บอลแพ้ไม่ปวดใจเท่าเห็นบอลสไตล์เนือยๆ เดินเล่นกลับมา

อุตส่าห์ดีใจสองนัดแรก นึกว่านิชิโนะเปลี่ยนสไตล์นักบอลไทยได้แล้ว เจอนัดนี้เข้าไปฝันร้ายเดิมๆ ที่ตามหลอกหลอนตลอด 30 ปีที่ดูบอลไทย กลับมาอีกแล้ว หรือว่ามันเป็นนิสัยที่ฝังแน่นอยู่ในคนไทยจนเราไม่สามารถที่จะแก้ปัญหานี้ได้เลยตลอดไป ต่อให้เอาโ้ค้ชระดับโลกที่ไหนมาก็ตาม   แต่พอดูเวียดนาม เอ๊ะ ทำไมเขาถึงแก้ปัญหานี้ได้ ช่วงหลังๆ มานี้ลองพยายามนึกถึงแมทที่เวียดนามเล่นกันแบบช้าๆเนือยๆ ยืนจดๆจ้องๆ มองบอล ใจไม่สู้ ไม่ช่วยกันไล่บีบคู่ต่อสู้แทบไม่มีเลยนะ ...เอ หรือว่าจริงๆ แล้วคนที่มีอิทธิพลต่อการจัดตัวผู้เล่นและแผนการเล่นที่แท้จริงคือเหล่าผู้ช่วยโค้ชชาวไทยต่างหากนะ ชักสงสัย