เธอมีมัน แต่ฉันไม่มีใคร.. เวลาเกือบห้าปีที่เป็นแฟนกันมา เธอมีคนอื่นเข้ามาตั้งแต่เข้าปีที่สอง จากนั้นเธอก้อเปลี่ยนไป.. ทำอะไรไม่เคยถูกและไม่เคยถูกใจ พูดอะไรนิดหน่อยก้อหาว่ายุ่ง วุ่นวาย. ถามอะไรก้อหาว่า

!.. มีอะไรไม่เคยบอกก่อน จากที่ตอนแรกฉันจะเป็นคนที่รู้ทุกเรื่องและรู้ก่อนตลอด แต่วันนี้มันไม่ใช่. กลับกลายเป็นมันที่รู้ก่อนตลอดทุกเรื่อง.. เป็นฉันที่กลายเป็นส่วนเกินทั้งๆที่เป็นแฟนกัน.. จากตอนแรกที่พูดบ่นบอกว่าอยากเจออยากอยู่ด้วยกัน แต่มาวันนี้กลับกลายเป็นมันที่ได้เจอเธอทุกวันทั้งที่ทำงานตอนเลิกงานและวันหยุด.. แต่กับฉันเธอขับไล่ไส่ส่ง..
ณ ตอนนี้ ที่ยังอยู่ก้อเพราะรักรักมากเลยหวังว่าสักวันเธอจะหันกลับมามองฉันบ้าง เห็นฉันบ้าง และมีฉันคนเดียวเหมือนกับคำสันยาที่เธอได้พูดไว้ในตอนแรกที่คบกัน..🙂
ควรทำอย่างไรดี.. ความหวังนั้นมันจะเป็นไปได้ไหม...
ณ ตอนนี้ ที่ยังอยู่ก้อเพราะรักรักมากเลยหวังว่าสักวันเธอจะหันกลับมามองฉันบ้าง เห็นฉันบ้าง และมีฉันคนเดียวเหมือนกับคำสันยาที่เธอได้พูดไว้ในตอนแรกที่คบกัน..🙂