อยากหนีออกจากบ้านค่ะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ

สวัสดีค่ะ หนูอึดอั้นมากเพราะไม่สามารถระบายกับใครได้แล้วจริงๆ เลยอยากจะขอระบายในนี้นะคะ คือสาเหตุที่หนูอยากออกจากบ้านคือโดนแม่ทุบตี,ปาข้าวของใส่,ด่าทอไล่ให้ไปตาย โดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ จำความได้คือแม่ก็พูดหยาบคายกับเราแล้ว เเม่หนูเป็นเมียน้อยค่ะ เลยไม่ได้อยู่กับพ่อ แต่พ่อนานๆก็ส่งเงินมาทีนะคะ หนูเกิดมาตอนแม่อายุ39ค่ะ หนูเกิดมาก็มีโรค คือมะเร็งอุ้งเชิงกราน เราก็ได้ยินแม่พูดนะคะว่า"กูไม่น่าคลอดออกมาเลย" "ก็แค่ตัวต่อรองเงินกับพ่อเท่านั้นแหละ" อะไรประมาณนี้ วัยเด็กเราไม่มีความสุขเลยค่ะ แม่ออกไปทำงาน แล้วฝากเราไว้กับพี่เลี้ยง(เป็นเพศที่3ค่ะ) เราโดนพี่ข้างบ้านกับพี่เลี้ยงข่มขืนอยู่ประมาณ2ครั้ง เราไม่กล้าบอกแม่เพราะบอกเราก็โดนด่าแน่ๆ ตอนเด็กก็โดนเพื่อนล้อเรื่องโรค/สถาภาพครอบครัว โดนแกล้ง เอาของไปทิ้งประมาณนี้ จนขึ้นม.ต้น หนูได้อยู่รร.ใหม่ ชีวิตม.ต้นค่อนข้างดีค่ะเพราะเข้ากับเพื่อนในห้องได้ แต่ชีวิตในครอบครัวก็ยังโดนด่าอยู่ดี จนขึ้นม.ปลาย หนูเข้ากับเพื่อนในห้องไม่ค่อยได้ แต่ก็พยายามปรับตัว เวลางานกลุ่มก็ไม่มีใครเอา เครียดการเรียนตกฮวปๆ แต่แม่ก็ไม่สนใจ เราเลยเกรดลดฮวบมาที่2.00 แถมยังบังคับให้หนูเป็นเด็กเสริฟที่ร้านแถวบ้าน ปั่นงานไม่ทัน นอนไม่พอ เราพยายามบอกแม่ว่าเราเหนื่อย เค้าก็ด่าเราอีกคือไม่เข้าใจค่ะว่าพยายามขนาดนี้ไม่เห็นใจกันเลยหรอ จนช่วงม.5ไม่ได้ทุนกับรร.เพราะปกติหนูได้ทุกปี ครูเลยขอให้คนอื่นบ้าง แม่ก็มาด่าๆทั้งตีทั้งปาแก้วใส่ มันโดนหัวเราพอดีเลยค่ะดีนะไม่แตก พอถึงม.6คือปัจจุบันก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น แม่เป็นคนเริ่มก่อนเสมอ เราพยายามอยู่เงียบๆแล้ว เค้าก็มาไบ่ให้เราไปตายอีก ล่าสุดคือแว่นหักค่ะเพราะใช้มา2-3ปีแล้ว อีกอย่างใกล้วันเกิดเรา เลยลองขอของขวัญดู เพราะจะ18ปีแล้ว สายตาเราก็สั้นลงด้วยค่ะ เวลามองกระดานก็ต้องเพ่ง ก็มาด่าว่าเราไม่รักษาของ เราก็บอกว่ามันเก่าแล้ว ก็พังตามอายุมัน เค้าก็ปาใส่แถมพูดว่าไม่มีทางที่กูจะเสียเงินให้เด็กhereๆอย่างหรอก เราเจ็บจึกเลยค่ะ เลยไม่กล้าขออีก จนถึงวันที่ใกล้ลงทะเบียนPAT หนูขอแค่ค่าสอบเค้าก็ด่าๆ มาตีอีก ไล่ไปตาย ไล่ออกจากบ้าน บางทีก็คิดนะคะว่าถ้าออกแม่จะได้ไม่ต้องพูดแบบนี้อีก ส่วนวันข้างหน้าไม่สนหรอกค่ะ อยากตายๆไปเลยด้วยซำ้ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระแบบนี้ ไหนจะโรคอีก หนูภาวนาให้เป็นมะเร็งระยะที่4เเล้วรีบตายๆไปเลย ดีกว่าต้องมาอยู่กับครอบครัวแบบนี้ เคยเอาไปปรึกษาครูนะคะ แต่ไม่ได้เล่าบางช่วงเช่นเคยโดนข่มขืน หรือโดนแม่ทุบตี/ไล่ไปตาย/ปาข้าวของใส่ คูก็จะตอบมาว่า"แล้วเธอไม่สงสารแม่หรอ" หนูอยากตะย้อนถามครูมากว่าลองมาใช้ชีวิตแบบหนูมั้ย เเล้วคูไม่สงสารหนูหรอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยไม่อยากจะปรึกษาอีก ใครเคยมีประสบการณ์ออกจากบ้านแนะนำได้นะคะ สวนใครที่คิดว่าออกไปก็เท่ากับตาย หนูยินดีค่ะ ยินดีมาอยู่กับชีวิตแย่ๆแบบนี้ 15 ธันวาปีนี้หนู18แล้วค่ะ มีวุฒิม.3น่าจะพอหางานทำได้