ก่อนอื่นเลยปัจจุบันผมอายุ 24 แฟนผมเป็นฝรั่ง ผมคบกันแฟนผมได้ประมาณ 1 เดือน คือผมสัมผัสได้ตั้งแต่เดทแรกว่าเธอคือคนที่พิเศษ เวลาเราคุยกันเหมือนประโยคสนทนาจะต่อได้ตลอดและมักจะเป็นการคุยที่สนุก เรามีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกันทั้งหนังและสิ่งที่ชอบ เวลาที่อยู่ด้วยกันผมมีความสุขมาก เมื่อผมกลับมาเล่าให้พ่อฟังในเรื่องต่างๆเพราะพ่อเป็นห่วงเรื่องนี้(ผมพึ่งเสียแม่ไปได้ 2 เดือนโดยประมาณ)พ่อกับพี่สาวก็จะอคคติ ชอบคิดว่าเขาแต่งเรื่องโกหกขึ้นมา
อย่างเรื่องที่เขาขอรหัสFB, IG และ Email ผมก็ให้ไปเพราะผมบริสุทธ์ใจแต่ผมกับต้องทะเลาะกับที่บ้านเรื่องนี้ ที่บ้านบอกว่าเขาก้าวก่ายมากเกินไป ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้นจนทำให้ผมทะเลาะกับแฟนแต่ผมก็ถามเหตุผลของแฟนผมว่าทำไมถึงต้องขอ แฟนผมก็เล่าว่าตอนนั้นเธออายุ16รักแรกของเธออยู่ในความสัมพันธ์ที่ผู้ชายเป็นใหญ่โดยที่ผู้ชายอายุ21และผู้ชายคนนั้นก็พยายามจะนอกใจหลายครั้งผ่านFBพอจับได้ก็บอกไปว่าจะไม่ทำอีก แฟนผมก็คอยจับผิดกันมาตลอดจนตอนเลิกกันคือผู้ชายแอบคุยกับผู้หญิงอื่นส่งรูปนู้ดแลกกันผ่านEmailก็เลยตัดใจบอกเลิก หลังจากนนั้นมาก็ไม่เคยเชื่อใจใครอีกเลย พอผมเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านผมฟังหวังว่าเขาจะเข้าใจก็กลับกลายเป็นว่าเขาหาว่าแฟนผมแแต่งเรื่องทำให้ดูน่าสงสาร แล้วก็บอกว่าแฟนผมอาจจะนิสัยแบบนี้มาก่อนแฟนคนแแรกก็ได้
มีครั้งนึงตอนผมทะเลาะกับแฟน แฟนผมก็พูดมาว่าถ้าไม่มีเงินเขาก็ไม่อยู่นะ(ตั้งแต่แแรกเขาก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่มีเงินเพราะผมบอกเขา) ที่บ้านก็บอกว่าเขาพูดแบบนี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ ผมกลับไปถามแฟนผมว่าทำไมต้องพูดแแบบนี้เขาบอกว่า เขาเคยจนมาก่อนและไม่อยากกลับไปจนอีก เขาก็เคยเล่าให้ฟังว่าที่บ้านเขาไม่มีคนสนับสนุนเขาเลย ที่บ้านเขายกบ้านให้น้องชายที่หนีออกจากบ้านไปกับแฟน ส่วนบ้านย่าก็ยกให้หลานชายตอนหลานชายหนีไปอยู่ที่นู่น เขาเคยบอกว่าเขาฝันจะมีบ้านสักหลังหรือคอนโดสักห้องเพื่อที่ว่าอย่างน้อยจะได้มีที่อยู่ที่มั่นใจได้ว่าเป็นของเขา
แฟนผมเป็นคนติดแฟนมากเขาขอว่าอย่างน้อยมาเจอกัน 3 วันได้ไหม ซึ่งผมโอเแต่ที่บ้านไม่โอเค ผมขอบอกก่อนว่าผมเดทกับเขา 3 ครั้งแล้วคบกันเป็นแฟนเลยซึ่งนั่นก็ถือว่าเร็วมากเพราะมันแค่ 4 วันตั้งแต่รู้จักกันมา ที่บ้านโกรธผมมากเรื่องนี้หาว่าผมหนีออกจากบ้านเพราะไม่รักที่บ้านแล้ว ผมก็เลยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับแฟน เขาก็บอกว่าเขาออกมาจากที่บ้านเพราะอะไรแบบนี้เขาไม่อยากให้ใครมาตัดสินชีวิตของเขา เขาไม่อยากเจอปัญหานี้อีก ญาติฝ่ายพ่อของแแฟนผมไม่ชอบแม่แฟนผมแล้วก็โดนกลั่นแกล้งสารพัด เเล้วเขาก็บอกต่ออีกว่า "คุณอายุ 24 แล้วนะคุณไม่ใช่เด็กแล้วที่บ้านคุณไม่มีสิทธิจะทำแบบนี้คุณจะอยู่เป็นเด็กๆกับเขาไปแบบนี้หรอ เขาไม่ใช่เจ้าชีวิตคุณนะจริงอยู่ที่เขาเลี้ยงคุณมา แตุ่ณจะไม่มีสิทธิทำอะไรที่ตัวเองมีความสุขเลยหรอ ฉันไม่ต้องการให้ครอบรัวคุณมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตของเรานะ ฉันทำงานเพื่อที่จะจ่ายบิลต่างๆให้ตัวเองมันก็ปวดหัวพอแล้วทำไมต้องให้ที่บ้านุณมาจุกจิกเรื่องของเราด้วยมันควรจะเป็นเรื่องของเรา2คน พวกเขาควรจะมีความสุขเมื่อเห็นคุณมีความสุขสิ่ไม่ใช่พยายามดึงคุณกลับไป" ผมก็เลยอธิบายว่าที่บ้านพึ่งเสียแม่ไปให้เวลาเขาหน่อยซึ่งแฟนผมก็ตกลงว่าจะยังคงวันที่เจอกันไว้ 3 วัน หลังจากนั้นมาไม่ว่าผมเล่าอะไรที่หวังว่าจะทำให้ที่บ้านเข้าใจ ผมเคยเล่าให้ที่บ้านฟังว่า ผมจะพาแฟนไปหาเพื่อนแฟนผมก็ถามว่าคุณคิดว่าเพื่อนคุณจะชอบฉันไหม และผมก็เคยจะพาแฟนมาหาที่บ้านหวังจะให้พ่อเลิกห่วงแฟนผมก็ถามอีกว่าคุณคิดว่าที่บ้านคุณจะชอบฉันไหม พอผมเล่าจบพ่อผมก็ขำเยาะเย้ยแล้วก็ส่ายหน้าบอกว่า เหอะทำไมเขาต้องไปคิดแง่ลบขนาดนั้นในใจพ่อผมคงคิดว่าแฟนผมมารยา แต่ผมกลับคิดว่ามันก็ปกติรึเปล่าการที่แฟนเราจะพาไปหารอบครัวหรือเพื่อนเขาเราก็ถามแบบนี้เหมือนกัน ผมอุตส่าเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านฟังหวังว่าเขาจะเข้าใจว่าแฟนผมแคร์ทุกนที่ผมรู้จักนะ ที่บ้านฟังอะไรก็เป็นด้านลบไปหมดที่บ้านห้ามไม่ให้ผมขับรถไปหาแฟนพยายามกีดกันทุกอย่าง ผมเหมือนอยู่ตรงกลาง เวลาอยู่กับเขาก็เป็นห่วงที่บ้านเพราะพ่อกับพี่สาวก็ทะเลาะกับพ่อบ่อย และมีครั้งนึงพี่สาวก็บอกจะฆ่าตัวตายตามแม่เพราะบอกว่าไม่มีคนสนใจ พ่อไม่รักส่วนผมก็พยายามจะหนีออกจากบ้าน เวลาผมอยู่บ้านผมก็อยากไปอยู่กับแฟน ทุกคนในบ้านบอกว่าผมเปลี่ยนไปผมก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลยผมก็ต้องจัดเวลาให้ที่บ้าน 4 วัน ให้แฟน 3 วัน แล้วมันก็เป็นผมที่เหนื่อย บ้านแฟนกับผมอยู่ห่างกันมาก แฟนผมอยู่ฝั่งธนส่วนผมอยู่แถวสุวรรณภูมิ
ในทางกลับกันผมคุยกับแม่แฟนในวิดีโอคอลแกก็ร้องให้แล้วเรียกผมว่าลูกชาย เหมือนผมเห็นความแตกต่างของ 2 ครอบครัว
ล่าสุดผมตัดใจบอกเลิกไปหวังจะเอาใจที่บ้านแต่สุดท้ายแฟนผมก็ทักกลับมาขอคืนดี ผมขอเวลาแฟนผมบอกว่า ไม่ได้หรอกตัดสินใจมาเลยเขาไม่อยากเป็นตัวสำรอง แล้วหลังจากนั้นผมก็ทักไปคุยกับแฟนตอนเช้าว่าผมอยากกลับไปนะ แต่ที่บ้านก็กดดันอย่างหนักให้เลิก พี่สาวผมบอกว่าถ้าดูแลที่บ้านไม่ดีก็อย่าคิดมีคนอื่นเลย(พี่สาวผมไม่คิดจะมีแฟนจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต) แต่ที่ผ่านมาคือผมไม่ดีตรงไหนงานบ้านผมทำหมดทุกอย่างโดยที่ไม่ต้องมีคนมาบอก อาหารผมก็ทำกลางวันกับเย็น มื้อเช้าซื้อเอา ตลาดผมก็จ่าย
สุดท้ายผมต้องกลับไปขอโทษบอกว่าผมทำไม่ได้ผมก็เลยล่ำลาเขาก็เลยบอกผมว่าฉันนึกว่าคุณเป็นผู้ชายที่หวานที่สุดบนโลกนี้แล้วฉันก็อยากจะใช้ชีวิตกับคุณแต่มันก็เป็นทางเลือกของคุณ หวังว่าคุณจะมีความสุขกับมัน ล่าสุดแฟนผมก็ตัดสินใจจะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดแล้ว
บางทีผมก็คิดว่าความรักวรจะเป็นเรื่องของคน 2 คน เราควรจะดีใจเมื่อเห็นคนในรอบครัวเรามีความสุขไม่ใช่หรอ แล้วเมื่อวันที่เขาเสียใจเราก็ควรที่จะปลอบไม่ใช่หรือ ช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องมีครอบครัวยังไงก็ต้องย้ายออก แต่ก็เข้าใจว่าผมทำเร็วเกินไปแต่ผมก็ไม่ได้ย้ายออกเลยนิ่ก็ยังคงแบ่ง3กับ4วันเหมือนเดิมอย่างน้อยก็จนกว่าจะมั่นใจว่าควรจะอยู่ด้วยกัน ก็น่าจะหลัก8-10 เดือนไม่ก็ปี
ผมควรทำอย่างไรดีครับ ขอบคุณมากนะครับ
ควรเลิกกับแฟนดีไหม
อย่างเรื่องที่เขาขอรหัสFB, IG และ Email ผมก็ให้ไปเพราะผมบริสุทธ์ใจแต่ผมกับต้องทะเลาะกับที่บ้านเรื่องนี้ ที่บ้านบอกว่าเขาก้าวก่ายมากเกินไป ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้นจนทำให้ผมทะเลาะกับแฟนแต่ผมก็ถามเหตุผลของแฟนผมว่าทำไมถึงต้องขอ แฟนผมก็เล่าว่าตอนนั้นเธออายุ16รักแรกของเธออยู่ในความสัมพันธ์ที่ผู้ชายเป็นใหญ่โดยที่ผู้ชายอายุ21และผู้ชายคนนั้นก็พยายามจะนอกใจหลายครั้งผ่านFBพอจับได้ก็บอกไปว่าจะไม่ทำอีก แฟนผมก็คอยจับผิดกันมาตลอดจนตอนเลิกกันคือผู้ชายแอบคุยกับผู้หญิงอื่นส่งรูปนู้ดแลกกันผ่านEmailก็เลยตัดใจบอกเลิก หลังจากนนั้นมาก็ไม่เคยเชื่อใจใครอีกเลย พอผมเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านผมฟังหวังว่าเขาจะเข้าใจก็กลับกลายเป็นว่าเขาหาว่าแฟนผมแแต่งเรื่องทำให้ดูน่าสงสาร แล้วก็บอกว่าแฟนผมอาจจะนิสัยแบบนี้มาก่อนแฟนคนแแรกก็ได้
มีครั้งนึงตอนผมทะเลาะกับแฟน แฟนผมก็พูดมาว่าถ้าไม่มีเงินเขาก็ไม่อยู่นะ(ตั้งแต่แแรกเขาก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่มีเงินเพราะผมบอกเขา) ที่บ้านก็บอกว่าเขาพูดแบบนี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ ผมกลับไปถามแฟนผมว่าทำไมต้องพูดแแบบนี้เขาบอกว่า เขาเคยจนมาก่อนและไม่อยากกลับไปจนอีก เขาก็เคยเล่าให้ฟังว่าที่บ้านเขาไม่มีคนสนับสนุนเขาเลย ที่บ้านเขายกบ้านให้น้องชายที่หนีออกจากบ้านไปกับแฟน ส่วนบ้านย่าก็ยกให้หลานชายตอนหลานชายหนีไปอยู่ที่นู่น เขาเคยบอกว่าเขาฝันจะมีบ้านสักหลังหรือคอนโดสักห้องเพื่อที่ว่าอย่างน้อยจะได้มีที่อยู่ที่มั่นใจได้ว่าเป็นของเขา
แฟนผมเป็นคนติดแฟนมากเขาขอว่าอย่างน้อยมาเจอกัน 3 วันได้ไหม ซึ่งผมโอเแต่ที่บ้านไม่โอเค ผมขอบอกก่อนว่าผมเดทกับเขา 3 ครั้งแล้วคบกันเป็นแฟนเลยซึ่งนั่นก็ถือว่าเร็วมากเพราะมันแค่ 4 วันตั้งแต่รู้จักกันมา ที่บ้านโกรธผมมากเรื่องนี้หาว่าผมหนีออกจากบ้านเพราะไม่รักที่บ้านแล้ว ผมก็เลยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับแฟน เขาก็บอกว่าเขาออกมาจากที่บ้านเพราะอะไรแบบนี้เขาไม่อยากให้ใครมาตัดสินชีวิตของเขา เขาไม่อยากเจอปัญหานี้อีก ญาติฝ่ายพ่อของแแฟนผมไม่ชอบแม่แฟนผมแล้วก็โดนกลั่นแกล้งสารพัด เเล้วเขาก็บอกต่ออีกว่า "คุณอายุ 24 แล้วนะคุณไม่ใช่เด็กแล้วที่บ้านคุณไม่มีสิทธิจะทำแบบนี้คุณจะอยู่เป็นเด็กๆกับเขาไปแบบนี้หรอ เขาไม่ใช่เจ้าชีวิตคุณนะจริงอยู่ที่เขาเลี้ยงคุณมา แตุ่ณจะไม่มีสิทธิทำอะไรที่ตัวเองมีความสุขเลยหรอ ฉันไม่ต้องการให้ครอบรัวคุณมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตของเรานะ ฉันทำงานเพื่อที่จะจ่ายบิลต่างๆให้ตัวเองมันก็ปวดหัวพอแล้วทำไมต้องให้ที่บ้านุณมาจุกจิกเรื่องของเราด้วยมันควรจะเป็นเรื่องของเรา2คน พวกเขาควรจะมีความสุขเมื่อเห็นคุณมีความสุขสิ่ไม่ใช่พยายามดึงคุณกลับไป" ผมก็เลยอธิบายว่าที่บ้านพึ่งเสียแม่ไปให้เวลาเขาหน่อยซึ่งแฟนผมก็ตกลงว่าจะยังคงวันที่เจอกันไว้ 3 วัน หลังจากนั้นมาไม่ว่าผมเล่าอะไรที่หวังว่าจะทำให้ที่บ้านเข้าใจ ผมเคยเล่าให้ที่บ้านฟังว่า ผมจะพาแฟนไปหาเพื่อนแฟนผมก็ถามว่าคุณคิดว่าเพื่อนคุณจะชอบฉันไหม และผมก็เคยจะพาแฟนมาหาที่บ้านหวังจะให้พ่อเลิกห่วงแฟนผมก็ถามอีกว่าคุณคิดว่าที่บ้านคุณจะชอบฉันไหม พอผมเล่าจบพ่อผมก็ขำเยาะเย้ยแล้วก็ส่ายหน้าบอกว่า เหอะทำไมเขาต้องไปคิดแง่ลบขนาดนั้นในใจพ่อผมคงคิดว่าแฟนผมมารยา แต่ผมกลับคิดว่ามันก็ปกติรึเปล่าการที่แฟนเราจะพาไปหารอบครัวหรือเพื่อนเขาเราก็ถามแบบนี้เหมือนกัน ผมอุตส่าเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านฟังหวังว่าเขาจะเข้าใจว่าแฟนผมแคร์ทุกนที่ผมรู้จักนะ ที่บ้านฟังอะไรก็เป็นด้านลบไปหมดที่บ้านห้ามไม่ให้ผมขับรถไปหาแฟนพยายามกีดกันทุกอย่าง ผมเหมือนอยู่ตรงกลาง เวลาอยู่กับเขาก็เป็นห่วงที่บ้านเพราะพ่อกับพี่สาวก็ทะเลาะกับพ่อบ่อย และมีครั้งนึงพี่สาวก็บอกจะฆ่าตัวตายตามแม่เพราะบอกว่าไม่มีคนสนใจ พ่อไม่รักส่วนผมก็พยายามจะหนีออกจากบ้าน เวลาผมอยู่บ้านผมก็อยากไปอยู่กับแฟน ทุกคนในบ้านบอกว่าผมเปลี่ยนไปผมก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลยผมก็ต้องจัดเวลาให้ที่บ้าน 4 วัน ให้แฟน 3 วัน แล้วมันก็เป็นผมที่เหนื่อย บ้านแฟนกับผมอยู่ห่างกันมาก แฟนผมอยู่ฝั่งธนส่วนผมอยู่แถวสุวรรณภูมิ
ในทางกลับกันผมคุยกับแม่แฟนในวิดีโอคอลแกก็ร้องให้แล้วเรียกผมว่าลูกชาย เหมือนผมเห็นความแตกต่างของ 2 ครอบครัว
ล่าสุดผมตัดใจบอกเลิกไปหวังจะเอาใจที่บ้านแต่สุดท้ายแฟนผมก็ทักกลับมาขอคืนดี ผมขอเวลาแฟนผมบอกว่า ไม่ได้หรอกตัดสินใจมาเลยเขาไม่อยากเป็นตัวสำรอง แล้วหลังจากนั้นผมก็ทักไปคุยกับแฟนตอนเช้าว่าผมอยากกลับไปนะ แต่ที่บ้านก็กดดันอย่างหนักให้เลิก พี่สาวผมบอกว่าถ้าดูแลที่บ้านไม่ดีก็อย่าคิดมีคนอื่นเลย(พี่สาวผมไม่คิดจะมีแฟนจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต) แต่ที่ผ่านมาคือผมไม่ดีตรงไหนงานบ้านผมทำหมดทุกอย่างโดยที่ไม่ต้องมีคนมาบอก อาหารผมก็ทำกลางวันกับเย็น มื้อเช้าซื้อเอา ตลาดผมก็จ่าย
สุดท้ายผมต้องกลับไปขอโทษบอกว่าผมทำไม่ได้ผมก็เลยล่ำลาเขาก็เลยบอกผมว่าฉันนึกว่าคุณเป็นผู้ชายที่หวานที่สุดบนโลกนี้แล้วฉันก็อยากจะใช้ชีวิตกับคุณแต่มันก็เป็นทางเลือกของคุณ หวังว่าคุณจะมีความสุขกับมัน ล่าสุดแฟนผมก็ตัดสินใจจะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดแล้ว
บางทีผมก็คิดว่าความรักวรจะเป็นเรื่องของคน 2 คน เราควรจะดีใจเมื่อเห็นคนในรอบครัวเรามีความสุขไม่ใช่หรอ แล้วเมื่อวันที่เขาเสียใจเราก็ควรที่จะปลอบไม่ใช่หรือ ช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องมีครอบครัวยังไงก็ต้องย้ายออก แต่ก็เข้าใจว่าผมทำเร็วเกินไปแต่ผมก็ไม่ได้ย้ายออกเลยนิ่ก็ยังคงแบ่ง3กับ4วันเหมือนเดิมอย่างน้อยก็จนกว่าจะมั่นใจว่าควรจะอยู่ด้วยกัน ก็น่าจะหลัก8-10 เดือนไม่ก็ปี
ผมควรทำอย่างไรดีครับ ขอบคุณมากนะครับ