ขอบคุณภาพสวยจากเนตครับผม

ทะเลหมอก จางแล้ว รวีส่อง
ไอละออง ลับหาย คลายความหนาว
กาแฟกรุ่น หอมนัก นั่งพักยาว
เหลือบมองราว ฟ้าเจิด เชิดชิดชม

น้ำค้างพราว บนยอดหญ้า วะวาววับ
ระยิบระยับ ดุจดั่งเช่น มณีโฉม
พุ่มดอกหญ้า ไหวเอนไป ตามสายลม
ความสุขสม สะสมไว้ ในใจเรา

อินทรีขาว กางปีก เหินขึ้นฟ้า
ตะวันจ้า เจิดแจ่ม ไม่หม่นเศร้า
แดดระยิบ กระทบน้ำ ระยับพราว
เริ่มก้าวพลาง ทางไกล ไฝ่หนทาง

     น้ำค้างน้ำใจหนึ่งมอบให้..........เพียงพอ
     เช่นดุจดั่งหยาดรอ...................เทพให้
     ยามแล้งยากแท้ขอ..................น้ำจาก ใครหนอ
     น้อมจิตวันทาไว้.......................ชุบชื้นพอแรง