ผมกับแฟนเราคบกันมาได้ 4 ปีกว่า ตั้งแต่ ม.2เทอม 2 ตอนนั้นผมปกติทุกอย่างไม่เป็นอะไร เราอยุ่คนละ ร.ร เราเจอกันในเฟส เราก็คุยกันไปเรื่อยๆและก้เป็นแฟนกันในที่สุดจนจบม.3เราไปวิทยาลัยที่เดียวกันแต่คนละแผนกก็ทำให้เจอกันทุกวัน ผมก็ไปบ้านเขาทุกวันหยุดเพราะผมติดเขา เขาก็ติดผมมาก
นานๆไปผมก็เริ่มสนิทกับพ่อแม่ยายพี่เขามาก พวกบ้านเขารักผมมาก เพราะผมชอบช่วยเขาทำกิจกรรมในบ้าน บ้านเเฟนผมเป็นคนสวนผมก้จะช่วยทุกอย่าง ตัดหญ้า รดน้ำ จนทำให้พวกบ้านแฟนรักผมกันหมด ผมก็เริ่มพาพ่อของผมมารู้จักกับคนที่บ้านแฟนโดยให้พ่อมาช่วยจัดงานบวชพี่แฟน เพราะพ่อผมเป็นทหารจัดสถานที่ พ่อแม่เขากับพ่อแม่ผมก็สนิทในที่สุด ผมก้จะชอบหาอะไรทำกับบ้านเขา ทาสี ทำห้อง ทำสวนหย่อมหน้าบ้าน ผมทำเหมือนเป้นบ้านผมแล้ว เพราะผมไม่เคยคบกับใครนานขนาดนี้ ผมชอบทำด้วย ปีแรกผมก็เริ่มคิดวางแผนกับแฟนแล้วว่าผมจะไม่ต่อ ปวส ผมจะเป็นทหารเลย เราก็มีความสุขกันไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แฟนผมทำอะไรไม่ค่อยทำอะไรเป็นแบบ ไปไหนคนเดียวไม่ได้ต้องมีผมไปด้วย ไม่ค่อยกล้าทำอะไรคนเดียว แฟนผมขายของออนไลน์ผมกับแฟนจะไปส่งของด้วยกันตลอด แต่ผมก็สอนให้ทำอะไรคนเดียวบ้างเผื่อผมไม่อยู่ให้ฝึกไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง ผมจะขอข้ามไปเลยละกัน พอผมปี2 อาการผมก็เริ่มออก ตัวเหลือง ตัวซีด แล้ว ผมก็ไม่คิดอะไร จนอาจาร์2-3 คนทักให้ไปตรวจผมก็ไม่ไป ปล่อยไปเรื่อยๆ จนปีที่2 เทอม2 ผมเริ่มมีฉี่เป็นฟอง เป็นตะคิวและก็ไม่คิดอะไรอีก พอเป็นตะคิวบ่อยๆ ผมจะไปขอยานวดที่ รพ.เพราะคิดว่าทาเดียวก้หาย จนหมอที่ รพ.ให้เจาะเลือดตรวจ พบว่าผมเป็นโรคไตระยะที่4ค่าไต7.9 สูงมาก ให้นอน รพ. หมอบอกทนได้ไงเนี่ย ผมก้ยังไม่รู้ว่าโรคนี้เป็นอะไรยังไง ผมก็โทรไปบอกแฟนบอก นอน รพ.นะ ค่าไตสูง แฟนผมร้องไห้กลัวผมเป็นอะไรไป ผมก็ปลอบแฟนไปไม่เป้นไรมาก พอหลังจากคุยเสร้จ ผมก้ศึกษาดูว่าโรคไตเป้นไง รักษายังไง พอดถแล้ว ผมตกใจเครียดมากนอนไม่หลับกลัวมาก แต่พ่อแม่และแฟนก็มาปลอบผมและดูแลผมอย่างดี ผมออกรพ.แผนผมก็รักผมปกติบอกจะสุ้กันไป ผมก้ไม่ค่อยกลัว ผมก้ไปหาหมอทุก3เดือน
ปรากฏว่าของเสียเพิ่มขึ้นเรื่อยๆผมก้กลัวจะโดนฟอก แฟนผมก้หายาหม้อ บังคับการกินของผม จากเมื่อก่อนกินไก่KFC หมูกระทะบ่อยก็งด ก็เป็นอย่างนี้ไป9เดือน
หมอบอกต้องเจาะแล้ว ผมกลัวผมกับพ่อยังไม่ยอมฟอก เพราะพ่อจะให้ผมเข้าทหารก่อน และผมก้ไม่อยากฟอกกลัวจะทำอะไรไม่ได้ ไปไหนไม่ได้
แต่แฟนผมก้เห้นร่างกายผมโทรมบอกให้ผมฟอกแต่ผมกลัว ก้ไม่ยอม จนผมขึ้นปวส.ปี1 เรียนได้3เดือน ผมไม่ร่างกายผมไม่ค่อยไว้ก้หยุดบ่อย
แต่คราวนี้แฟนผมาหาผมบ่อยจากเมื่อก่อนผมไปหาเขาบ่อยคราวนี้ เขาเลิกเรียนก็จะมาหาผมบ่อยมาก มาดูแลผม นวดขา นวดให้ผม กับบ้านเย้น
จนวันนึงผมเข้า รพ.กลางดึก เพราะไม่ไหว หมอก็ตรวจให้นอน รพ. เพราะผมกินยำมะม่วท้องเสีย และเดินไม่ค่อยได้ นอนไม่หลับ หมอบอกของเสียเยอะมาก ให้ล้างไตเลย ผมกับพ่อก้ยอม แฟนผมก็มาเยี่ยมทุกวันจนถึงวันเจาะก้ได้กำลังใจจากแฟนคนนี้และพ่อแม่พี่น้อง ผมเลยไม่กลัว พอเจาะเสร็จ
ผมก้ไม่อยากทำอะไรนอกจากนอน โทรศัพท์ก็ไม่เล่น เลยไม่ค่อยได้คุยกับแฟน เเต่ก็จะคุยบ้างนิดๆ จากเมื่อก่อนคุยตลอด เขาก็มาหามาเฝ้าผมเปลี่ยนกับพ่อแม่ผมแต่ไม่นอนค้างนะ แบบเปลี่ยนตอนเช้ากับพ่อผม พอเย้นเขาก้กลับเย้นมาก ผมก็คุยกันนานก็แค่ตอนอยุ่รพ. พอเขากลับผมก็ไม่ค่อยคุยกับเขามาก
ก็จะเอาแต่นอน เเต่เขาก็ไม่พูดอะไร ก้โทรถามผมฝ่ายเดียวตลอด จนผมจะออก รพ.ผมก็บอกให้มาเฝ้าตอนเย็นหน่อยเพราะพ่อจะไปทำเรื่องออก รพ.จนเย็นวันนั้นฝนตกแรงมากเย็นมากละด้วย เขาก็บอกกลับได้ เขามารถมอไซร์ กลับไปแบบตากฝน พอเขาถึงบ้านไม่ถามเลยว่าเขาเป็นไง ผมมั่วแต่นอน ไม่ค่อยสนใจเขา
แต่เขายังไม่บอกผมนะ เขาเก้บไว้ จนผมเริ่มไปเรียนล้างไตและนัดดูแผลที่เจาะมาบ่อยหน่อย 2-3อาทิตย์ เขาจะมาเยี่ยมผมที่บ้านตลอดช่วงนี้
ตอนที่มาเยี่ยมเขาก็จะมาส่งของให้ลูกค้าด้วย ผมก็ไม่ค่อยเห็นเขาไปไหนคนเดียว ใจผม ผมก็พาไปส่งนะ ตัวผมเจาะท้องมายังเดินไม่ค่อยได้
ผมก็ต้องให้เขาไปส่งคนเดียวทุกครั้ง จนมาวันนึงเขาแชทมาคุยกับผม เขาถามว่าการเป็นแฟนคืออะไร ผมการบอกความรักที่มีให้กัน
เขาก้บอกที่เป้นอยู่มันใช่หรอ เขายกตัวอย่าง เขาไปเยี่ยมผม ตากฝน ไม่เคยถามเขาเลยเป้นไงบ้าง ผมก็ได้แต่ขอโทษ และเขาถามต่อ อนาคตเราจะเป็นไง
คำนี้แหละ ผมเถียงไม่ออกเลย ผมก็บอกจะเปิดร้านค้า แทนที่จะเป้นทหารอย่างที่เคยพูดไว้
เขาบอกวันๆ ก้มีแค่นอน กิน อยู่แค่นี อยู่ต่อก้จะมีจมกับจม เขาบอกแบบเพื่อนเขาเรียนจบก้แต่งงานแล้ว แต่คู่เรามองไม่เห็นอะไรเลย ผมพุดไม่ออก เขาก็บอกเขาเริ่มทำอะไรคนเดียวได้เเล้ว เก่งขึ้น
เขาก้บอกผมก็อยู่ได้โดยไม่มีเขา เขาบอกผมเก่งมาก เขาบอก ผมอยู่ในโลกของผม มีแค่ผม เขาทำอะไรเองได้แล้วไม่ต้องห่วง
เขาบอก ถ้าเรารักใครสักคน เราควรปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่า เป็นเพื่อนกันเนอะ คุยได้ มีเรื่องอะไรก็คุยได้
ผมร้องไห้และไม่ตอบอะไรทั้งนั้นผมเสียใจมากกับทุกคำที่พูดมา ผมไม่ตอบและเงียบไปเลย จนผ่านไป2เดือนผมเข้าไปในเฟสเขา ผมเห้นเขาคุยกับ คนอื่นเยอะมาก และก็เห้นรูปที่เขาเที่ยวร้านเหล้า จากเมื่อก่อนไม่เคยเข้าไม่เคยกิน เห็นเขากำลังคุยกับคนใหม่ ผมโกดมาก ผมก็โพสไปเลยว่า
ขอให้เเฟนใหม่เธอไม่เป็นไต แบบเรา โดนทิ้งเพราะเป้นไต พอโพสเสร้จผมก้เข้าเฟสเขาไปดู เพื่อนเขาส่งให้เขาดูเพราะเขาบล้อคผม เขากับเพื่อนก็ด่าผมกันใหญ่เลย บอก กุดู
ไปเลย ผมก็เห็นแชทที่เขาคุยน้องสาวผม ถามผมเป้นไง ไปรพ.บ่อยไหม ผมดูวันที่คุยวันพึ่งผ่านมาไม่กี่วัน พอดูเสร้จผมก้ใจเย็น และรุ้สึกผิดมากที่โพสไป แต่ก้ไม่ทันแล้ว
เขาก้โกดผมมาก และคนใหม่ที่เขาคุย เขาเลิกคุยเพราะ ผมไปเพิ่มเพื่ิอนคนใหม่เขา คนใหม่มันเห้นผมกับรูปเขาคู่กันอยู่ มันก็หาว่าหลอกมัน เขาก็บอกเลิกกันนานละ
และสุดท้ายก็เลิกคุยกัน ทำให้ผมรู้สึกดีมาหน่อย แต่เขาก็โพสด่าผมอย่าไปยุ่งกับเขา ผมก็โพสคิดถึง โพสตามเนื้อเพลงที่มันตรงๆกับผมตลอด ไปเรื่อย
จนพี่เขา ถามเป็นอะไรกันทะเลาะอะไรกัน พี่เขาก้คุยให้ผม บอกผมป่วยอยู่ต้องการกำลังใจ ทิ้งมันไปกำลังใจมันก้แย่ดิ ค่อยๆคุยกัน เขาก้บอกเขาเหนื่อยท้อไม่เห้นมีใครให้กำลังใจเลย มันจบไปนานแล้วไม่อะไรแล้ว แค่2เดือนเวลา4ปีกว่า ผมยังทำไม่ได้เลยเขาทำได้เร็วมาก
อาจจะเป็นเพราะเขาเรียนอยู่มีเพื่อนได้ไปไหนมาไหน แต่ผมวันๆอยู่แต่บ้านอยู่กับหน้าจอคอม โทรสัพท์ ฟังเพลง เลยทำให้คิดถึงแต่เขารึป่าว
ทุกวันนี้ผมฝันว่าผมไปคืนดีกับเขาทุกวัน เพื่อนพ่อแม่พี่น้องผมก้ว่าเขาบอกให้ผมทำใจ พี่เขาก้บอกให้เวลามันผ่านไป รักษาตัวก่อนทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
ผมอยากรู้เหตุผล เลยให้เพื่อนคุย เขาก้ไม่อยากคุยเขาก้ด่าเพื่อนคนนั้น ทุกคน แต่เพื่อนผมคนนึงมันถามตอนที่เขายอมพุด เพื่อนบอกว่า
เขาก็บอกอย่างที่ผมบอกเพื่อนว่า ผมไม่มีอนาคตเลยทิ้ง บอกผมป่วยผมเอาแต่ใจ งี่เ่งา เอาตัวเองเป้นใหญ่ แบบกุป่วยนะ ต้องแบบนี้อะไรแบบนี้
ผมได้รู้จากเพื่อนผม ผมก้เสียใจเครียดมากรู้ผิด แต่ก้ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ไปวันๆ ทุกคนก้บอกให้เริ่มใหม่ แต่ผมก้ไม่กล้ารักใคร เพราะร่างกายไม่สมบูรณ์ เลยถูกทิ้ง ทั้งที่ไม่ได้เลือกให้เป้นแบบนี้ 2เดือนกว่าแล้วผมยังยอมรับไม่ได้เลย ฝันถึงเขาทุกวันเลย ผมอยากลืมเขาแต่ทำไม่ได้
ทำใจไม่ได้สักที
นานๆไปผมก็เริ่มสนิทกับพ่อแม่ยายพี่เขามาก พวกบ้านเขารักผมมาก เพราะผมชอบช่วยเขาทำกิจกรรมในบ้าน บ้านเเฟนผมเป็นคนสวนผมก้จะช่วยทุกอย่าง ตัดหญ้า รดน้ำ จนทำให้พวกบ้านแฟนรักผมกันหมด ผมก็เริ่มพาพ่อของผมมารู้จักกับคนที่บ้านแฟนโดยให้พ่อมาช่วยจัดงานบวชพี่แฟน เพราะพ่อผมเป็นทหารจัดสถานที่ พ่อแม่เขากับพ่อแม่ผมก็สนิทในที่สุด ผมก้จะชอบหาอะไรทำกับบ้านเขา ทาสี ทำห้อง ทำสวนหย่อมหน้าบ้าน ผมทำเหมือนเป้นบ้านผมแล้ว เพราะผมไม่เคยคบกับใครนานขนาดนี้ ผมชอบทำด้วย ปีแรกผมก็เริ่มคิดวางแผนกับแฟนแล้วว่าผมจะไม่ต่อ ปวส ผมจะเป็นทหารเลย เราก็มีความสุขกันไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แฟนผมทำอะไรไม่ค่อยทำอะไรเป็นแบบ ไปไหนคนเดียวไม่ได้ต้องมีผมไปด้วย ไม่ค่อยกล้าทำอะไรคนเดียว แฟนผมขายของออนไลน์ผมกับแฟนจะไปส่งของด้วยกันตลอด แต่ผมก็สอนให้ทำอะไรคนเดียวบ้างเผื่อผมไม่อยู่ให้ฝึกไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง ผมจะขอข้ามไปเลยละกัน พอผมปี2 อาการผมก็เริ่มออก ตัวเหลือง ตัวซีด แล้ว ผมก็ไม่คิดอะไร จนอาจาร์2-3 คนทักให้ไปตรวจผมก็ไม่ไป ปล่อยไปเรื่อยๆ จนปีที่2 เทอม2 ผมเริ่มมีฉี่เป็นฟอง เป็นตะคิวและก็ไม่คิดอะไรอีก พอเป็นตะคิวบ่อยๆ ผมจะไปขอยานวดที่ รพ.เพราะคิดว่าทาเดียวก้หาย จนหมอที่ รพ.ให้เจาะเลือดตรวจ พบว่าผมเป็นโรคไตระยะที่4ค่าไต7.9 สูงมาก ให้นอน รพ. หมอบอกทนได้ไงเนี่ย ผมก้ยังไม่รู้ว่าโรคนี้เป็นอะไรยังไง ผมก็โทรไปบอกแฟนบอก นอน รพ.นะ ค่าไตสูง แฟนผมร้องไห้กลัวผมเป็นอะไรไป ผมก็ปลอบแฟนไปไม่เป้นไรมาก พอหลังจากคุยเสร้จ ผมก้ศึกษาดูว่าโรคไตเป้นไง รักษายังไง พอดถแล้ว ผมตกใจเครียดมากนอนไม่หลับกลัวมาก แต่พ่อแม่และแฟนก็มาปลอบผมและดูแลผมอย่างดี ผมออกรพ.แผนผมก็รักผมปกติบอกจะสุ้กันไป ผมก้ไม่ค่อยกลัว ผมก้ไปหาหมอทุก3เดือน
ปรากฏว่าของเสียเพิ่มขึ้นเรื่อยๆผมก้กลัวจะโดนฟอก แฟนผมก้หายาหม้อ บังคับการกินของผม จากเมื่อก่อนกินไก่KFC หมูกระทะบ่อยก็งด ก็เป็นอย่างนี้ไป9เดือน
หมอบอกต้องเจาะแล้ว ผมกลัวผมกับพ่อยังไม่ยอมฟอก เพราะพ่อจะให้ผมเข้าทหารก่อน และผมก้ไม่อยากฟอกกลัวจะทำอะไรไม่ได้ ไปไหนไม่ได้
แต่แฟนผมก้เห้นร่างกายผมโทรมบอกให้ผมฟอกแต่ผมกลัว ก้ไม่ยอม จนผมขึ้นปวส.ปี1 เรียนได้3เดือน ผมไม่ร่างกายผมไม่ค่อยไว้ก้หยุดบ่อย
แต่คราวนี้แฟนผมาหาผมบ่อยจากเมื่อก่อนผมไปหาเขาบ่อยคราวนี้ เขาเลิกเรียนก็จะมาหาผมบ่อยมาก มาดูแลผม นวดขา นวดให้ผม กับบ้านเย้น
จนวันนึงผมเข้า รพ.กลางดึก เพราะไม่ไหว หมอก็ตรวจให้นอน รพ. เพราะผมกินยำมะม่วท้องเสีย และเดินไม่ค่อยได้ นอนไม่หลับ หมอบอกของเสียเยอะมาก ให้ล้างไตเลย ผมกับพ่อก้ยอม แฟนผมก็มาเยี่ยมทุกวันจนถึงวันเจาะก้ได้กำลังใจจากแฟนคนนี้และพ่อแม่พี่น้อง ผมเลยไม่กลัว พอเจาะเสร็จ
ผมก้ไม่อยากทำอะไรนอกจากนอน โทรศัพท์ก็ไม่เล่น เลยไม่ค่อยได้คุยกับแฟน เเต่ก็จะคุยบ้างนิดๆ จากเมื่อก่อนคุยตลอด เขาก็มาหามาเฝ้าผมเปลี่ยนกับพ่อแม่ผมแต่ไม่นอนค้างนะ แบบเปลี่ยนตอนเช้ากับพ่อผม พอเย้นเขาก้กลับเย้นมาก ผมก็คุยกันนานก็แค่ตอนอยุ่รพ. พอเขากลับผมก็ไม่ค่อยคุยกับเขามาก
ก็จะเอาแต่นอน เเต่เขาก็ไม่พูดอะไร ก้โทรถามผมฝ่ายเดียวตลอด จนผมจะออก รพ.ผมก็บอกให้มาเฝ้าตอนเย็นหน่อยเพราะพ่อจะไปทำเรื่องออก รพ.จนเย็นวันนั้นฝนตกแรงมากเย็นมากละด้วย เขาก็บอกกลับได้ เขามารถมอไซร์ กลับไปแบบตากฝน พอเขาถึงบ้านไม่ถามเลยว่าเขาเป็นไง ผมมั่วแต่นอน ไม่ค่อยสนใจเขา
แต่เขายังไม่บอกผมนะ เขาเก้บไว้ จนผมเริ่มไปเรียนล้างไตและนัดดูแผลที่เจาะมาบ่อยหน่อย 2-3อาทิตย์ เขาจะมาเยี่ยมผมที่บ้านตลอดช่วงนี้
ตอนที่มาเยี่ยมเขาก็จะมาส่งของให้ลูกค้าด้วย ผมก็ไม่ค่อยเห็นเขาไปไหนคนเดียว ใจผม ผมก็พาไปส่งนะ ตัวผมเจาะท้องมายังเดินไม่ค่อยได้
ผมก็ต้องให้เขาไปส่งคนเดียวทุกครั้ง จนมาวันนึงเขาแชทมาคุยกับผม เขาถามว่าการเป็นแฟนคืออะไร ผมการบอกความรักที่มีให้กัน
เขาก้บอกที่เป้นอยู่มันใช่หรอ เขายกตัวอย่าง เขาไปเยี่ยมผม ตากฝน ไม่เคยถามเขาเลยเป้นไงบ้าง ผมก็ได้แต่ขอโทษ และเขาถามต่อ อนาคตเราจะเป็นไง
คำนี้แหละ ผมเถียงไม่ออกเลย ผมก็บอกจะเปิดร้านค้า แทนที่จะเป้นทหารอย่างที่เคยพูดไว้
เขาบอกวันๆ ก้มีแค่นอน กิน อยู่แค่นี อยู่ต่อก้จะมีจมกับจม เขาบอกแบบเพื่อนเขาเรียนจบก้แต่งงานแล้ว แต่คู่เรามองไม่เห็นอะไรเลย ผมพุดไม่ออก เขาก็บอกเขาเริ่มทำอะไรคนเดียวได้เเล้ว เก่งขึ้น
เขาก้บอกผมก็อยู่ได้โดยไม่มีเขา เขาบอกผมเก่งมาก เขาบอก ผมอยู่ในโลกของผม มีแค่ผม เขาทำอะไรเองได้แล้วไม่ต้องห่วง
เขาบอก ถ้าเรารักใครสักคน เราควรปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่า เป็นเพื่อนกันเนอะ คุยได้ มีเรื่องอะไรก็คุยได้
ผมร้องไห้และไม่ตอบอะไรทั้งนั้นผมเสียใจมากกับทุกคำที่พูดมา ผมไม่ตอบและเงียบไปเลย จนผ่านไป2เดือนผมเข้าไปในเฟสเขา ผมเห้นเขาคุยกับ คนอื่นเยอะมาก และก็เห้นรูปที่เขาเที่ยวร้านเหล้า จากเมื่อก่อนไม่เคยเข้าไม่เคยกิน เห็นเขากำลังคุยกับคนใหม่ ผมโกดมาก ผมก็โพสไปเลยว่า
ขอให้เเฟนใหม่เธอไม่เป็นไต แบบเรา โดนทิ้งเพราะเป้นไต พอโพสเสร้จผมก้เข้าเฟสเขาไปดู เพื่อนเขาส่งให้เขาดูเพราะเขาบล้อคผม เขากับเพื่อนก็ด่าผมกันใหญ่เลย บอก กุดู
เขาก้โกดผมมาก และคนใหม่ที่เขาคุย เขาเลิกคุยเพราะ ผมไปเพิ่มเพื่ิอนคนใหม่เขา คนใหม่มันเห้นผมกับรูปเขาคู่กันอยู่ มันก็หาว่าหลอกมัน เขาก็บอกเลิกกันนานละ
และสุดท้ายก็เลิกคุยกัน ทำให้ผมรู้สึกดีมาหน่อย แต่เขาก็โพสด่าผมอย่าไปยุ่งกับเขา ผมก็โพสคิดถึง โพสตามเนื้อเพลงที่มันตรงๆกับผมตลอด ไปเรื่อย
จนพี่เขา ถามเป็นอะไรกันทะเลาะอะไรกัน พี่เขาก้คุยให้ผม บอกผมป่วยอยู่ต้องการกำลังใจ ทิ้งมันไปกำลังใจมันก้แย่ดิ ค่อยๆคุยกัน เขาก้บอกเขาเหนื่อยท้อไม่เห้นมีใครให้กำลังใจเลย มันจบไปนานแล้วไม่อะไรแล้ว แค่2เดือนเวลา4ปีกว่า ผมยังทำไม่ได้เลยเขาทำได้เร็วมาก
อาจจะเป็นเพราะเขาเรียนอยู่มีเพื่อนได้ไปไหนมาไหน แต่ผมวันๆอยู่แต่บ้านอยู่กับหน้าจอคอม โทรสัพท์ ฟังเพลง เลยทำให้คิดถึงแต่เขารึป่าว
ทุกวันนี้ผมฝันว่าผมไปคืนดีกับเขาทุกวัน เพื่อนพ่อแม่พี่น้องผมก้ว่าเขาบอกให้ผมทำใจ พี่เขาก้บอกให้เวลามันผ่านไป รักษาตัวก่อนทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
ผมอยากรู้เหตุผล เลยให้เพื่อนคุย เขาก้ไม่อยากคุยเขาก้ด่าเพื่อนคนนั้น ทุกคน แต่เพื่อนผมคนนึงมันถามตอนที่เขายอมพุด เพื่อนบอกว่า
เขาก็บอกอย่างที่ผมบอกเพื่อนว่า ผมไม่มีอนาคตเลยทิ้ง บอกผมป่วยผมเอาแต่ใจ งี่เ่งา เอาตัวเองเป้นใหญ่ แบบกุป่วยนะ ต้องแบบนี้อะไรแบบนี้
ผมได้รู้จากเพื่อนผม ผมก้เสียใจเครียดมากรู้ผิด แต่ก้ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ไปวันๆ ทุกคนก้บอกให้เริ่มใหม่ แต่ผมก้ไม่กล้ารักใคร เพราะร่างกายไม่สมบูรณ์ เลยถูกทิ้ง ทั้งที่ไม่ได้เลือกให้เป้นแบบนี้ 2เดือนกว่าแล้วผมยังยอมรับไม่ได้เลย ฝันถึงเขาทุกวันเลย ผมอยากลืมเขาแต่ทำไม่ได้