คือเรามีแฟนคนแรกค่ะ ก็บอกให้แม้รู้ไป แม่ก็ไม่ว่าอะไร แล้วพอแม่รู้ ว่ามีแฟน แม่ถามใหญ่เลยค่ะ เขาอยู่รร.อะไร เขาอยู่ยังไง อันนี้เรายังพอเข้าใจค่ะ แล้วแม่เริ่มถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว ว่าคุยกันหวานมั้ย วันนี้คุยกันยัง เขาเที่ยวไหนเปล่า เขาไปเรียนยัง แล้วก็ยังถามว่า เขาเคยคยกับใครมาก่อนมั้ย อันนี้เราเริ่มรำคาญแล้วอ่ะค่ะ ถามทุกวัน จนแบบเข้าเรื่องส่วนตัวมากไป (หรือปกติอ่ะคะ เราผิดรึเปล่า) แล้วพอหลังจากวันนั้นบอกแม่บ้าง ไม่บอกบ้าง เราทะเลาะกับแม่เรื่องไร้สาระพวกนี้บ่อยขึ้น เพราะ เราไม่บอกแม่ เราไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งอ่ะค่ะ คุยไรกับแฟน ต้องบอกคนอื่น ต้องรายงานคนอื่นด้วยหรอ พอเราบอกแม่ว่าเรื่องส่วนตัว แม่เราก็บอกว่า ก็เล่าบ้างสิ เราก็เราไปบางส่วนไม่หมดค่ะ พอมาอีกวันถามแต่เรื่องเดิมๆ วันนี้ก็ถาม จนเราทนไม่ไหว บอกว่าม๊าจะถามทำไมทุกวัน เรื่องส่วนตัวของหนุอะ ก็คือไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่ง แม่เราก็แบบขึ้น บ่นยาวอีกแล้ว ทุกวันนี้ทะเลาะกันแต่เรื่องแบบนี้ ไร้สาระมากค่ะ เราจะคุยกับแฟน ต้องบอกแม่ทุกคำพูดเลยมั้ย?😑 เราเคยบอกให้แม่ย้อนกลับไปคิดถ้าเป็นตัวเอง แล้วมันเป็นเรื่องส่วนตัวก็ไม่อยากให้ใครรู้ แม่ก็บอกเรื่องแค่นี้ทำไมจะบอกไม่ได้ (คิดในใจก็ม๊าเข้าข้างตัวเอง คือยังไม่เป็นเองไงคะ) เราอยากรุ้ว่า เรื่องนี้เราผิดหรอที่ไม่เล่าในสิ่งที่แม่อยากรู้ หรือแม่เราจู้จี้จุกจิกเอง (ตอนทะเลาะเราใจเย็นมากค่ะ อยากให้แม่ลองคิด แต่แม่ก้มาแบบเดิม)
แม่ถามเรื่องแฟน ทุกวัน จนเรารำคาญแล้ว พอไม่เล่าก็ทะเลาะกัน