เมื่อปีที่แล้วผมได้ตั้งกระทู้ว่า ระหว่างแต่งงานกับความรักจะเลือกอะไร.
แม่ผมมักจะบอกผมเสมอ "เมื่อความจนเข้ามาทางประตู ความรักจะบินออกไปหน้าต่าง"
ในที่สุดก็เลือกเลือกที่จะทำงานต่างประเทศต่อไป สิ่งที่ผมทำได้วางแผนไว้หมดแล้วว่าทำงานเพื่อมีประสบการณ์ เพื่อที่จะมีอนาคตร่วมกัน.
แต่แล้วอนาคตก็ไม่เป็นดั่งฝัน เมื่อระยะทางและเวลาทำให้คนค่อยๆเปลี่ยน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ผมที่เปลี่ยนไป.
คนที่เคยอยู่ด้วยกันมานานการเปลี่ยนแปลงในทางที่แย่นั้นสามารถรับรู้ได้โดยง่าย เรื่องระหว่างเราค่อยๆเปลี่ยนไป จากเคยบอกรักกลับหงุดหงิด จากเคยคุยกันทุกวันก็กลายเป็นคุยน้อยหรือไม่คุยเลย.ในความอ้างว้างแหละความเหงา ทำให้เกิดมือที่ 3 เข้ามาในชีวิตของเขา.
เมื่อผมได้ทราบความจริง เขาขอให้ผมยกโทษและขอให้เริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง แน่นอนด้วยความรักการยกโทษให้เป็นเรื่องที่ผมตัดสินใจเอง.
แต่ระหว่างนี้ผมรู้สึกแย่มาก ทั้งระแวงมากกว่าเดิม ทั้งความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม "รู้สึกแย่มาก รู้สึกตัวเองโง่มาก" นั้นคือสิ่งที่ผมคิด ผมรู้แน่ๆในอนาคต คงจบด้วยกันแยกย้ายกัน.
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมเอาชนะอุปสรรค์การในการทำงาน เอาชนะกำแพงภาษา ประสบความสำเร็จในการทำงาน เงินเดือนขึ้นแบบเยอะมากๆ. แต่สิ่งที่แลกมาคือความล้มเหลวในความรัก ต่อให้เงินเดือนเป็นแสนก็ไม่สามารถรั้งความรักเอาไว้ได้.
แม้จะมองดูเงินในบัญชีที่เพิ่มขึ้นทุกเดือน มันก็ไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขเลย เหมือนเมื่อก่อนเลย.
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงจะเลือกแต่งงาน. แต่ในความเป็นจริงก็คงทำไม่ได้สิ่งที่ทำได้คือการก้าวต่อไป
อายุก็ใกล้จะ 30 แล้วก็ไม่รู้จะเริ่มต้นใหม่ยังไงเหมือนกัน.
ขอบคุณที่อ่านจบครับ
ต่อให้เงินเดือนเป็นแสนใช่ว่าจะประสบความสำเร็จในความรัก.
แม่ผมมักจะบอกผมเสมอ "เมื่อความจนเข้ามาทางประตู ความรักจะบินออกไปหน้าต่าง"
ในที่สุดก็เลือกเลือกที่จะทำงานต่างประเทศต่อไป สิ่งที่ผมทำได้วางแผนไว้หมดแล้วว่าทำงานเพื่อมีประสบการณ์ เพื่อที่จะมีอนาคตร่วมกัน.
แต่แล้วอนาคตก็ไม่เป็นดั่งฝัน เมื่อระยะทางและเวลาทำให้คนค่อยๆเปลี่ยน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ผมที่เปลี่ยนไป.
คนที่เคยอยู่ด้วยกันมานานการเปลี่ยนแปลงในทางที่แย่นั้นสามารถรับรู้ได้โดยง่าย เรื่องระหว่างเราค่อยๆเปลี่ยนไป จากเคยบอกรักกลับหงุดหงิด จากเคยคุยกันทุกวันก็กลายเป็นคุยน้อยหรือไม่คุยเลย.ในความอ้างว้างแหละความเหงา ทำให้เกิดมือที่ 3 เข้ามาในชีวิตของเขา.
เมื่อผมได้ทราบความจริง เขาขอให้ผมยกโทษและขอให้เริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง แน่นอนด้วยความรักการยกโทษให้เป็นเรื่องที่ผมตัดสินใจเอง.
แต่ระหว่างนี้ผมรู้สึกแย่มาก ทั้งระแวงมากกว่าเดิม ทั้งความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม "รู้สึกแย่มาก รู้สึกตัวเองโง่มาก" นั้นคือสิ่งที่ผมคิด ผมรู้แน่ๆในอนาคต คงจบด้วยกันแยกย้ายกัน.
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมเอาชนะอุปสรรค์การในการทำงาน เอาชนะกำแพงภาษา ประสบความสำเร็จในการทำงาน เงินเดือนขึ้นแบบเยอะมากๆ. แต่สิ่งที่แลกมาคือความล้มเหลวในความรัก ต่อให้เงินเดือนเป็นแสนก็ไม่สามารถรั้งความรักเอาไว้ได้.
แม้จะมองดูเงินในบัญชีที่เพิ่มขึ้นทุกเดือน มันก็ไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขเลย เหมือนเมื่อก่อนเลย.
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงจะเลือกแต่งงาน. แต่ในความเป็นจริงก็คงทำไม่ได้สิ่งที่ทำได้คือการก้าวต่อไป
อายุก็ใกล้จะ 30 แล้วก็ไม่รู้จะเริ่มต้นใหม่ยังไงเหมือนกัน.
ขอบคุณที่อ่านจบครับ