จู่ๆ เราก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน บอกว่ามีคนส่งข่าวอุบัติเหตุมาให้ ถามว่าเรารู้เรื่องไหม มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า

เราอึ้งและเงียบไป คือ ทำอะไรไม่ถูก จะเช็คกับใคร อย่างไร พยายามโทรหาคนที่คิดว่าจะตอบคำถามได้ ก็ไม่ทราบ แต่ท่านบอกจะสืบให้ สุดท้ายเพื่อนก็โทรมาบอกว่า ข่าวเป็นความจริง น้องเสียชีวิตแล้วจริงๆ

ทำอะไรไม่ถูกค่ะ รู้ว่าจะไปวัด ให้คนไปส่ง เพื่อนวานสั่งพวงหรีด เราก็จัดการให้ ถึงตอนนี้ก็ยังนอนไม่หลับ นึกถึงรอยยิ้ม นึกถึงความน่ารักของน้อง

เรารู้จักน้อง เพราะช่วยสอนน้องพูดนำชมภายในวัด พ่อแม่พาน้องมาวัดบ่อย จึงสนิทกับพระที่วัด น้องจึงได้มาเป็นส่วนนึงของงานเรา น้องน่ารัก ช่างพูด ฉลาด และสิ่งที่น้องมีคือ ความตั้งใจ เวลาน้องท่องบทที่เราสอน น้องจะพยายามมาก น้องทำได้ดีมาก

แต่สิ่งนึงที่จำได้ และทำให้เราระลึกถึงเสมอ น้องมักจะพูดกับแม่ว่า แม่มีน้องตอนอายุมากแล้ว เจอกันก็ต้องกอดกัน  คงเป็นคำที่แม่พูดให้น้องฟัง แม่รักน้องมาก อยากมีเวลาอยู่กับน้องให้มากที่สุด แสดงความรักต่อกันให้มากที่สุด

ใครจะคิดว่า เด็กที่เราเคยสอน คนที่เราคิดว่าเขาจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เราวางแผนในอนาคตว่าจะกลับไปทำงานที่วัดนั้นอีกด้วยซ้ำ จะจากไป จะไปก่อนเรา อย่าว่าแต่แม่ของน้องรับไม่ได้ เราเองก็บอกเพื่อนไปว่า เราจะรับมันไหวไหม

ถ้าคุณไม่ใช่ผู้สูญเสีย คุณอาจจะไม่เข้าใจ แต่อุบัติเหตุเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เกิดจากความประมาท น้องแค่ยืนอยู่ข้างถนน ใครจะคิดว่าจะเกิดเหตุกับน้องได้ เหมือนเพื่อนเราอีกคน เขาแค่ยืนบนฟุตบาทข้างถนนเช่นกัน กลับถูกรถชน

ก่อนจะก่ออุบัติเหตุ ก่อนจะทำให้เกิดความสูญเสียกับครอบครัวของใคร อยากให้คนขับขี่รถ ตั้งสติ และไม่ประมาท อุบัติเหตุป้องกันได้นะคะ

น้องเตือนสติเราเสมอ เวลาของเรา เหลืออยู่เท่าไหร่ เราก็ไม่รู้ จงใส่ใจและให้เวลากับคนที่เรารักและรักเราให้ดีที่สุด