ถ้าจะผิดพลาดล่วงเกินกัน ก่อเป็น"บาป อกุศลกรรม" จะด้วย ทางกาย วาจา หรือใจ อันไหนน่าจะเป็นไปได้ง่าย และมากที่สุดครับ

อวิชชา ตัณหา อุปาทาน โลกิยธรรม กิน กาม เกียรติ ทุกข์กับสิ่งเหล่านั้นเพราะความไม่รู้คือ อวิชชา ทุกข์จากการเบียดเบียนทั้งตนเอง และผู้อื่น กิน ทุกข์จากการขวนขวาย ดิ้นรน เพื่อหากิน เบียนเบียนผู้อื่นด้

การดูถูกเหยียดหยาม (Contempt/Belittlement) คือ การแสดงออกซึ่งพฤติกรรม คำพูด หรือทัศนคติที่ ด้อยค่า ลดทอนคุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ของผู้อื่น โดยมีเจตนาที่จะทำให้ผู้ถูกกระทำรู้สึกต่ำต้อย ไร้ค่า

41. นกฺขตฺตํ ปฏิมาเนนฺตํ  อตฺโถ พาลํ อุปจฺจคา ประโยชน์ย่อมล่วงเลยคนโง่ผู้มัวถือฤกษ์อยู่ ประโยชน์ย่อมล่วงพ้น....ผ่านเลย คนโง่ถือเสบย...............ฤกษ์ล้ำ การงานปล่อยวางเฉย....รอท่า สติปั

28. กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย  น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ       โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ  มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ บุคคลพึงเปล่งวาจาดีงามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเ

19. อติติกฺโข จ เวรวา แข็งกร้าวเกินไป ก็มีเวรภัย ใจแข็งดุจแกร่งกร้าว.....เกินไป มานะตนเหนือใคร........ไป่แคล้ว ย่อมก่อเกิดเวรภัย.........ได้ง่าย วิบากกรรมท้ายแล้ว......กลับย้อนถึงตัว มัวแข็งแกร่ง

30. ยาทิสํ วปเต พีชํ        ตาทิสํ ลภเต ผลํ       กลฺยาณการี กลฺยาณํ  ปาปการี จ ปาปกํ บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่น