คือเราจะไปopen house ของมหาลัยนึงซึ้งติดกับโรงพยาบาล¤ เเละเราอาสาจะไปรับขาไปเเละขากลับ(เเต่ไม่ได้ไปรับ-ส่งถึงบ้านแต่ให้มาริที่หน้ารร.ของเราเเทน)
เเม่ของเราพอรู้บ้างว่าเพื่อนคนไหนบ้านอยู่เเถวไหน เเม่เราเลยถามเราว่า"เเล้วเพื่อนที่บ้านอยู่ทางไปละก็ต้องย้อนมาเพื่อนรอไปรับหรอ?" เราเลยบอกกับเเม่ว่า"เอ้า หนูไม่รู้หนูบอกเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าถ้าจะไปให้มารอหน้าร.ร.นะ กูจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปบอกมัน" เเม่"ย้อนไปย้อนมาอะไร" เเราเลยบอกว่าก็หนูไม่รู้ว่าที่จะไปจะไปทางไหนเลยไง เดี๋ยวบอกให้ทันรอเเถวนั้นก็ได้เเล้วเดี๋ยวไปรับ หลังจากนั้นเเม่เราก็ว่าเรายาวโดยประมาณว่า โตมาจนขนาดนี้เเล้วยังไม่รู้จักทางอีก ย้อนไปย้อนมาอะไรก็ไม่รู้ (พูดเเบบดังเเละไม่พอใจ)เราเลยตอบไปว่า"อะไรก็เเม่บอกว่าถ้าเพื่อนมารอก็เหมือนย้อนมาเพื่อรอไปไง"
เราก็โมโหเหมือนกันเพราะเจาถามซ้ำๆเกี่ยวกับการไปหลายครั้งเเล้วจนเบื่อจะพูด )
เเล้วเขาก็ว่าเอาเเต่เล่นโทรศัพท์ไม่มองทางอะไรเลยโรงพยาบาลนี้ก็ไปมาไม่นาน (เเต่เรามั่นใจมากว่าไม่ได้เขาโรงพยาบาลมาเกือบปีจริงๆ เเล้วส่วนมากที่ไปก็ไปอีกที่นึง
ความรู้สึกตอนนั้นงงจริงๆนะว่าจะทางไม่ำด้มันผิดขนาดนั้นเลยหรอไม่ยังไม่ถึง2ครั้งเลยด้วยอาจจะเคยเเค่ไม่ไปบ่อยหรือไม่ถึง5เเน่ๆเรางงหงุดหงิดสุดๆจนร้องไห้ออกมาว่ามันขนาดนั่นเลยจริงๆหรอมันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ พอเเม่เริ่มดังพ่อก็เขามาไม่ฟังอะไรด่าเราเถียงอยู่ได้เเค่เงียบๆเเล้วฟังก็จบจะอะไรนักเป็นลูกนะเเค่ *เเล้วรู้ไหมความรู้สึกมันเเย่มาจริงๆจนหยุดร้องไม่ได้เลย พอเราร้องเเม่ก็จะถือไม้มาตีเราเราเลยบอกว่ามันขนาดนั้นจริงๆใช่ไหมเเม่เเค่หนูจะทางไม่ได้ไปก็ไม่ได้ไปบ่อยไปมานานเเล้วด้วยเเม่ เขาก็ยังพูดเเบบเดิมๆจนเราก็ต้องเดินออกมาร้องไห้เเละคิดกับตัวเอง เครียดจนร้องไห้มันเหนื่อยนะ
จำทางไปสถานที่ไม่ได้มันผิดมากเลยหรอคะ?
เเม่ของเราพอรู้บ้างว่าเพื่อนคนไหนบ้านอยู่เเถวไหน เเม่เราเลยถามเราว่า"เเล้วเพื่อนที่บ้านอยู่ทางไปละก็ต้องย้อนมาเพื่อนรอไปรับหรอ?" เราเลยบอกกับเเม่ว่า"เอ้า หนูไม่รู้หนูบอกเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าถ้าจะไปให้มารอหน้าร.ร.นะ กูจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปบอกมัน" เเม่"ย้อนไปย้อนมาอะไร" เเราเลยบอกว่าก็หนูไม่รู้ว่าที่จะไปจะไปทางไหนเลยไง เดี๋ยวบอกให้ทันรอเเถวนั้นก็ได้เเล้วเดี๋ยวไปรับ หลังจากนั้นเเม่เราก็ว่าเรายาวโดยประมาณว่า โตมาจนขนาดนี้เเล้วยังไม่รู้จักทางอีก ย้อนไปย้อนมาอะไรก็ไม่รู้ (พูดเเบบดังเเละไม่พอใจ)เราเลยตอบไปว่า"อะไรก็เเม่บอกว่าถ้าเพื่อนมารอก็เหมือนย้อนมาเพื่อรอไปไง"
เเล้วเขาก็ว่าเอาเเต่เล่นโทรศัพท์ไม่มองทางอะไรเลยโรงพยาบาลนี้ก็ไปมาไม่นาน (เเต่เรามั่นใจมากว่าไม่ได้เขาโรงพยาบาลมาเกือบปีจริงๆ เเล้วส่วนมากที่ไปก็ไปอีกที่นึง
ความรู้สึกตอนนั้นงงจริงๆนะว่าจะทางไม่ำด้มันผิดขนาดนั้นเลยหรอไม่ยังไม่ถึง2ครั้งเลยด้วยอาจจะเคยเเค่ไม่ไปบ่อยหรือไม่ถึง5เเน่ๆเรางงหงุดหงิดสุดๆจนร้องไห้ออกมาว่ามันขนาดนั่นเลยจริงๆหรอมันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ พอเเม่เริ่มดังพ่อก็เขามาไม่ฟังอะไรด่าเราเถียงอยู่ได้เเค่เงียบๆเเล้วฟังก็จบจะอะไรนักเป็นลูกนะเเค่ *เเล้วรู้ไหมความรู้สึกมันเเย่มาจริงๆจนหยุดร้องไม่ได้เลย พอเราร้องเเม่ก็จะถือไม้มาตีเราเราเลยบอกว่ามันขนาดนั้นจริงๆใช่ไหมเเม่เเค่หนูจะทางไม่ได้ไปก็ไม่ได้ไปบ่อยไปมานานเเล้วด้วยเเม่ เขาก็ยังพูดเเบบเดิมๆจนเราก็ต้องเดินออกมาร้องไห้เเละคิดกับตัวเอง เครียดจนร้องไห้มันเหนื่อยนะ