ทำไมชีวิตเจอแต่เรื่องโหดร้ายเลวร้ายน่ารังเกียจมามากมายแต่ทำไมพอใกล้ตายกลับรู้สึกขอบคุณที่ได้เกิดมา

เป็นคำถามใหญ่มากสำหรับผมที่ผุดขึ้นมาในวัยกลางคน
ที่ชีวิตบัดซบมาก
คนรอบข้างไม่มีดีซักคน เริ่มตั้งแต่คนในบ้าน(ตั้งแต่เกิด) ที่โรงเรียน จนมาถึงที่ทำงาน
โดนบีบสารพัดต่างนานา เก็บกด แก่งแย่ง กลั่นแกล้ง ตีสองหน้า หักหลัง ดิ้นรนเอาตัวรอด 
แต่สุดท้ายพอเริ่มวัยกลางคนเริ่มนึกถึงความตาย
กลับรู้สึกขอบคุณที่ได้เกิดมา
ทั้งๆตลอดที่ผ่านมามีแต่อยากจะตายไปให้พ้นๆ(โดนหนักมากหลายทางมาก)

เลยอยากให้รบกวนสอบถาม
มุมมองอื่นๆบ้างครับ
มีใครเป็นอย่างนี้บ้าง
และเหตุผลคืออะไร

ขอบคุณครับ