เรื่องแปลกๆ "จากที่เคยคิดกลายเป็นจริง"

ผมเป็นแค่เด็กอายุ14คนหนึ่งที่เจอเรื่องแปลกๆ ผมเป็นเด็กที่ไม่มีไรดีเลย แต่ก็ไม่ได้แย่กินไป เรื่องเรียนกีฬา หรือเรื่องความสามารถ มันก็ไม่ได้แย่และดีเกินไป
เป็นแค่เด็กธรรมดา ที่มีปัญหาหลายอย่าง
เช่นเรื่องเพื่อน เรื่องเรียน แต่มันก็ไม่มีปัญหาหนักเท่าเรื่องครอบครัว
ผมเข้าใจ ว่ามันเป็นเรื่องปกติของทุกคน
ทุกคนก็ต้องเจอเป็นเรื่องธรรมดา
ปัญหาเล็กบ้างใหญ่บ้าง
แต่ของผมคิดว่ามันไม่ใหญ่เท่าไรหรอกสำหรับผู้ใหญ่ หรือวัยรุ่นบางคน
แต่สำหรับผมที่เป็นแค่นันเรียน
มันเกินตัวผมจริงๆ
ประมาณ2เดือนที่แล้วแม่ผมทะเลาะกับพ่อเรื่องเงินบ้างเรื่องงานบ้าง ในบ้าน มีผม พี่
พ่อ แม่และปู่กับย่า แม่ผมได้ย้ายไปบ้านยาย
พ่อผมกบอกว่า"กูยังไม่รู้เลยว่ามันทิ้งกูไปเพราะอะไร"

ส่วนฝ่ายแม่บอกว่า"พ่อไล่กูมา"
หลายคนแม้กระทั่งครูก็ให้ความสนใจ
ให้กำลังใจ ว่าเดี๋ยวเขาก็คืนดีกัน แต่ก็ผ่านมาจะ3เดือนละไม่มีไรดีเลย
ส่วนพี่สาวผมก็เป็นคนเห็นแก่ตัวปากจัดบ้างใจร้อนบ้าง แต่ผมก็ไม่อยากทำไรมันมากหรอกครับ.
##นี่แค่เรื่องปัญหา ผมขอข้ามไปเรื่องแปลกๆเลยมีอยู่4เรื่อง

1.นี่เป็นเรื่องผิดปกติครั้งแรกที่ผมเจอ
คือวันหนึ่งผมได้กินขนมแล้วพี่ก็มาขอกิน
วันนั้นผมเป็นไข้ ผมก็บอกอย่ากินเยอะนะเดี๋ยวไม่สบายเหมือนกู พี่ผมบอกว่าไม่เกี่ยว ผมก็ตอบกลับไปว่าระวังนะ
วันต่อมาพี่ผมไม่สบายป่วยหนักเจ็บคอ
ต้องหยุดไปโรงเรียน1วัน
ผมก็ตกใจหมดเลยว่าเป็นจริงอย่างที่ะูดไว้ได้ไง

2.เป็นเรื่องที่โรงเรียน ผมไม่ได้ทำการบ้านคณิตฯไปซึ่งครัขาดุมากผมก็กลัว จึงพูดขึ้นมาว่า"ขอให้ครูไม่อยู่"
นั่นแหละครับพอถึงคาบวิชาคณิตศาสตร์
ครูคนอื่นก็เข้าสอนแทน และบอกว่าครูสอนคณิตฯเขาไปประชุมที่โรงเรียนอื่นเรื่องไรนี่แหละครับ

3.เป็เรื่องแฟนของเพื่อนสนิทที่มันคบกับรุ่นพี่มา3-4เดือนและมีวันหนึ่งในหัวผมได้คิดว่ามันเลิกกัน พอตอนเย็นมามันก็ทักแชทมาหาว่า"พี่เขาบอกเลิกกูวะ"ใช่ครับมันเลิกกัน ผมก็ตกใจและนึกว่า เป็นไปได้ไงวะ

4.เป็นเรื่องผมกับพี่สาวผมพี่ผมเอาแก้วน้ำกับหลอดเยติผมใส่ไรนี่แหละขึ้นไปกินบนบ้านแล้วไม่ลงมาล้างเก็บให้ผม ผมก็ดูและก็คิดว่ามันจะเอาลงไปเก็บตอนไหน ผ่านมา2อาทิตย์ มันยังไม่เอาลงมาล้างเลย จนมันเอาขนมขึ้นมากินแล้วมันกินไม่หมด
วันสองวันมันก็ยังไม่เอาไปทิ้ง จนแมลงสาปเข้าไปและโดนมดกัดตาย จนมดขึ้นเต็มบ้านก็ยังไมาเก็บ
(ผู้หญิงไรโคตรสกปรก)
มีบ้างที่มันเถียงย่ากับพ่อใส่อารมณื์กับย่าบ้างผมบ้างแต่ก็ไม่ด่าไรหรอก
ผมก็พยายามจะคุยเรื่องนิสัยมันว่าเบาๆหน่อยแต่มันก็ไม่สนใจไม่คิดไร
จนวันหนึ่งผมให้มันไปเก็บมันก็อารมเสียและบ่นใส่ผมพอมันเก็บไรเสร็จก็อาบน้ำและไปหาแม่บ้านยาย ตอนมันกลับมา
และสายหนึ่งได้โทรเข้ามาหาผม
คือแม่ แม่ก็ด่าผมใหญ่ว่าทำไมด่าพี่ไม่ช่วยงานพี่ไรงี้ ผมก็ได้แต่นั่งร้องไห้ไม่พูดไร
และได้คิดไปคิดมาและคิดได้ว่า

ตอนที่ผมเห็นขนมที่พี่เอาไปกิน และแมลงสาปโดนมดกัดตาย
ผมก็คิดได้ว่าและจะเอาคำนั้นไปบอกมัน
"การที่ไม่รับผิดชอบในเรื่องของมันก็อาจจะมีผลกระทบต่อคนอื่นและหนักกว่าด้วย"
แต่ผมก็ไม่ได้บอกมัน
พอผมคิดได้ ผมก็ตกใจมากเพราะแค่ไอ้เรื่องซองขนมปัญหามันจะมาตกที่ผมอยู่คนเดียวและโดนแม่ด่าจนร้องไห้ แม่บอกว่าให้ผมอยู่กับพ่อและจะให้พี่ไป
อยู่กับแม่ ผมไม่รู้นะ ว่าพี่ไปพูดไรให้ผมผิดใำ้ผมโดนด่าโดนคนแถวนั้นเกลียด
ตอนที่ผมนั่งร้องไห้อยู่ผมก็หยุดกระทันหันและคิดได้ว่า

"ที่กูคิดไปมันเป็นจริงได้ไง กูเป็นอะไรกันแน่"

นี่แหละครับเพราะเรื่องนี้ที่ทำให้ผมโหลด
แอพpantipมาและถามปรึกษาทุกคนท
ี่เข้าใจและรู้ว่าเกิดไรขึ้นกับตัวผม
เหมือนผมทำนายอนาคตได้ไรงี้
ผมมีข้อคิดมาให้ด้วยนะครับ
"การที่เราไม่ได้รับผิดชอบอะไรถึงจะเป็นเรื่องของเราแต่มันก็อาจจะกระทบต่อคนอื่นและสาหัสกว่าเรา ครับ."

ใครจะแสดงความคิดเห็นยังไงก็บอกมาได้เลยนะครับ.