....เมื่อต้นปีที่ผ่านมาเราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเค้าเป็นส่วนกลาง ที้ต้องไปตามสาขาต่างๆ เราเป็นพนักงานประจำสาขา ถ้านับตามตำแหน่งเค้าเป็นหัวหน้าเรา ตอนนั้นเค้าให้พี่ที่ทำงานเค้ามาขอเบอร์เรา ตอนนั้นเราก็ให้ไปเพราะคิดว่าถึงไม่ได้เป็นอะไรแต่ก็ควรจะมีไว้เพื่อถามเรื่องงาน
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันมา ได้ประมานอาทิตย์1 เราก็ทะเลาะกันแล้วก็เลิกคุยกันไป เราเสียใจร้องให้เป็นอาทิตย์ เราตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรชอบเค้ามากขนาดนั้นเลยหรอ ประมานอาทิตย์หนึ่งเราทำใจได้ แล้วเราดันไปเห็นสถานะในไลน์เค้าดูเศร้ามากเราเลยส่งเพลงให้ และคิดว่าเค้าคงไม่ตอบหรอกเพราะตอนเลิกคุยกันเค้าไม่ตอบเราอีกเลย แต่เค้าตอบ เค้าก็ชวนคุยนั่นนี่ความรู้สึกเราก็กลับมา เรากลับไปคุยกับเค้า พอคุยกันได้สักประมานเดือนหนึ่งเราก็จะไปงานหนังสือที่กทม.เค้าก็ถามว่าจะไปนอนไหนนั่นนี่ แล้วก็ชวนเราไปนอนด้วย *จะบอกว่าใจง่ายก็ใช่ เพราะตอนนั้นชอบเค้ามากจริงๆ พอเราไปเค้าไม่ทำอะไรเราเลย เราแบบดีใจมากคิดว่าเค้าให้เกียรติเรา จากนั้นผ่านไปเราก็คุยกันมาอีกสักพัก เราก็จับได้ว่าเค้ายังคุยกับแฟนเก่า เราก็บอกว่าไม่เป็นไร แล้วคิดว่าเค้าคงเลิกคุยกันไปแล้ว
คือหลังจากจับได้ประมานวันมั้ง เค้าก็โพสในเฟสแบบมันหมายถึงแฟนเก่าเค้า เราเลยคิดยอมล่ะตัดใจดีกว่า เราเลยพิมบอกเค้าไปว่า ถ้ายังไม่ลืมแฟนเก่าก็กับไปทำให้เค้ารักเถอะเคยลองพยายามรึยัง ตอนนั้นเราชอบเค้ามากจริงๆอยากให้เค้ามีควาทสุขเราคิดว่าถ้าเค้าได้กับไปคบกับแฟนเก่าเค้าๆคงมีความสุข หลังจากที่เราส่งข้อความนั้นไป เราก็ไม่ทักเค้าไปอีกเลย ประมาน2อาทิตย์ได้ตอนนั้นคิดถึงมากแต่ก็จำแต้เรื่องดีๆของเค้าอ่านแชทเก่าแล้วก็หลับไปทุกวันจนมีคนเข้ามาจีบตอนนั้นคุยอยู่4-5 แหละ 5555 เหมือนอวด แต่แล้วเค้าก็ทักมา!!คือทุกคนเพื่อนเราบอกว่าอย่าตอบนะ แค่เราก็ด้วยเพราะชอยเค้าแล้วก็ไม่เคยลืมเค้านั้นแหละ แต่เค้าไม่ได้คุยเหมือนที่เคยคุยเค้าชวนคุยในเรื่องเรียนต่อคือตอนนั้นเรากำลังจะกลับไปเรียน เค้าก็เป็นคนที่สนับสนุนเราตลอดเรื่องนี้เราเลยตอบเค้า เราพยายามตัดบทที่จะไม่คุยกับเค้าต่อหลายๆครั้งแต่เค้าก็จะชวนคุย เราก็ตอบแต่ตอนนั้นเราก็คุยกับคนอื่นซึ่งคนอื่นที่เข้ามาทุกคนรู้ว่าเรามีเค้าคนนี้อยู่ จนถึงช่วงที่เราลาออกจากที่ทำงานแล้วไปสอบตอนนั้นเราไปอยู่กทม.เพราะว่าต้องเดินทางไปสอบ เรากับไปรักเค้าเหมือนเดิมโดยตัดทุกคนที่เข้ามาทิ้งทั้งหมด เราก็เริ่มคบกับเค้า จริงๆคืนวันที่เราไปกทม.เราไปหาเค้ากฌนั้นแหละแบบที่ทุกคนคิด แต่เราก็ไม่ได้ถามเรื่องสถานะ จนมีเบอร์แปลกโทรเข้าเครื่องเค้า คือแฟนเก่าเค้านั่นเองเราคิดว่าเลิกคุยกันไปแล้ว ถึงตอนนี้ทุกคนจะงงใช่มั้ยว่าแฟนเก่าหรือเมีย แฟนเก่าค่ะแฟนเก่าเค้ามีคนอื่นเลยเลิกกันไป แต่แฟนเราเค้าบอกว่าเคยพูดกับคนนั้นไว้ว่ามีอะไรก็โทรมาได้ นั้นคือเหตุผลที่เค้าคุยกันแหละแฟนเราก็รักแฟนเก่ามาก ตอนนั้นเรารู้แค่ว่าจะไม่ยอมอยู่ในสถานะนี้แน่นอน เราบอกให้เค้าเลือกเค้าไม่เลือก เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยอม จนสุดท้ายเค้าก็เครียจนจบเค้าบล็อกทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนเก่าเค้า เอาจริงๆนะ เรารู้สึกว่าเค้ารักแฟนเก่าเค้ามากจริงจนเราก็อยากให้เค้ากับไปอ้ะ แต่เราก็เจ็บ ผ่านไปเราไปเรียนก็มีปัญหากับทะเลาะกัน เราเข้าเรียนในภาคพิเศษค่าเทอมมันแพงมากๆเรากู้กยศ.นะแต่มันช้ามากต้องสำรองจ่าย เราเลยคิดว่าจะซิ่ว ซึ่งก็ไม่ตรงกับความต้องการของแฟนเราเลยจนเริ่มทะเลาะกัน เค้าหายไปไม่คุยเปลี่ยนไปเราคิดว่าคงเป็นเพราะเราไม่ตั้งใจทำให้เค้าผิดหวัง เราพยายามอธิบายว่าถ้าเราเข้าภาคปกติได้ค่าเทอมมันจะถูกลงกว่านี้มากเลยนะ เค้าเข้าใจนะแต่ก็ยังไม่ใจ จนเราตัดสินใจไม่ฟังเค้าอีกต่อไป คือเราคบกันเพื่อนเค้าหรือคนสนิทเค้าไม่มีใครรู้เลย คือเราก็น้อยใจนะ แต่ก็คิดว่าเรายังไม่เท่าเทียมกับเค้าก็ไม่แปลกที่เค้าจะไม่บอกใคร เราดอปเรียนเพื่อมาทำงาน ทุกครั้งเค้าจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาว่าไม่เรียนไม่เคยมีความพยายาม จนเราคิดว่าถ้าเราไม่เรียนจริงๆมีวุฒิแค่ม.6ก็จะไม่คบกลับเราใช่มั้ย เอาจริงๆเราสับสนระหว่างความห่วงใยกับความอายว่ามีแฟนทำงานพนักงานวุฒิม.6
พอเราคบกันไปทุกวันเรามีหน้าที่โทรปลุกเค้า บอกฝันดีเค้า มีครั้งหนึ่งเค้าหายไป2-3วันแล้วเค้าบอกว่าไม่ได้หายไปไหนอยากให้คิดว่าอะไรสำคัญกับเรา เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช่คนที่พร้อมจะร่วมทุกไปกับเราๆยังคบกับเค้าต่อไป กับความรู้สึกน้อยใจไร้คุณค่า ไม่มีอะไรดี เค้าไม่เคยให้กำลังใจเค้าจะบอกว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ได้ก็ไม่ต้องไปทำอะไรอีกแล้ว ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะไปหาเค้า เราอยากได้ยินทุกอย่างจากปากเค้า เพราะเค้าจะบล็อกทุกอย่างเวลาทะเลาะกัน แล้วปลดบล็อก แต่เราอยากเครียให้จบเลยทันทีซึ่งมันต่างจากทุกครั้ง เค้าพูดแย่กับเรามากๆไล่เราเหมือนหมาตอนนั้นเราทั้งเจ็บทั้งเสียใจ เราขอร้องเค้าทุกอย่างเพื่อจะไม่เลิกทั้งๆที่เราตั้งใจไปเครียให้จบ จนเค้าคงสงสารเราไม่เลิก เราคบกันแต่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เวลาผ่านไปเราเริ่มคุยกับเค้าน้อยลง เพื่อเว้นละยะทำใจ จนเมื่อวานนี้เราคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะจบทุกอย่างสักที เราไปเจอเค้าทะเลาะกันหนักมาก เค้าทำให้เรารู้ว่าเค้าไม่ใช่คนที่เรารักอีกต่อไปแล้ว ในใจยอมนะว่าเลิกรับรู้เสียใจ แต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ต่อให้ตอนนี้คบกันอยู่คงมีแต่น้ำตา เราเริ่มคิดจะเดินหน้าต่อด้วยการไปลงสอบใหม่เริ่มอะไรใหม่ เราไม่โกธรเค้าเลยไม่เคยโทษเค้าเลย มีคำพูดหนึ่งที่เค้าเคยพูดว่า รู้สึกผิดจัง ที่ทำให้เรามาเป็นแบบนี้มั้ง ถ้าคุณได้อ่านนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกทุกอย่างหนูเลือกเอง ขอให้เจอคนดีๆนะ ขอบคุณทั้งความหวังดีขอบคุณคือมันมีทั้งดีแล้วก็ร้ายนะ
ก็ประมานนี้แหละ เรื่องความรักที้พังที่สุดของเรา
เมื่อความรักจบกระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายความรู้สึก
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยกันมา ได้ประมานอาทิตย์1 เราก็ทะเลาะกันแล้วก็เลิกคุยกันไป เราเสียใจร้องให้เป็นอาทิตย์ เราตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรชอบเค้ามากขนาดนั้นเลยหรอ ประมานอาทิตย์หนึ่งเราทำใจได้ แล้วเราดันไปเห็นสถานะในไลน์เค้าดูเศร้ามากเราเลยส่งเพลงให้ และคิดว่าเค้าคงไม่ตอบหรอกเพราะตอนเลิกคุยกันเค้าไม่ตอบเราอีกเลย แต่เค้าตอบ เค้าก็ชวนคุยนั่นนี่ความรู้สึกเราก็กลับมา เรากลับไปคุยกับเค้า พอคุยกันได้สักประมานเดือนหนึ่งเราก็จะไปงานหนังสือที่กทม.เค้าก็ถามว่าจะไปนอนไหนนั่นนี่ แล้วก็ชวนเราไปนอนด้วย *จะบอกว่าใจง่ายก็ใช่ เพราะตอนนั้นชอบเค้ามากจริงๆ พอเราไปเค้าไม่ทำอะไรเราเลย เราแบบดีใจมากคิดว่าเค้าให้เกียรติเรา จากนั้นผ่านไปเราก็คุยกันมาอีกสักพัก เราก็จับได้ว่าเค้ายังคุยกับแฟนเก่า เราก็บอกว่าไม่เป็นไร แล้วคิดว่าเค้าคงเลิกคุยกันไปแล้ว
คือหลังจากจับได้ประมานวันมั้ง เค้าก็โพสในเฟสแบบมันหมายถึงแฟนเก่าเค้า เราเลยคิดยอมล่ะตัดใจดีกว่า เราเลยพิมบอกเค้าไปว่า ถ้ายังไม่ลืมแฟนเก่าก็กับไปทำให้เค้ารักเถอะเคยลองพยายามรึยัง ตอนนั้นเราชอบเค้ามากจริงๆอยากให้เค้ามีควาทสุขเราคิดว่าถ้าเค้าได้กับไปคบกับแฟนเก่าเค้าๆคงมีความสุข หลังจากที่เราส่งข้อความนั้นไป เราก็ไม่ทักเค้าไปอีกเลย ประมาน2อาทิตย์ได้ตอนนั้นคิดถึงมากแต่ก็จำแต้เรื่องดีๆของเค้าอ่านแชทเก่าแล้วก็หลับไปทุกวันจนมีคนเข้ามาจีบตอนนั้นคุยอยู่4-5 แหละ 5555 เหมือนอวด แต่แล้วเค้าก็ทักมา!!คือทุกคนเพื่อนเราบอกว่าอย่าตอบนะ แค่เราก็ด้วยเพราะชอยเค้าแล้วก็ไม่เคยลืมเค้านั้นแหละ แต่เค้าไม่ได้คุยเหมือนที่เคยคุยเค้าชวนคุยในเรื่องเรียนต่อคือตอนนั้นเรากำลังจะกลับไปเรียน เค้าก็เป็นคนที่สนับสนุนเราตลอดเรื่องนี้เราเลยตอบเค้า เราพยายามตัดบทที่จะไม่คุยกับเค้าต่อหลายๆครั้งแต่เค้าก็จะชวนคุย เราก็ตอบแต่ตอนนั้นเราก็คุยกับคนอื่นซึ่งคนอื่นที่เข้ามาทุกคนรู้ว่าเรามีเค้าคนนี้อยู่ จนถึงช่วงที่เราลาออกจากที่ทำงานแล้วไปสอบตอนนั้นเราไปอยู่กทม.เพราะว่าต้องเดินทางไปสอบ เรากับไปรักเค้าเหมือนเดิมโดยตัดทุกคนที่เข้ามาทิ้งทั้งหมด เราก็เริ่มคบกับเค้า จริงๆคืนวันที่เราไปกทม.เราไปหาเค้ากฌนั้นแหละแบบที่ทุกคนคิด แต่เราก็ไม่ได้ถามเรื่องสถานะ จนมีเบอร์แปลกโทรเข้าเครื่องเค้า คือแฟนเก่าเค้านั่นเองเราคิดว่าเลิกคุยกันไปแล้ว ถึงตอนนี้ทุกคนจะงงใช่มั้ยว่าแฟนเก่าหรือเมีย แฟนเก่าค่ะแฟนเก่าเค้ามีคนอื่นเลยเลิกกันไป แต่แฟนเราเค้าบอกว่าเคยพูดกับคนนั้นไว้ว่ามีอะไรก็โทรมาได้ นั้นคือเหตุผลที่เค้าคุยกันแหละแฟนเราก็รักแฟนเก่ามาก ตอนนั้นเรารู้แค่ว่าจะไม่ยอมอยู่ในสถานะนี้แน่นอน เราบอกให้เค้าเลือกเค้าไม่เลือก เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยอม จนสุดท้ายเค้าก็เครียจนจบเค้าบล็อกทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนเก่าเค้า เอาจริงๆนะ เรารู้สึกว่าเค้ารักแฟนเก่าเค้ามากจริงจนเราก็อยากให้เค้ากับไปอ้ะ แต่เราก็เจ็บ ผ่านไปเราไปเรียนก็มีปัญหากับทะเลาะกัน เราเข้าเรียนในภาคพิเศษค่าเทอมมันแพงมากๆเรากู้กยศ.นะแต่มันช้ามากต้องสำรองจ่าย เราเลยคิดว่าจะซิ่ว ซึ่งก็ไม่ตรงกับความต้องการของแฟนเราเลยจนเริ่มทะเลาะกัน เค้าหายไปไม่คุยเปลี่ยนไปเราคิดว่าคงเป็นเพราะเราไม่ตั้งใจทำให้เค้าผิดหวัง เราพยายามอธิบายว่าถ้าเราเข้าภาคปกติได้ค่าเทอมมันจะถูกลงกว่านี้มากเลยนะ เค้าเข้าใจนะแต่ก็ยังไม่ใจ จนเราตัดสินใจไม่ฟังเค้าอีกต่อไป คือเราคบกันเพื่อนเค้าหรือคนสนิทเค้าไม่มีใครรู้เลย คือเราก็น้อยใจนะ แต่ก็คิดว่าเรายังไม่เท่าเทียมกับเค้าก็ไม่แปลกที่เค้าจะไม่บอกใคร เราดอปเรียนเพื่อมาทำงาน ทุกครั้งเค้าจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาว่าไม่เรียนไม่เคยมีความพยายาม จนเราคิดว่าถ้าเราไม่เรียนจริงๆมีวุฒิแค่ม.6ก็จะไม่คบกลับเราใช่มั้ย เอาจริงๆเราสับสนระหว่างความห่วงใยกับความอายว่ามีแฟนทำงานพนักงานวุฒิม.6
พอเราคบกันไปทุกวันเรามีหน้าที่โทรปลุกเค้า บอกฝันดีเค้า มีครั้งหนึ่งเค้าหายไป2-3วันแล้วเค้าบอกว่าไม่ได้หายไปไหนอยากให้คิดว่าอะไรสำคัญกับเรา เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช่คนที่พร้อมจะร่วมทุกไปกับเราๆยังคบกับเค้าต่อไป กับความรู้สึกน้อยใจไร้คุณค่า ไม่มีอะไรดี เค้าไม่เคยให้กำลังใจเค้าจะบอกว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ได้ก็ไม่ต้องไปทำอะไรอีกแล้ว ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะไปหาเค้า เราอยากได้ยินทุกอย่างจากปากเค้า เพราะเค้าจะบล็อกทุกอย่างเวลาทะเลาะกัน แล้วปลดบล็อก แต่เราอยากเครียให้จบเลยทันทีซึ่งมันต่างจากทุกครั้ง เค้าพูดแย่กับเรามากๆไล่เราเหมือนหมาตอนนั้นเราทั้งเจ็บทั้งเสียใจ เราขอร้องเค้าทุกอย่างเพื่อจะไม่เลิกทั้งๆที่เราตั้งใจไปเครียให้จบ จนเค้าคงสงสารเราไม่เลิก เราคบกันแต่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เวลาผ่านไปเราเริ่มคุยกับเค้าน้อยลง เพื่อเว้นละยะทำใจ จนเมื่อวานนี้เราคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะจบทุกอย่างสักที เราไปเจอเค้าทะเลาะกันหนักมาก เค้าทำให้เรารู้ว่าเค้าไม่ใช่คนที่เรารักอีกต่อไปแล้ว ในใจยอมนะว่าเลิกรับรู้เสียใจ แต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ต่อให้ตอนนี้คบกันอยู่คงมีแต่น้ำตา เราเริ่มคิดจะเดินหน้าต่อด้วยการไปลงสอบใหม่เริ่มอะไรใหม่ เราไม่โกธรเค้าเลยไม่เคยโทษเค้าเลย มีคำพูดหนึ่งที่เค้าเคยพูดว่า รู้สึกผิดจัง ที่ทำให้เรามาเป็นแบบนี้มั้ง ถ้าคุณได้อ่านนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกทุกอย่างหนูเลือกเอง ขอให้เจอคนดีๆนะ ขอบคุณทั้งความหวังดีขอบคุณคือมันมีทั้งดีแล้วก็ร้ายนะ
ก็ประมานนี้แหละ เรื่องความรักที้พังที่สุดของเรา