ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบ LDR ค่ะ แฟนเป็นคนต่างชาติ เราอายุ25 ทั้งคู่ค่ะ แฟนเราคือเค้าก็ดีมาก ที่ตกลงคบเป็นแฟนก้เพราะเค้าดีและพยายามนี่แหละ คือเรื่องนี้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเบื่อเค้านะคะ ไม่ได้นอกใจไม่ได้คุยกับใครใหม่ค่ะ วันๆไปทำงานแล้วก็กลับบ้าน เมื่อก่อนคบกันแรกๆก็คอลคุยกันตลอดค่ะ ไม่ว่ากิจวัตรประจำวันจะทำอะไรก็จะคอลค้างทื้งไว้ตลอด แต่ไม่รู้สิคะ ความรู้สึกของเรามันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆว่าเราไม่ได้รักเค้าขนาดนั้น แบบยังไงเค้าก็ไม่ใช่อ่ะ ทัสนคตินี่แตกต่างต่างกันมากค่ะ หลายๆอย่างพอเริ่มรู้จักเค้าเรากลับเบื่ออ่ะค่ะ คือเราค่อนข้างเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง หลายๆอย่างเราคิดเราจัดการกับปัญหาเองมาโดยตลอด ซึ่งการมีเค้าเรามองเป็นภาระอีกอย่างนึงเหมือนกันนะ รู้แหละว่าอ่านถึงตรงนี้ทุกคนอาจจะด่าเรา คือเราต้องการผู้นำไม่ใช่ผู้ตาม แค่เรื่องงานก็เหนื่อยแล้ว ถ้ายังต้องมานำในเรื่องความสัมพันธ์ตลอดก็เหนื่อยเหมือนกันค่ะ เราโฟกัสกับการทำงานและให้เวลาครอบครัวมากซึ่งเมื่อก่อนการที่เราเอาแต่คอลกัน เราไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย คือพอคบกันไปสักพัก เราก็คอลบ้างไม่คอลบ้าง แต่เค้าชอบมาดราม่าใส่บลาๆๆๆ คือเราก็ไม่ได้หายไปไหนอ่ะ แค่อยากจะอ่านหนังสือบ้าง นอนดูหนังบ้าง เข้าครัวกับแม่หรือไม่ก็หงีบหลับแบบไม่ต้องคอยได้ยินเสียงอะไรเล็ดรอดออกมาจากโทรศัพท์อ่ะ คือทุกวันนี้เราไม่อยากแม้แต่จะมองแฟนเลยค่ะ คอลกันก้คุยถามคำตอบคำ คิดว่าเค้าก้น่าจะรู้สึกนะคะ คราวที่แล้วบอกเลิกไป วันต่อมาแฟนก้นั่งเครื่องบินมาหาถึงที่ทำงานค่ะมาง้อๆเราก้ใจอ่อน เพราะสงสารสุดท้ายก้ไม่ได้เลิก แล้วนี่เดือนหน้าก็จะบินมาแล้วค่ะ รอบนี้มา4 เดือน ให้ตายเถอะ กลัวตัวเองจะอึดอัดตาย ทำยังไงดีคะ อยากบอกเลิกอีกครั้งแต่เห็นหน้าเค้าทีไรก็สงสาร คือไม่ชอบทำร้ายความรู้สึกใครแต่เป็นแบบนี้มันอึดอัดมากๆเลยค่ะ