ตอนแรกจะตั้งชื่อกระทู้ว่า "ทำไมคนไทยชอบดูหนังบันเทิง" แต่ตังแบบทั่วไปดีกว่าเพราะคิดว่าคนหมู่มากไม่ว่าที่ไหนก็คงชอบความบันเทิง
...คือเริ่มเรื่องคือผมไม่สามารถแชร์หรือพูดคุยเรื่องหนังกับเพื่อนเก่าๆ สมัยมัธยมได้เลย เพราะรสนิยมของเพื่อนผมส่วนมากจะเป็นสายบันเทิงเบาสมอง ยกตัวอย่างซีรี่ย์ GoT หรือหนัง Joker ล่าสุด เรื่องพวกนี้ผมไม่สามารถไปคุยกับเพื่อนเก่าๆได้ เพราะเขาไม่อิน ส่วนตัวผมก็เริ่มจากดูหนังบันเทิงนั่นแหละ แต่พอผ่านอะไรมามากมายผมก็เริ่มจะเบื่อๆ กับหนังมันส์ๆ คือดูแล้วรู้สึกไม่อิ่ม ในขณะที่ผมดูหนังดราม่า อย่าง ชินเลอร์ลิสต์ เดอะเวย์แบ๊ค ก๊อดฟาเธอร์ แล้วผมรู้สึกอิ่มกับเนื้อเรื่อง รู้สึกได้ข้อคิดจากหนังพวกนี้ มาคิดๆดูแล้วอาจเป็นผมที่ผิดปกติรึเปล่าที่แสวงหาอะไรที่มันหนักสมอง แทนที่จะเอนจอยกับอะไรเบาๆ พยายามจะไม่เหยียดรสนิยมการดูหนังของคนทั่วไป แต่บางทีที่พวกเขาดูแล้วบอกไม่สนุก งง ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ก็อดคิดไม่ได้ว่า ชิวิตเอ็งจะเอาสนุกอย่างเดียวเลยเหรอ? หนังบางเรื่องมีแง่คิดดีๆให้คบคิด มีหนังฟีลกู๊ดอีกที่ให้กำลังใจคนเศร้าๆ แต่กับบางคนถามหาฉากยิงกันอย่างเดียวเลย
ทำไมคนทั่วไปชอบดูหนังบันเทิง?
...คือเริ่มเรื่องคือผมไม่สามารถแชร์หรือพูดคุยเรื่องหนังกับเพื่อนเก่าๆ สมัยมัธยมได้เลย เพราะรสนิยมของเพื่อนผมส่วนมากจะเป็นสายบันเทิงเบาสมอง ยกตัวอย่างซีรี่ย์ GoT หรือหนัง Joker ล่าสุด เรื่องพวกนี้ผมไม่สามารถไปคุยกับเพื่อนเก่าๆได้ เพราะเขาไม่อิน ส่วนตัวผมก็เริ่มจากดูหนังบันเทิงนั่นแหละ แต่พอผ่านอะไรมามากมายผมก็เริ่มจะเบื่อๆ กับหนังมันส์ๆ คือดูแล้วรู้สึกไม่อิ่ม ในขณะที่ผมดูหนังดราม่า อย่าง ชินเลอร์ลิสต์ เดอะเวย์แบ๊ค ก๊อดฟาเธอร์ แล้วผมรู้สึกอิ่มกับเนื้อเรื่อง รู้สึกได้ข้อคิดจากหนังพวกนี้ มาคิดๆดูแล้วอาจเป็นผมที่ผิดปกติรึเปล่าที่แสวงหาอะไรที่มันหนักสมอง แทนที่จะเอนจอยกับอะไรเบาๆ พยายามจะไม่เหยียดรสนิยมการดูหนังของคนทั่วไป แต่บางทีที่พวกเขาดูแล้วบอกไม่สนุก งง ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ก็อดคิดไม่ได้ว่า ชิวิตเอ็งจะเอาสนุกอย่างเดียวเลยเหรอ? หนังบางเรื่องมีแง่คิดดีๆให้คบคิด มีหนังฟีลกู๊ดอีกที่ให้กำลังใจคนเศร้าๆ แต่กับบางคนถามหาฉากยิงกันอย่างเดียวเลย