สวัสดีค่ะ...เรารู้ว่าคงเป็นคำถามที่โง่มาก แต่เราไม่รู้จริงๆว่าจะต้องทำยังไง เราสับสน เราทรมานกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่เราก็ไม่สามารถก้าวออกไปจากที่ตรงนี้ได้เลย....
เมื่อ3ปีก่อน ชีวิตเราดีมากเลยนะ ทั้ง งาน เงิน เพื่อนและความสุข...แต่ชะตาก็พามาให้ได้เจอผู้ชายคนนึง เรารักเค้ามาตั้งแต่เเรก(ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เราก็รักเค้า) ยอมทำทุกอย่างให้ ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องอะไรทุกอย่างเราทำให้ได้ ไม่ให้เราคบเพื่อนเราก็ไม่คบ เราเชื่อฟังเค้าไม่ว่าจะบอกอะไร แต่เค้าไม่เคยฟังในสิ่งที่เราร้องขอเลยสักครั้ง...เรากับเค้าความคิดไม่เคยตรงกัน พูดกันก็ไม่เคยรู้เรื่อง มีเรื่องผู้หญิงคนอื่นเข้ามาก็ไม่เคยยอมรับความผิด คำตอบที่ได้คือไม่มีอะไรไม่คิดอะไร (เรื่องนี้มันเป็นแผลที่เกิดในใจของเราไม่เคยหาย)ทะเลาะกัน เราเก็บกดมาตลอด3ปี...ได้เเต่เชื่อและคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองได้..เค้าบอกว่ารักเรา แต่การกระทำมันสวนทาง แต่เราก็ยังเชื่อในคำพูดของเค้า วาดหวังว่าสักวันต้องดีขึ้น..เราโง่ใช่ไหมที่เชื่อแบบนี้....เราทรมานกับความรู้สึกที่เป็นอยู่ จะเดินออกก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลย...เราตอนนี้เหมือนคนเป็นซึมเศร้า ไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีจุดหมาย เราร้องไห้แบบที่เราก็ไม่รู้เลยว่าไมต้องร้องมากมายขนาดนี้.....ตอนนี้เราอยากรักตัวเอง แต่เราหาคำตอบไม่ได้จริงๆว่าต้องทำแบบไหน จะเดินออกจากตรงนี้ได้ยังไง....ทำไมการตัดใจจากคนๆนึงมันถึงได้ยากขนาดนี้
..ตอนนี้เราทรมานและสับสนเหลือเกิน..
ต้องทำยังไงในการเดินออกจากชีวิตใครสักคน
เมื่อ3ปีก่อน ชีวิตเราดีมากเลยนะ ทั้ง งาน เงิน เพื่อนและความสุข...แต่ชะตาก็พามาให้ได้เจอผู้ชายคนนึง เรารักเค้ามาตั้งแต่เเรก(ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เราก็รักเค้า) ยอมทำทุกอย่างให้ ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องอะไรทุกอย่างเราทำให้ได้ ไม่ให้เราคบเพื่อนเราก็ไม่คบ เราเชื่อฟังเค้าไม่ว่าจะบอกอะไร แต่เค้าไม่เคยฟังในสิ่งที่เราร้องขอเลยสักครั้ง...เรากับเค้าความคิดไม่เคยตรงกัน พูดกันก็ไม่เคยรู้เรื่อง มีเรื่องผู้หญิงคนอื่นเข้ามาก็ไม่เคยยอมรับความผิด คำตอบที่ได้คือไม่มีอะไรไม่คิดอะไร (เรื่องนี้มันเป็นแผลที่เกิดในใจของเราไม่เคยหาย)ทะเลาะกัน เราเก็บกดมาตลอด3ปี...ได้เเต่เชื่อและคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองได้..เค้าบอกว่ารักเรา แต่การกระทำมันสวนทาง แต่เราก็ยังเชื่อในคำพูดของเค้า วาดหวังว่าสักวันต้องดีขึ้น..เราโง่ใช่ไหมที่เชื่อแบบนี้....เราทรมานกับความรู้สึกที่เป็นอยู่ จะเดินออกก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลย...เราตอนนี้เหมือนคนเป็นซึมเศร้า ไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีจุดหมาย เราร้องไห้แบบที่เราก็ไม่รู้เลยว่าไมต้องร้องมากมายขนาดนี้.....ตอนนี้เราอยากรักตัวเอง แต่เราหาคำตอบไม่ได้จริงๆว่าต้องทำแบบไหน จะเดินออกจากตรงนี้ได้ยังไง....ทำไมการตัดใจจากคนๆนึงมันถึงได้ยากขนาดนี้
..ตอนนี้เราทรมานและสับสนเหลือเกิน..