เราไม่รู้ว่าจะเกริ่นว่ายังไง .. ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่ามาก..
ถ้าจะให้เล่าเรื่องราวต่างๆ คงยาว แต่เอาเป็นว่าเราเองไม่เคยทำอะไรได้ดีเลย การเรียนก็ไม่ดี อื่นๆ ก็พอไปได้แต่ไม่มีใครภูมิใจเลย
ความรัก..ก็คงเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด เคยมีเเฟนที่รักมากๆ เขาก็บอกว่าบ้านจน ไม่อยากไปต่อ ทิ้งเราไปเลย...ทิ้งระยะมาอีกพักนึงมีคนนึงที่รักมาก และคิดไปเองว่า คนนี้ไม่เหมือนคนอื่น สุดท้ายเขาก็ทิ้งเรา และเห็นว่าเราเป็นแค่วัตถุทางเพศ...
ตอนนี้คือเครียด จมอยู่คนเดียว แต่ออกไปข้างนอกก็ยิ้มปกติ .. พอมาอยู่คนเดียวก็เป็นอีก
มีวิธีไหนที่จะออกไปจากจุดนี้ได้บ้างไหม...
ปล. มันเครียดมากเลย..
ปล.สอง ตั้งเป็นครั้งเเรก พิมเนื้อหาตะกุกตะกักงงๆ ขอโทษด้วยนะคะ
รู้สึกไร้ค่า...
ถ้าจะให้เล่าเรื่องราวต่างๆ คงยาว แต่เอาเป็นว่าเราเองไม่เคยทำอะไรได้ดีเลย การเรียนก็ไม่ดี อื่นๆ ก็พอไปได้แต่ไม่มีใครภูมิใจเลย
ความรัก..ก็คงเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด เคยมีเเฟนที่รักมากๆ เขาก็บอกว่าบ้านจน ไม่อยากไปต่อ ทิ้งเราไปเลย...ทิ้งระยะมาอีกพักนึงมีคนนึงที่รักมาก และคิดไปเองว่า คนนี้ไม่เหมือนคนอื่น สุดท้ายเขาก็ทิ้งเรา และเห็นว่าเราเป็นแค่วัตถุทางเพศ...
ตอนนี้คือเครียด จมอยู่คนเดียว แต่ออกไปข้างนอกก็ยิ้มปกติ .. พอมาอยู่คนเดียวก็เป็นอีก
มีวิธีไหนที่จะออกไปจากจุดนี้ได้บ้างไหม...
ปล. มันเครียดมากเลย..
ปล.สอง ตั้งเป็นครั้งเเรก พิมเนื้อหาตะกุกตะกักงงๆ ขอโทษด้วยนะคะ