ทุกครั้งที่เราเจอความผิดหวังเราจะรักใครยากขึ้น เหมือนการสร้างกำแพงเพื่อป้องกันตัวเองยิ่งผิดหวังกำแพงยิ่งสูงและหนาขึ้น

เรารู้สึกเริ่มกลัวการให้ใจ เพราะความผิดหวังมากเกินไป จนอาจจะทำให้เรามีกำแพงที่สูงกว่าคนอื่น เรายังไม่กล้ารู้สึกก้าวเดินออกจากโซนของเรา จนทำให้คนอื่นคิดว่าผู้หญิงนี้ดูหยิง เราไม่ว่าเค้าหรอกน่ะที่เค้าจะ

เราเป็นคนนึงที่ตามหาความรักมาตั้งแต่เด็กๆเราโหยหาความรักมากๆและก็เจอความผิดหวังทุกๆครั้งที่หาอาจจะมีความสุขบ้างแต่ว่าทุกๆครั้งมันจะต้องจบด้วยการที่เลิกคุยหรือผิดหวังกับความรักนั้นเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะ

อยู่หมู่บ้านนี้มาจะสี่สิบปีแล้ว ฝนตกหนักแค่ไหนน้ำก็ไม่เคยท่วม อย่างมากก็แค่น้ำขังหน้าบ้านนิดหน่อย หอพักมาจากใหนไม่รู้สร้างได้ไม่กี่ปีแต่กำแพงสูงเกือบสามเมตรล้อมทุกทางยกเว้นทางเข้า ปีที่แล้วน้ำมาจากใหน

มนุษย์เจ็บปวดจากการจินตนาการ หรือเจ็บปวดจากความจริงมากกว่ากัน

มีใครเป็นไหมคะ ทุกครั้งที่เราผิดหวังอกหักจากความรัก เราก็จะยิ่งสร้างกำแพงกั้นคนที่จะเข้ามาหนาและสูงขึ้น เราเป็นคนหนึ่งที่ทำแบบนั้นพอมีคนเข้ามาก็จะคิดเยอะกังวลว่าเขาจะเข้ามาแบบไม่จริงจัง พอเราชอบใครสัก

นั่นดิ!! อยากรู้ว่า เราต้องรู้สึกกับคนๆนึงมากขนาดไหน ถึงจะเรียกว่า"ความรัก"ต้องหวั่นไหวแค่ไหน ใจต้องเต้นเร็วเท่าไหร่ หรือว่า ต้องผิดหวังเยอะแค่ไหน ต้องเจ็บปวดขนาดไหน?? มันเป็นยังไงกันแน่! เพ