[code]คือผมเป็นผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่งที่มีความสามรถในหลายด้านคือเตะบอลร้องเพลงเล่นกีต้าการเรียนก็พอใช้ได้ผมอยู่ชั้นม.4นิสัยผมเป็นคนที่ฮาๆและเอาใจใส่กับเพื่อนและไม่ชอบคนมองแรงๆ
แต่ในวันแรกที่เปิดเทอมโรงเรียนของผมในวันแรกที่ขึ้นม.ปลายวันแรกนั้นได้มีการซ้อมเข้าแถวผมได้ไปรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่แรกๆยังคุยกันปกติคุยกันดีๆแต่ตอนนี้เธอไม่ยอมคุยกับผมและเวลาเดินไปใกล้ก็เดินหนีแล้วบอกกับเพื่อนว่าผมดูหน้ากลัวทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นเลย
พอผมให้เพื่อนช่วยก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ครั้งหนึ่งที่ผมบอกแฮปไปก็บล็อกและที่เสียใจและเจ็บใจที่สุดคือ
ย้อนไปวันที่ครูภาษาไทยได้มอบหมายให้ผมรวบรวม
รักการอ่านไปส่งที่ห้องหมวดเธอคนนั้นไม่ยอมส่ง
รักการอ่านพอเพื่อนถามว่าทำไมไม่ส่งเธอก็ตอบว่าถ้าให้ไอ้นี่ส่งเดินไปส่งเองจะดีกว่าพอได้ยินถึงหูผมผมถึงกับเสียใจหนักมากและก็แอบเอาสมุดที่เขาส่งไปวางก่อนที่เขาจะเขาออกและแอบให้ของต่างๆพอผมหาสาเหตุว่าทำไมถึงเกียจก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอคนนั้นเกียจผมในด้านไหน
ผมอยากรู้ว่า
ทำไมเธอคนนั้นถึงเกียจผมได้ทั้งๆที่ตอนเเรกๆยังคุยกันดีอยุ่และแก้ยังไงให้เธอคนนั้นกับผมกับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง
[/code]
ทำไมผู้หญิงถึงกลัวผู้ชาย
แต่ในวันแรกที่เปิดเทอมโรงเรียนของผมในวันแรกที่ขึ้นม.ปลายวันแรกนั้นได้มีการซ้อมเข้าแถวผมได้ไปรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่แรกๆยังคุยกันปกติคุยกันดีๆแต่ตอนนี้เธอไม่ยอมคุยกับผมและเวลาเดินไปใกล้ก็เดินหนีแล้วบอกกับเพื่อนว่าผมดูหน้ากลัวทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นเลย
พอผมให้เพื่อนช่วยก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ครั้งหนึ่งที่ผมบอกแฮปไปก็บล็อกและที่เสียใจและเจ็บใจที่สุดคือ
ย้อนไปวันที่ครูภาษาไทยได้มอบหมายให้ผมรวบรวม
รักการอ่านไปส่งที่ห้องหมวดเธอคนนั้นไม่ยอมส่ง
รักการอ่านพอเพื่อนถามว่าทำไมไม่ส่งเธอก็ตอบว่าถ้าให้ไอ้นี่ส่งเดินไปส่งเองจะดีกว่าพอได้ยินถึงหูผมผมถึงกับเสียใจหนักมากและก็แอบเอาสมุดที่เขาส่งไปวางก่อนที่เขาจะเขาออกและแอบให้ของต่างๆพอผมหาสาเหตุว่าทำไมถึงเกียจก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอคนนั้นเกียจผมในด้านไหน
ผมอยากรู้ว่า
ทำไมเธอคนนั้นถึงเกียจผมได้ทั้งๆที่ตอนเเรกๆยังคุยกันดีอยุ่และแก้ยังไงให้เธอคนนั้นกับผมกับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง
[/code]