รีวิวการอ่านหนังสือผิดวิธี
ปี1เทอม1ได้ 2.00 ก็ผ่านเกณฑ์เทอมต่อไปไม่ต้องดรอป ปี1เทอม2ได้ 1.96 ปี2เทอม1ลงได้15หน่วยกิต ดรอปEng ไป1ตัวได้ ปี2เทอม1ได้2.03 DและD+อีก2ตัว ไม่รู้ว่าการเรียนยากหรือเราโง่ คนอื่นเขาได้A แต่เราทำไม่ได้ อยากได้Aบ้าง B ก็ไม่เคยได้ก็จะได้เกรดเเบบนี้แหละ เรียนไม่รู้เรื่อง+อ่านหนังสือไม่เข้าหัว อ่านเเล้วก็ลืมทำข้อสอบข้อเขียนไม่ได้ เครียดมาก ขยันผิดวิธีด้วย เครียดเรื่องเรียนจนส่งผลต่อสุขภาพจิต ไม่กินไม่นอน นอนไม่หลับ เปลี่ยนไปคิดเเต่เรื่องเเย่ๆในหัวจนเป็นโรคซึมเศร้า
คิดอยากตายแบบไม่อยากเรียนอีกเเล้ว สมองหลังสารออกมาเองจนเเบบอยากกระโดดตึกตายเพราะเครียดเรื่องเรียน คิดว่าไม่มีใครรัก ไม่เหลือเพื่อน ไม่เหลือใครเลย
พยามเเล้วอยากให้พ่อเเม่ภูมิใจแต่เกรดที่ได้แบบนี่ ไม่อยากดรอปแต่ต้องดรอป ไม่อยากทำให้พ่อเเม่ผิดหวังเวลาเป็นไรก็บอกเเค่เพื่อน ไม่อยากทำให้ครอบครัวเป็นห่วง กลัวหลายๆอย่างบางทีก็เงียบจนไม่พูดไรเลย กังวลในใจมากหลายๆอย่าง บางทีจะไปอาบน้ำก็ไปแปรงฟัน บางทีกินนมไปเเล้วก็ลืมไปเเล้วว่ากิน ใครเรียกก็ไม่ได้ยินใครพูดไรมะวานวันนี้ก็ลืม ทำไรลงไปก็ไม่รู้ว่าทำทำไม อารมณ์แปรปรวน ร่างกายผิดปกติ น้ำหนักลดจนน่ากลัว ลด3โลภายใน3วัน อยู่คนเดียวเพราะเครียดเเล้วไม่อยากกลัวคนรอบข้างจิตตก เข้าใจเเล้วว่าอาการของโรคซึมเศร้าเป็นยังไง นี่ก็เป็นอยู่ ทำไรผิดพลาดหลงๆลืมๆกังวลหลายๆอย่างทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย พอโกรธก็โกรธมากจนคุมสติไม่อยู่ ขาดสติ ทำไปเเล้วก็กลับมาคิดว่าไม่น่าทำเเบบนั้นเลยมันผิด รู้สึกตัวเองดูบ้าๆ บอกไม่ถูก มันอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆเเต่ในใจเรามันเป็นปัญหาการเรียนมาก ไม่เคยไปพบจิตแพทย์ ทำให้กลายเป็นคนจิตไม่ปกติอีกต่อไปเเล้ว เรียนไปร้องไห้ไปท้อ
ตั้งใจเเต่ทำไม่ได้ แก้ไขเเล้วเเต่ก็ไม่ดีขึ้น เพราะเหมือนกลับไปผิดหวังซ้ำๆ ไม่อยากซิ่วไม่อยากลาออก ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ เข้าใจว่าการเรียนมันยากเเต่คงพยายามน้อยเกินไป ไม่อยากโดนรีไทน์😞 Gpa 1:80 ถ้าต่ำกว่านี้ก็คิดว่าน่าจะโปรต่ำ
พิมพ์เเบบนี่ก็อยากระบายออกมาให้หมด เรากลัวคนอื่นมองว่าทำไมเกรดเเค่นี้ ไม่เรียนหรอ ไม่ตั้งใจเรียนหรอ เราไม่ขยันไม่ตั้งใจเรียน ติดเที่ยว เเต่เราไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ปี2เทอม2นี้ไม่รู้จะได้Dอีกไหม ถ้าได้ก็คือจบ เรียนใหม่ซึ่งเราไม่อยากเรียนใหม่ ถ้าได้Dอีกตัวเดียวก็ไม่รู้จะเกิดไรขึ้น
บางทีพูดออกมาไม่ได้เพราะไม่กล้าพูด ปากบอกไม่เป็นไรเเต่ข้างในโคตรรู้สึกเเย่ ท้อจนไม่ไหวเเล้ว ไม่อยากลาออกเเต่ฝืนไปไม่รู้จะไปต่อได้ไหม เห็นไม่ยิ้มไม่ได้แปลว่าหยิ่งนะเเต่เครียดเเละท้อมาก😞 เหมือนผิดหวังซ้ำเกลียดการพยายามเเต่ทำไม่ได้เครียดมาก เพื่อนเก่งๆด็มีเยอะเเต่ไม่กล้าคุยด้วยกลัวโดนมองว่าโง่ กลัวกังวลใจทุกอย่างไปหมด เพื่อนทำได้เราทำไม่ได้ เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น นอนก็ไม่ค่อยหลับเป็นเวลานานเเล้ว ใจสั่น หนาวทั้งไที่อากาศร้อน ตอนนี้ปิดเทอมอยู่เเต่ใกล้เปิดเทอมเเล้ว ควรทำไงดี😞
เครียดเรื่องเรียนจนเป็นโรคซึมเศร้า?
ปี1เทอม1ได้ 2.00 ก็ผ่านเกณฑ์เทอมต่อไปไม่ต้องดรอป ปี1เทอม2ได้ 1.96 ปี2เทอม1ลงได้15หน่วยกิต ดรอปEng ไป1ตัวได้ ปี2เทอม1ได้2.03 DและD+อีก2ตัว ไม่รู้ว่าการเรียนยากหรือเราโง่ คนอื่นเขาได้A แต่เราทำไม่ได้ อยากได้Aบ้าง B ก็ไม่เคยได้ก็จะได้เกรดเเบบนี้แหละ เรียนไม่รู้เรื่อง+อ่านหนังสือไม่เข้าหัว อ่านเเล้วก็ลืมทำข้อสอบข้อเขียนไม่ได้ เครียดมาก ขยันผิดวิธีด้วย เครียดเรื่องเรียนจนส่งผลต่อสุขภาพจิต ไม่กินไม่นอน นอนไม่หลับ เปลี่ยนไปคิดเเต่เรื่องเเย่ๆในหัวจนเป็นโรคซึมเศร้า
คิดอยากตายแบบไม่อยากเรียนอีกเเล้ว สมองหลังสารออกมาเองจนเเบบอยากกระโดดตึกตายเพราะเครียดเรื่องเรียน คิดว่าไม่มีใครรัก ไม่เหลือเพื่อน ไม่เหลือใครเลย
พยามเเล้วอยากให้พ่อเเม่ภูมิใจแต่เกรดที่ได้แบบนี่ ไม่อยากดรอปแต่ต้องดรอป ไม่อยากทำให้พ่อเเม่ผิดหวังเวลาเป็นไรก็บอกเเค่เพื่อน ไม่อยากทำให้ครอบครัวเป็นห่วง กลัวหลายๆอย่างบางทีก็เงียบจนไม่พูดไรเลย กังวลในใจมากหลายๆอย่าง บางทีจะไปอาบน้ำก็ไปแปรงฟัน บางทีกินนมไปเเล้วก็ลืมไปเเล้วว่ากิน ใครเรียกก็ไม่ได้ยินใครพูดไรมะวานวันนี้ก็ลืม ทำไรลงไปก็ไม่รู้ว่าทำทำไม อารมณ์แปรปรวน ร่างกายผิดปกติ น้ำหนักลดจนน่ากลัว ลด3โลภายใน3วัน อยู่คนเดียวเพราะเครียดเเล้วไม่อยากกลัวคนรอบข้างจิตตก เข้าใจเเล้วว่าอาการของโรคซึมเศร้าเป็นยังไง นี่ก็เป็นอยู่ ทำไรผิดพลาดหลงๆลืมๆกังวลหลายๆอย่างทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลย พอโกรธก็โกรธมากจนคุมสติไม่อยู่ ขาดสติ ทำไปเเล้วก็กลับมาคิดว่าไม่น่าทำเเบบนั้นเลยมันผิด รู้สึกตัวเองดูบ้าๆ บอกไม่ถูก มันอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆเเต่ในใจเรามันเป็นปัญหาการเรียนมาก ไม่เคยไปพบจิตแพทย์ ทำให้กลายเป็นคนจิตไม่ปกติอีกต่อไปเเล้ว เรียนไปร้องไห้ไปท้อ
ตั้งใจเเต่ทำไม่ได้ แก้ไขเเล้วเเต่ก็ไม่ดีขึ้น เพราะเหมือนกลับไปผิดหวังซ้ำๆ ไม่อยากซิ่วไม่อยากลาออก ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ เข้าใจว่าการเรียนมันยากเเต่คงพยายามน้อยเกินไป ไม่อยากโดนรีไทน์😞 Gpa 1:80 ถ้าต่ำกว่านี้ก็คิดว่าน่าจะโปรต่ำ
พิมพ์เเบบนี่ก็อยากระบายออกมาให้หมด เรากลัวคนอื่นมองว่าทำไมเกรดเเค่นี้ ไม่เรียนหรอ ไม่ตั้งใจเรียนหรอ เราไม่ขยันไม่ตั้งใจเรียน ติดเที่ยว เเต่เราไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ปี2เทอม2นี้ไม่รู้จะได้Dอีกไหม ถ้าได้ก็คือจบ เรียนใหม่ซึ่งเราไม่อยากเรียนใหม่ ถ้าได้Dอีกตัวเดียวก็ไม่รู้จะเกิดไรขึ้น
บางทีพูดออกมาไม่ได้เพราะไม่กล้าพูด ปากบอกไม่เป็นไรเเต่ข้างในโคตรรู้สึกเเย่ ท้อจนไม่ไหวเเล้ว ไม่อยากลาออกเเต่ฝืนไปไม่รู้จะไปต่อได้ไหม เห็นไม่ยิ้มไม่ได้แปลว่าหยิ่งนะเเต่เครียดเเละท้อมาก😞 เหมือนผิดหวังซ้ำเกลียดการพยายามเเต่ทำไม่ได้เครียดมาก เพื่อนเก่งๆด็มีเยอะเเต่ไม่กล้าคุยด้วยกลัวโดนมองว่าโง่ กลัวกังวลใจทุกอย่างไปหมด เพื่อนทำได้เราทำไม่ได้ เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น นอนก็ไม่ค่อยหลับเป็นเวลานานเเล้ว ใจสั่น หนาวทั้งไที่อากาศร้อน ตอนนี้ปิดเทอมอยู่เเต่ใกล้เปิดเทอมเเล้ว ควรทำไงดี😞