แต่ผมอาย ไม่ใช่อายเพราะแพ้ญี่ปุ่น
1. แต่อายเพราะ ญี่ปุ่นตอนนี้ ไปเคียงบ่าเคียงไหล่กับระดับโลกแล้ว ชนะแพ้ ได้ทั้งนั้น แต่ทีมไทย ตอนนี้ ยังต้องลุ้นว่าจะชนะมาเล พม่า ลาวหรือเปล่า

2. แต่อายเพราะ ในขณะที่ทีมไทยกำลังพัฒนาอย่างสวยงาม ทุกอย่างดีงาม คนเต็มสนาม มีแผนการณ์ระยะไกล แต่โดน บางพวกเตะตัดขา เพราะอยากให้พวกตัวเองได้ จนทีมไทยล้มเหลว กลายเป็นหมูเอเชีย "ทำลายความภูมใิจในฟุตบอลของชาติไปหมดสิ้น"
แต่ก่อน ฟุตบอลคือกีฬาอันดับหนึ่ง นำมาความภูมิใจมาให้คนในชาติ ตอนนี้ ไม่มีใครภูมิใจในฟุตบอล ไม่มีใครเชื่อมั่นในฟุตบอล กีฬาอื่นขึ้นมาแทนแล้ว
ระยะสั้น ๆ พวกท่านทำลายถึงฐานราก
ท่านทำไม่ได้อยากให้ ชาติไทยประสบความสำเร็จในฟุตบอล แต่ท่านทำเพื่ออะไร การเมือง หรือผลประโยชน์ส่วนตว? แต่ทั้งนั้นท่านทำลายทีมชาติแล้ว
รู้ไหม ยศและติ่งยศ และลูกพี่ด้วย

3. อายเพราะ คนไทยหน้าหนา ปราศจากความละอาย เมื่อผลงานล้มเหลวก็ไม่คิดรับผิดชอบใด ๆ นี่ผ่านมากี่ปีแล้ว เรื่องล้มเหลวคงแก้ตัวไม่ได้แล้ว
"ผมอยากรู้ว่า คนรักฟุตบอล ที่ออกมารวมตัวไล่โก้ เพราะทนไม่ได้ ที่ไทยไม่ได้ไๆปบอลโลก พวกนี้หายไปไหนหมดครับ"
ท่านและติ่งท่านหน้าหนาขนาด ล้มเหลวขนาดนี้ ท่านยังอยากหาโอกาสแก้ตัวอีก
ท่านถลุงเงินไปกี่ล้านแล้ว ได้อะไรคืนมาบ้าง

ปล. ติ่งยศ ละอายใจหน่อยครับ ผมล่ะอายแทน