จากใจลูกคนเดียวที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

สวัสดีค่ะเราอายุ14ปีเรารู้สึกเมื่อเข้าสู่วัยรุ่นมันทำให้อะไรๆก็เปลี่ยนอละความคิดเราก็เริ่มเปลี่ยนค่ะมันเลยทำให้เวบาเราเห็นคนอื่นๆที่มีพี่น้องเรารู้สึกอิจฉา😕เพราะเรารู้สึกเหงามากๆเวลาอยู่บ้านเวลาปิดเทอมหรือไปเที่ยวกะพ่อแม่ซึ่งเวลาอยู่กะพ่อแม่ก็คนละวัยอ่ะเนอะก็คุยไรกันไม่ได้เท่าไหร่ก็เลยจะดูเงียบแถมเวลาอยู่บ้านนี่ไปกันใหญ่เลค่ะเหงาแบบเหงาขั้นสุดแบบก็มีแค่หนังสือกับทรศ.ก็ไม่ได้ช่วยแก้เบื่อซักเท่าไหร่ซึ่งเราเลยอยากมีพี่สาวหรือน้องชายเพื่อจะได้คุยเล่นกันหรือหากิจกรรมอ่ะค่ะเราก็ไม่ได้อยากอยู่กับหน้าจอทรศ.ลอดหรอกแถมเวลาอยู่รร.เราก็เห็นมีพี่มารับน้องบ้างแหละเดินมารร.ด้วยกันบ้างแหละมันก็จี๊ดนิสๆอ่ะทำไงได้แล้วก็เวลาเรามีเรื่องอะไรที่กังวลที่สามารถบอกพ่อแม่หรือเพื่อรได้เราก็คุยกะเพื่อนได้อ่ะคือมันเป็นฟีลที่ดีมากๆถึงเราจะมีญาติแต่ก็อยู่ต่างบ้านกันอยู่ดีก็ไม่ได้คุยไรกันมาก มีครั้งนึงก่อนตาเราเสียเราไปนั่งร้องไห้กับพี่สาว[ญาติ]เรากับพี่รู้ว่าตาจะต้องไปแล้วแน่ๆก็เลยแอบกอดกันในห้องค่ะกอดกันแน่นมากๆแล้วก็ร้องไห้หนักมากด้วยมันเป็นฟีลแรกที่เราอยากได้พี่สาวเลยค่ะหรืออยากมีพี่น้อง ชมันอบอุ่นมากๆเลยมีความคิดว่าถ้าวันนึงเราไม่มีใครเราก็ยังมีพี่น้องอยู่แถมลูกคนเดียวก็โดนคาดหวังอีกอ่ะช่วงนี้เราเครียดเรื่องที่รร.แล้วกผ้มีใครที่เราสมรถระบายได้จริงๆเลยแถมโดนพ่อแม่คาดหวังเรื่องการเรียนด้วยยิ่งเครียดไปใหญ่แต่ก็ขอบคุณที่อ่าบจบนะคะ🙂เพื่อนๆสามารถมาแชร์เรื่องราวกันได้นะคะ เราอาจจะไปอัดอั้นไปเยอะหน่อยแต่ก็แค่อยากจะระบายออกมาแค่นั้นค่ะ