คือเราแอบชอบครูนึงมากกก ช่วงแรกๆตามแอบถ่ายเขา ชอบแอบมองเขาไกลๆ ถ้าเจอใกล้ๆจะวิ่งหนีตลอด คือมันทำตัวไม่ถูกอ้ะ555
พอนานๆเข้าเหมือนเขาจะรู้ตัวเลยพยายามเลี่ยงห้องเรียนของเรา แต่เราก็พยายามมากกว่าเดิม คือใจมันแค่ว่าอยากเห็นหน้าเขาก็พอ เราจดตารางสอนของเขาไว้เลยว่าต้องสอนห้องไหนชั้นไหน เวลาพัก เวลากลับ แต่พยายามหาเฟสก็หาไม่เจอ (ครูตปท.) ตามสืบก็ได้แค่ไลน์ อยากจะรู้เรื่องของเขาตอนเลิกเรียนเลยเดินตามหลังไป(กลับทางเดียวกันพอดี)ก็รู้สึกดีสุดๆ เวลาคิดถึงก็ดูรูปของเขาทั้งจากที่รร.ถ่ายกับที่แอบถ่าย มันก็รู้สึกเหมือนได้กำลังใจเต็มร้อย มีครั้งหนึ่งที่ต้องขึ้นแสตน เขาเป็นฝ่ายสวัสดิการเลยต้องขนน้ำมา(เขาอยู่คนละสี)แต่เราก็มองเขา ซ้อมแสตนประมาณ2-3ชม.ก็นั่งมองเขาตลอด วันกีฬาสีแข่งจบก็วิ่งทั่วรร.เพื่อหาเขา (รร.กว้างมากก ก็ยังวิ่ง555) แต่เวลาเขาคุยกับครูคนอื่นเช่นผญเราก็ไม่ได้อะไรมากอยู่แล้ว แค่อย่าโดนตัวกันก็พอ ถ้าโดนตัวกันนี่คือไฟลุกจ้าแม่ การที่เราได้แอบมองเขาคือเรารู้สึกดีมากก ดีโคตรรร หลังๆก็เพลาเรื่องแอบถ่ายลงมาได้แล้ว เลยอยากถามความเห็นเพื่อนๆว่าแบบนี้รึเปล่าที่เรียกว่าโรคจิตอ่า
ทำแบบนี้เข้าข่ายโรคจิตไหมคะ
พอนานๆเข้าเหมือนเขาจะรู้ตัวเลยพยายามเลี่ยงห้องเรียนของเรา แต่เราก็พยายามมากกว่าเดิม คือใจมันแค่ว่าอยากเห็นหน้าเขาก็พอ เราจดตารางสอนของเขาไว้เลยว่าต้องสอนห้องไหนชั้นไหน เวลาพัก เวลากลับ แต่พยายามหาเฟสก็หาไม่เจอ (ครูตปท.) ตามสืบก็ได้แค่ไลน์ อยากจะรู้เรื่องของเขาตอนเลิกเรียนเลยเดินตามหลังไป(กลับทางเดียวกันพอดี)ก็รู้สึกดีสุดๆ เวลาคิดถึงก็ดูรูปของเขาทั้งจากที่รร.ถ่ายกับที่แอบถ่าย มันก็รู้สึกเหมือนได้กำลังใจเต็มร้อย มีครั้งหนึ่งที่ต้องขึ้นแสตน เขาเป็นฝ่ายสวัสดิการเลยต้องขนน้ำมา(เขาอยู่คนละสี)แต่เราก็มองเขา ซ้อมแสตนประมาณ2-3ชม.ก็นั่งมองเขาตลอด วันกีฬาสีแข่งจบก็วิ่งทั่วรร.เพื่อหาเขา (รร.กว้างมากก ก็ยังวิ่ง555) แต่เวลาเขาคุยกับครูคนอื่นเช่นผญเราก็ไม่ได้อะไรมากอยู่แล้ว แค่อย่าโดนตัวกันก็พอ ถ้าโดนตัวกันนี่คือไฟลุกจ้าแม่ การที่เราได้แอบมองเขาคือเรารู้สึกดีมากก ดีโคตรรร หลังๆก็เพลาเรื่องแอบถ่ายลงมาได้แล้ว เลยอยากถามความเห็นเพื่อนๆว่าแบบนี้รึเปล่าที่เรียกว่าโรคจิตอ่า