สวัสดีค่ะ จากหัวเรื่องเลย คือไม่รู้คิดไปเองรึป่าวนะคะ มันเริ่มตั้งแต่ช่วงก่อนปิดเทอมตอนนั้นยังไม่หนักเหมือนตอนนนี้ ส่วนตัวเราเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง ก็เลยจะเงียบๆ แต่เวลาพูดมันจะตรงมาก แต่เราลองกลับไปคิดดูแล้วเรายังไม่ได้พูดทำร้ายจิตใจใครเลย ช่วงปิดเทอมก็ไม่ได้คิดอะไรพอเปิดเทอมมา เค้าคุยกับเราน้อยมาก ไปกับคนอื่นมากกว่าเราทิ้งเราตลอด ถึงจะนั่งด้วยกันแต่คือไม่คุยกันเลย แล้วมันมีเหตุการนึง เราไปรอน้องทำธุระไม่รู้จะไปไหนก็เลยไปนั่งในโรงเรียนคนเดียว เพื่อนคนนั้นก็เดินมากับเพื่อนแล้วเข้าห้องไป เราก็รอดูว่าจะชวนเราเข้าห้องมั้ยจะทักเรามั้ย คือเค้าก็ไม่ทักเราเลย มันเสียใจมากเลยนะ ไม่รู้จะรู้สึกอะไรแล้วเราเจอแบบนี้ทุกครั้งเลย ป.6 ม.3 ม.6 เหตุการณ์คล้ายๆกันหมดเลย เราคิดจนหมดหนทางแล้ว เราก็ยังไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด
แต่เราไม่เครียดนะ เราพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับเพื่อนคนอื่น แต่อยู่คนเดียวมันก็ดีแหละ แต่เสียใจตรงที่เราคิดว่าเค้าจะเป็นเพื่อนที่สนิทกว่าคนอื่น แต่ไม่ใช่
ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ เราไม่รู้จริงๆว่าเราจะทำยังไง หรือเราไม่ควรแคร์หรือจะ อยู่คนเดียวดีกว่า
เพื่อนไม่คุยด้วยเหมือนเดิมควรทำยังไงดี
แต่เราไม่เครียดนะ เราพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับเพื่อนคนอื่น แต่อยู่คนเดียวมันก็ดีแหละ แต่เสียใจตรงที่เราคิดว่าเค้าจะเป็นเพื่อนที่สนิทกว่าคนอื่น แต่ไม่ใช่
ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ เราไม่รู้จริงๆว่าเราจะทำยังไง หรือเราไม่ควรแคร์หรือจะ อยู่คนเดียวดีกว่า