เริ่มแรกตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองมาอยุ่จุดที่ว่าชอบความสันโดด อยุ่คนเดียวหรือโลกส่วนตัวสูงตอนไหนนะ อาจจะเพราะมีปมด่อยในอดีตเลยทำให้เป็นคนแบบนี้ ตอนที่จำได้ว่าชอบอยุ่คนเดียวก็คงตั่งแต่ผมเรียนอยู่ ม.3 มั้งครับผมเป็นพวกที่อยุ่หลังห้องไม่มีใครสนใจ เวลาจะทำ
อะไรเป็นแบบกลุ่มผมก็กายเป็นส่วนเกินไม่มีกลุ่มทุกครั้งไปเห้อแย่จัง
พอ อยู่ ปวช. ผมก็กลายเป็นคนชอบอยุ่คนเดียว แต่ก็มีเพื่อนนะครับแต่ไม่ไม่ค่อย อยุ่กับเพื่อน ชอบอยุ่คนเดียว พยายาม ทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว ไม่รู้เป็นคนมีโลกส่วนตัวสุงหรือป่าว ชอบแอบมอง สาวๆด้วยนะ55+ แล้วก็ฟังเพลงบิ้วอาลมตัวเองได้อยุ่ๆ พอหมดคาบเรียนก็เดินกับคนเดียวส่วนเพื่อนกับกันก่อน เสมอ มันเลยทำให้ผมอยากรู้ว่าจะมีคนที่ชอบ การอยุ่คนเดียวแบบผมไหม ตอนนี้ผมก็20ละ วัยกำลังว้าวุ่นเลย ทีเดียว แต่มีบางสิ่งที่เวลาผมรุ้สึกหดหู่ผมจะ คิดแบบนี้เสมอ
ในยามที่มองผู้คนเดินผ่านกันไปมาเหมือนเราอ่างว้างอยุ่ในใจกลางผู้คนที่เดินผ่านมา มีประโยคนึงที่ใครก็ไม่รุ้ที่กล่าวเอาไว้ คือ
วันไดที่รุ้สึกแย่ รุ้สึกผิดหวังอ่างว้างไม่มีใครเข้าใจความรุ้สึกนี้ในตัวเราหลอก ไม่ใช่เลย ยังมีคนอีกมากมายที่มองท้องฟ้าพร้อมกันกับเรา เราไม่ได้โดดเดี่ยวอยุ่ตัวคนเดียวบางทีคนอีกฟากฟ้าอาจจะให้กำลังใจเราอยู่โดยไม่รุ้ตัวท่าเราเปิดใจแล้วมองท้องฟ้าคนอีกฟากอาจให้กำลังใจเราอยู่ก็เป็นได้ดังนั้นขอให้มีความสุข
ใช่ผมก็เชื่อแบบนั้นเวลาที่รู้สึกแย่ผมมองท้องฟ้าแล้วยิมพูดออกไปว่า ขอบใจนะ สู้ๆนะคนอีกฟากฟ้า
เอาละครับจบละครับเรื่องราวก็มีแค่นี้ อันที่จริงผมอยากแชประสบการอะไรหลายๆอย่างแต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะดูไรสาระหรือป่าวนะ
ผิดถุกต้องขออภัยด้วยครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ😄
คนที่รักสันโดดหรือโลกส่วนตัวสูง มีเยอะไหมนะ
อะไรเป็นแบบกลุ่มผมก็กายเป็นส่วนเกินไม่มีกลุ่มทุกครั้งไปเห้อแย่จัง
พอ อยู่ ปวช. ผมก็กลายเป็นคนชอบอยุ่คนเดียว แต่ก็มีเพื่อนนะครับแต่ไม่ไม่ค่อย อยุ่กับเพื่อน ชอบอยุ่คนเดียว พยายาม ทำความเข้าใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว ไม่รู้เป็นคนมีโลกส่วนตัวสุงหรือป่าว ชอบแอบมอง สาวๆด้วยนะ55+ แล้วก็ฟังเพลงบิ้วอาลมตัวเองได้อยุ่ๆ พอหมดคาบเรียนก็เดินกับคนเดียวส่วนเพื่อนกับกันก่อน เสมอ มันเลยทำให้ผมอยากรู้ว่าจะมีคนที่ชอบ การอยุ่คนเดียวแบบผมไหม ตอนนี้ผมก็20ละ วัยกำลังว้าวุ่นเลย ทีเดียว แต่มีบางสิ่งที่เวลาผมรุ้สึกหดหู่ผมจะ คิดแบบนี้เสมอ
ในยามที่มองผู้คนเดินผ่านกันไปมาเหมือนเราอ่างว้างอยุ่ในใจกลางผู้คนที่เดินผ่านมา มีประโยคนึงที่ใครก็ไม่รุ้ที่กล่าวเอาไว้ คือ
วันไดที่รุ้สึกแย่ รุ้สึกผิดหวังอ่างว้างไม่มีใครเข้าใจความรุ้สึกนี้ในตัวเราหลอก ไม่ใช่เลย ยังมีคนอีกมากมายที่มองท้องฟ้าพร้อมกันกับเรา เราไม่ได้โดดเดี่ยวอยุ่ตัวคนเดียวบางทีคนอีกฟากฟ้าอาจจะให้กำลังใจเราอยู่โดยไม่รุ้ตัวท่าเราเปิดใจแล้วมองท้องฟ้าคนอีกฟากอาจให้กำลังใจเราอยู่ก็เป็นได้ดังนั้นขอให้มีความสุข
ใช่ผมก็เชื่อแบบนั้นเวลาที่รู้สึกแย่ผมมองท้องฟ้าแล้วยิมพูดออกไปว่า ขอบใจนะ สู้ๆนะคนอีกฟากฟ้า
เอาละครับจบละครับเรื่องราวก็มีแค่นี้ อันที่จริงผมอยากแชประสบการอะไรหลายๆอย่างแต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะดูไรสาระหรือป่าวนะ
ผิดถุกต้องขออภัยด้วยครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ😄