ไทยแลนด์เวย์ ยุคสมยศ ดิ่งเหวทุกชุด ล้มเหลวทั้งระบบ

generalized anxiety disorder คือโรคที่เราเป็น มันช่างทรมานที่กังวลไปซะทุกเรื่องในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บางทีก็แค่อยากหลับๆไปซะ หนีจากความกังวลนี้ คิดถึงมันทีไรก็หายใจไม่สะดวก เหมือนจะhyperventilati

แต่ผมอาย ไม่ใช่อายเพราะแพ้ญี่ปุ่น 1. แต่อายเพราะ ญี่ปุ่นตอนนี้ ไปเคียงบ่าเคียงไหล่กับระดับโลกแล้ว ชนะแพ้ ได้ทั้งนั้น แต่ทีมไทย ตอนนี้ ยังต้องลุ้นว่าจะชนะมาเล พม่า ลาวหรือเปล่า 2. แต่อายเพราะ ในขณะที่

ไม่ได้เข้ามานาน งานยุ่ง แต่เจอข่าวนี้ต้องเจียดเวลามาพันทิปหน่อย สมยศบริหารดีจริงๆ ใครไม่อาย ผมอาย (หรือตอนนี้ใครอาย ผมไม่อาย ) ค่าลิขสิทธิ์ 50 ล้านมันไม่พอกิน แต่ยังไงสโมสรต้องช่วยให้สมยศและบริวารอิ่ม

ช่วยได้มากจริงๆถ้วย แต่ถึงอย่างไรก็ไม่เท่าการอยู่หลีกเร้นสงบกายสงบใจอย่างแท้จริง ซึ่งจานก็ได้ใช้เวลาวันหยุดนี้ทบทวนตนเอง ว่าที่กลัวเพราะอะไร? ที่กลัวเพราะอวิชชาความไม่รู้ แม้จะไม่ใช่อวิชชาที่ท่านจำแนก

ตั้งแต่สมยศ เข้ามานี่  ดูแล้วท่าดีทีเหลว ผลงานทีมชาติดิ่งเหว ตั้งแต่สมยศเข้ามาทุกชุด สำหรับผลงานกรรมการ ทีอวดหนักหนา แบน กรรมการไปกี่คนแล้ว ไม่เห็นดีขึ้น ไม่มีความรู้ลึกทางด้านฟุตบอล มาบริหาร มั

จากเจ้าอาเซียนมาดี ๆ เล่นบอลสวยงาม กำลังพูดถึงบอลโลก "จากบอลไทยแข่งทีไร เต็มรัชมังคลา" ตอนนี้แทบไม่มีใครสนใจ แต่ติ่งยศทำลายบอลทีมชาติด้วยการไล่ซิโก้ จากนั้นมาบอลไทยก็ยุคมืด โงหัวไม่ขึ้น กลา

ตอนนี้ผมเหนื่อยมากกับชีวิตมันดูดิ่งไปหมดทุกอย่างเริ่มหมดหวังกับตัวเองเหนื่อยมากเหลือเกินผมพยายาม อดทน อดกลั้นมาตลอดล้มเหลวมาไม่รู้กี่ครั้งพังมาไม่รู้กี่รอบจนตอนนี้ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่