หมาดน้ำค้างกลางยอดเจ้าดอกหญ้า
หยาดมาจากสวรรค์หรือไรนี่
จึงเรียงเกล็ดเม็ดแก้วแตะราตรี
ทักทายท่าทีช่วงดวงอรุณ
กรุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน ณ ที่นั้น
ยังค้นตั้นหายอดดอกหญ้ากรุ่น
แรงแดดแผดเผาเจ้าไม่คุ้น
เป็นจุณลับหายสลายไป
เวลาเป็นสิ่งหมุนเวียนแล้ว
เกล็ดแก้วล่วงลับกลับมาใหม่
อ่าสวรรค์ค่ำฟ้าโปรดเป็นไป
ช่วยให้หมาดหยาดน้ำค้างได้ฟื้นคืน
รื่นรมย์พรมพร่างสุขสดใส
หวังตื่นมาใหม่ใสสดชื่น
แม้วันเวียนลับดับฝันกลืน
วัฏฏะคืนสู่ไอ..ไม่เป็นไร....
..เหมือนแค่หลับไปไอจางจาง...
น้ำค้าง