ทุกคนมีปัญหาด้วยกันแทบทั้งสิ้น แต่สำหรับชีวิตผม ปัญหาอื่นๆหนักๆไม่มี แต่แค่อยากร้องว่า
ช่วยด้วย !!! เพราะมันกึ่งๆว่าจะเป็นปัญหาที่ก่อโดยตัวผมเองคนเดียวทั้งหมด แต่ไม่รู้จะแก้ยังไง แก้ที่มุมไหนก่อน คือไม่รู้เลยจริงๆ
ที่เกริ่นข้างหน้าว่ากระทู้โง่ๆ เนื่องจากตอนนี้ผมเหมือนคนโง่ๆที่ Underrated ตัวเอง จนปัจจุบันอายุขึ้นเลข 3 แล้ว ทำงานประจำปัจจุบันเป็นที่ที่ 5 (ส่วนมากจะเป็น Outsource) แต่เงินเดือนเทียบเท่าเด็กจบใหม่ หรือน้อยกว่าเด็กจบใหม่ส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ
ผมจบมาจาก วิทยาศาสตร์ ม.รัฐแห่งหนึ่งซึ่งค่อนข้างมีชี่อเสียง ซึ่งทุกๆคนจะค่อนข้างตกใจเมื่อรู้ว่าผมทำงานปัจจุบันเงินเดือนหมื่นกลางๆเท่านั้น ในขณะที่ทุกคนในรุ่นเดียวกันไปไกลแล้ว หรืออย่างน้อยก็ถ้าเงินเดือนแตะหลักขึ้นต้นด้วย 2 ก็ยังไม่น่าเกลียด
ที่บอกว่าผมค่อนข้างประเมินตัวเองในทางลบมากเกินจริง เนื่องจากมีคนรอบข้างทักว่าผมมีทักษะที่ค่อนข้างใช้ความหัวไว หรือภาษาที่ค่อนข้างใช้ได้ เช่น คิดเลขเร็ว , อ่านและแปลข่าวภาษาอังกฤษออกได้ในทันทีที่อ่านประโยคหนึ่งจบ , มีความรู้รอบตัวต่างๆที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้กัน เนื่องจากอ่านบทความที่เป็นความรู้รอบตัวค่อนข้างมาก (อันนี้ไม่รู้ช่วยอะไรไหม) สรุปแล้วกลายเป็นคนที่รู้อย่างเป็ด (รู้ทุกเรื่องอย่างละนิดอย่างละหน่อย) แต่สำหรับเรื่องงาน เรื่องในหัวว่าจะทำงานอะไรให้มีความสุขและทำไปได้ตลอดชีวิตนั้นพอมี แต่ด้วยวุฒิแล้ว เค้าจะไม่รับ (สิ่งที่ถนัดมากคือ พิสูจน์อักษร หรือแปลข่าว แปลบทความ จริงๆเคยเรียนภาษาที่ 3 แล้วกะว่าจะทำงานทางภาษาไปเลย แต่ปัญหาคือ จบวิทยาศาสตร์ไงครับ เลือกผิดมาตั้งแต่ตอนนั้น แล้วเปลี่ยนเส้นทางไม่ได้ ที่บ้านไม่มีรายรับ ทำให้เปลี่ยนคณะที่เรียนไม่ได้)
มาเข้าเรื่องหัวข้อกระทู้ ทุกวันนี้ผมยังตั้งคำถามกับตัวเองว่า เวลาคนคนหนึ่งที่พยายามหางาน เค้าพยายามกันมากแค่ไหน ผมเคยสมัครไปประมาณเป็นสิบที่ เรียกสัมภาษณ์ก็เยอะ นั่นขนาดหางานสเปคต่ำแล้วนะ เงินเดือนก็ไม่เคยเรียกเยอะ สุดท้ายแล้วไม่มีใครรับ ส่วนใหญ่จะมาลงเอยได้งานในบริษัท Outsource หรือจ้างให้ทำงานไปเป็นเดือนๆ หรือปีๆ โดยที่ไม่คิดจะเพิ่มเงินเดือนให้เลย ผมได้ตรวจสอบกับคนทำงานมาก่อนแล้วก็พบว่าไม่มีใครได้ปรับเงินเดือนเลย และที่ผมได้งานเหล่านี้ไม่ใช่สัมภาษณ์ดี แต่เป็นเพราะบริษัทเขารับทุกคนที่ไปสัมภาษณ์ !!!
คราวนี้กลายเป็นผมสมัครงานแล้วทำตัวเหมือนรอให้งานมาเลือกผม เหมือนตัวผมไม่สามารถเลือกงานเองได้ ได้งานไหนก็ต้องทำงานนั้น และผมไม่มีข้อสังเกตเรื่องของการที่เข้าไปทำที่ใดๆแล้วจะได้ปรับเงินเดือนและได้โบนัสด้วย ทำให้เสียเวลาชีวิตไปงานละปีกว่า บางที่ไม่ถึงปี และยากจนเหมือนเดิม ในขณะที่คนรอบๆตัว (ไม่ได้อยากเปรียบเทียบ แต่ 95-99% ของคนรอบตัวรุ่นเดียวกัน , รุ่นน้อง เจริญกว่าผมหมด ไม่ใช่ว่าผมเปรียบเทียบกับคน 50% แล้วมาตีโพยตีพาย) ทำให้บางครั้งเกิดความสงสัยเรื่องความทะเยอทะยานในการหางานที่ใช่ ทั้งเรื่องความประสงค์ที่เราอยากทำจริงๆ และเงิน+โบนัส ที่ได้เกริ่นไป
เลยอยากสอบถามและรับข้อแนะนำเกี่ยวกับประสบการณ์สมาชิกในพันทิปดูครับ หากมีความกรุณา สามารถ PM มาคุยรายละเอียดเพิ่มเติมได้ครับ ตอนนี้ผมเหมือนคนที่ต้องการโค้ชชีวิตจากคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ระดับกลางๆก็ได้ครับ
เพิ่มเติม : ผมไม่สามารถเรียนปริญญาโทได้เนื่องจากไม่มีเงินเก็บครับ และกำลังป่วยต่อเนื่องอยู่ครึ่งปีกว่าแล้ว แต่ถ้ารักษาหายก็พร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองครับ
เพิ่มเติม 2 : ผมไม่สามารถลองเปลี่ยนมาขายอะไรออนไลน์หรือธุรกิจอื่นๆได้ เนื่องจากไม่มีเงินเลยครับ พร้อมหนี้ก้อนเล็กๆ 5 หลัก
เพิ่มเติม 3 : แท็กสุขภาพจิต เพราะเรื่องที่เล่ามา ทำให้ผมบางทีตอนช่วงอารมณ์ดิ่งๆ เช่น อยู่คนเดียว คิดฆ่าตัวตายเป็นพันๆหมื่นๆครั้งแล้ว แต่มีอ่าน , ฟังธรรมะบ้างก็จะพอเข้าใจว่าการฆ่าตัวตายเป็นบาปมหันต์ แต่พออารมณ์ดิ่งก็พยายามจะลองฆ่าตัวตาย 4-5 รูปแบบแล้ว แต่ใจไม่แข็งพอ จบด้วยการมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้
*แก้ไขคำผิด
*แก้ไข 2 : ไปขุดดูกระทู้เก่าที่ตั้งเมื่อปี 2558 ด้านล่างนี้ ก็ทำให้รู้เลยว่า 4 ปีไม่ได้พัฒนาเลย (เรื่องเงิน , ความคิดในหัวเรื่องความเครียดที่มีไม่นาน) แถมดิ่งลงด้วย (เรื่องสุขภาพกาย , สุขภาพจิต , ปฏิสัมพันธ์กับคนในสังคมเนื่องมาจากเรื่องเงิน)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://pantip.com/topic/33750323
[กระทู้โง่ๆ] คนที่เค้าหางาน/สมัครงานที่เงินเดือนเพิ่มทุกปีหรือมีโบนัส เค้าดูจากอะไรครับ
ที่เกริ่นข้างหน้าว่ากระทู้โง่ๆ เนื่องจากตอนนี้ผมเหมือนคนโง่ๆที่ Underrated ตัวเอง จนปัจจุบันอายุขึ้นเลข 3 แล้ว ทำงานประจำปัจจุบันเป็นที่ที่ 5 (ส่วนมากจะเป็น Outsource) แต่เงินเดือนเทียบเท่าเด็กจบใหม่ หรือน้อยกว่าเด็กจบใหม่ส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ
ผมจบมาจาก วิทยาศาสตร์ ม.รัฐแห่งหนึ่งซึ่งค่อนข้างมีชี่อเสียง ซึ่งทุกๆคนจะค่อนข้างตกใจเมื่อรู้ว่าผมทำงานปัจจุบันเงินเดือนหมื่นกลางๆเท่านั้น ในขณะที่ทุกคนในรุ่นเดียวกันไปไกลแล้ว หรืออย่างน้อยก็ถ้าเงินเดือนแตะหลักขึ้นต้นด้วย 2 ก็ยังไม่น่าเกลียด
ที่บอกว่าผมค่อนข้างประเมินตัวเองในทางลบมากเกินจริง เนื่องจากมีคนรอบข้างทักว่าผมมีทักษะที่ค่อนข้างใช้ความหัวไว หรือภาษาที่ค่อนข้างใช้ได้ เช่น คิดเลขเร็ว , อ่านและแปลข่าวภาษาอังกฤษออกได้ในทันทีที่อ่านประโยคหนึ่งจบ , มีความรู้รอบตัวต่างๆที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้กัน เนื่องจากอ่านบทความที่เป็นความรู้รอบตัวค่อนข้างมาก (อันนี้ไม่รู้ช่วยอะไรไหม) สรุปแล้วกลายเป็นคนที่รู้อย่างเป็ด (รู้ทุกเรื่องอย่างละนิดอย่างละหน่อย) แต่สำหรับเรื่องงาน เรื่องในหัวว่าจะทำงานอะไรให้มีความสุขและทำไปได้ตลอดชีวิตนั้นพอมี แต่ด้วยวุฒิแล้ว เค้าจะไม่รับ (สิ่งที่ถนัดมากคือ พิสูจน์อักษร หรือแปลข่าว แปลบทความ จริงๆเคยเรียนภาษาที่ 3 แล้วกะว่าจะทำงานทางภาษาไปเลย แต่ปัญหาคือ จบวิทยาศาสตร์ไงครับ เลือกผิดมาตั้งแต่ตอนนั้น แล้วเปลี่ยนเส้นทางไม่ได้ ที่บ้านไม่มีรายรับ ทำให้เปลี่ยนคณะที่เรียนไม่ได้)
มาเข้าเรื่องหัวข้อกระทู้ ทุกวันนี้ผมยังตั้งคำถามกับตัวเองว่า เวลาคนคนหนึ่งที่พยายามหางาน เค้าพยายามกันมากแค่ไหน ผมเคยสมัครไปประมาณเป็นสิบที่ เรียกสัมภาษณ์ก็เยอะ นั่นขนาดหางานสเปคต่ำแล้วนะ เงินเดือนก็ไม่เคยเรียกเยอะ สุดท้ายแล้วไม่มีใครรับ ส่วนใหญ่จะมาลงเอยได้งานในบริษัท Outsource หรือจ้างให้ทำงานไปเป็นเดือนๆ หรือปีๆ โดยที่ไม่คิดจะเพิ่มเงินเดือนให้เลย ผมได้ตรวจสอบกับคนทำงานมาก่อนแล้วก็พบว่าไม่มีใครได้ปรับเงินเดือนเลย และที่ผมได้งานเหล่านี้ไม่ใช่สัมภาษณ์ดี แต่เป็นเพราะบริษัทเขารับทุกคนที่ไปสัมภาษณ์ !!!
คราวนี้กลายเป็นผมสมัครงานแล้วทำตัวเหมือนรอให้งานมาเลือกผม เหมือนตัวผมไม่สามารถเลือกงานเองได้ ได้งานไหนก็ต้องทำงานนั้น และผมไม่มีข้อสังเกตเรื่องของการที่เข้าไปทำที่ใดๆแล้วจะได้ปรับเงินเดือนและได้โบนัสด้วย ทำให้เสียเวลาชีวิตไปงานละปีกว่า บางที่ไม่ถึงปี และยากจนเหมือนเดิม ในขณะที่คนรอบๆตัว (ไม่ได้อยากเปรียบเทียบ แต่ 95-99% ของคนรอบตัวรุ่นเดียวกัน , รุ่นน้อง เจริญกว่าผมหมด ไม่ใช่ว่าผมเปรียบเทียบกับคน 50% แล้วมาตีโพยตีพาย) ทำให้บางครั้งเกิดความสงสัยเรื่องความทะเยอทะยานในการหางานที่ใช่ ทั้งเรื่องความประสงค์ที่เราอยากทำจริงๆ และเงิน+โบนัส ที่ได้เกริ่นไป
เลยอยากสอบถามและรับข้อแนะนำเกี่ยวกับประสบการณ์สมาชิกในพันทิปดูครับ หากมีความกรุณา สามารถ PM มาคุยรายละเอียดเพิ่มเติมได้ครับ ตอนนี้ผมเหมือนคนที่ต้องการโค้ชชีวิตจากคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ระดับกลางๆก็ได้ครับ
เพิ่มเติม : ผมไม่สามารถเรียนปริญญาโทได้เนื่องจากไม่มีเงินเก็บครับ และกำลังป่วยต่อเนื่องอยู่ครึ่งปีกว่าแล้ว แต่ถ้ารักษาหายก็พร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองครับ
เพิ่มเติม 2 : ผมไม่สามารถลองเปลี่ยนมาขายอะไรออนไลน์หรือธุรกิจอื่นๆได้ เนื่องจากไม่มีเงินเลยครับ พร้อมหนี้ก้อนเล็กๆ 5 หลัก
เพิ่มเติม 3 : แท็กสุขภาพจิต เพราะเรื่องที่เล่ามา ทำให้ผมบางทีตอนช่วงอารมณ์ดิ่งๆ เช่น อยู่คนเดียว คิดฆ่าตัวตายเป็นพันๆหมื่นๆครั้งแล้ว แต่มีอ่าน , ฟังธรรมะบ้างก็จะพอเข้าใจว่าการฆ่าตัวตายเป็นบาปมหันต์ แต่พออารมณ์ดิ่งก็พยายามจะลองฆ่าตัวตาย 4-5 รูปแบบแล้ว แต่ใจไม่แข็งพอ จบด้วยการมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้
*แก้ไขคำผิด
*แก้ไข 2 : ไปขุดดูกระทู้เก่าที่ตั้งเมื่อปี 2558 ด้านล่างนี้ ก็ทำให้รู้เลยว่า 4 ปีไม่ได้พัฒนาเลย (เรื่องเงิน , ความคิดในหัวเรื่องความเครียดที่มีไม่นาน) แถมดิ่งลงด้วย (เรื่องสุขภาพกาย , สุขภาพจิต , ปฏิสัมพันธ์กับคนในสังคมเนื่องมาจากเรื่องเงิน)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้