้องทำบุญหรืออย่างไรคะ เราพยายามเป้นเด้กดีของพ่อกับแม่แต่นึกถึงเรื่องนั้น นึกถึงวันที่โดนด่า คือแทบจะตาย ทรมานเหลือเกิน