ปัญหาครอบครัวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

คือ เรามาฝึกงานที่ กทม ค่ะ ได้2-3อาทิตย์แล้ว ตอนนี้ก็อายุ17-18ปี คือก่อนจะมาเราทะเลาะกับน้าและแฟนน้า และต่อมา เราได้ทะเลาะกับแม่เอาเรื่องแม่ก่อนนะคะ เรามาทำงานได้2-3อาทิตย์แล้วการฝึกงานคือดีค่ะ ไม่น่าเป็นห่วงทำงานอยู่ในคอนโดแถวที่พักก็เป็นชุมชนปัญหากับแม่คือแม่ขี้ระแวงและกลัวว่าเราจะโดนข่มขื่นฆ่าทิ้ง คือทุกๆวันแม่จะทักมาหาบ่อยๆ ทักแต่เรื่องพวกนี้ ไม่เคยที่จะถามเรื่องการงานว่าเป็นยังไงบ้าง คุยแต่เรื่องพวกน่ากลัวๆ ส่วนเราก็ไม่ได้อ่อนแออะไรนะคะ คือเรารู้จักการเอาตัวรอดนักกีฬาของวิลัยก็เป็นมาแล้ว แต่คือก็เข้าใจแม่นะคะว่าเป็นห่วงแต่แบบนี้มันก็เกินไปอ่ะค่ะ ตอนนั้นเลิกงานมาเหนื่อยๆแล้วบวกกับโมโหหิวด้วย แล้วมาคุยกับแม่เรื่องแบบนี้เราเลยโกรธใส่พูดทำนองทำร้ายความรู้สึกของแม่ที่เป็นห่วงเรา แม่เลยบอกว่าถ้างั้นแม่จะไม่โทรถามหรือคุยด้วยและแม่ก็ลบเพื่อนในเฟสไป แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะคะ เอาง่ายๆเหมือนเราจะเป็นลูกเนรคุณ แต่แม่ก็เคยทำแบบเราไม่เคยเป็นลูกของท่านมาก่อน แม่พึ่งจะมาเห็นหัวเราตอนอายุ16ปี เราโดนเลี้ยงมาโดยตากับยาย ตอนเด็กเราพยายามที้จะทำให้แม่รักเรานะคะ แต่ แม่กลับรักพี่ชายมากกว่า(ลืมบอกเราเป็นลูกที่ไม่มีพ่อนะคะคนละพ่อกับพี่ชายเอาง่ายๆแม่ไปเอากับผู้ชายแล้วโดนทิ้ง เรียกง่ายๆว่าโดนเยแล้วทิ้งค่ะ)เราเลยกลายเป็นลูกไม่มีตัวตนในสายตาแม่? เรื่องน้าและแฟนน้า ก่อนจะมาฝึกเราได้ทำการกรอกใบสมัครงานกับบริษัทไปแล้วและได้คุยกับเรื่องการไปฝึกงานแล้วพอใกล้จะถึงวันเราก็จะไปหาซื้อเสื้อผ้าที่จะใส่ไปฝึกงานแฟนน้าถามขึ้นมาทำไมไม่ฝึกแถวบ้านมันเป็นเหตุเพราะเรื่องนี้เลยทำให้เราเครียดให้แฟนน้า และไม่คุยด้วยกะว่าพอหายแล้วจะไปคุยด้วยอันเป็นว่าน้าก็ไม่คุยกับเราคือเหมือนน้าจะทำให้เราไม่อยากให้ไปฝึกคือกรอกใบไปแล้วและถ้าขอยกเลิกกลางคันคือได้ลงเรียนใหม่อีกปีค่ะ และก่อนจะกรอกใบเราก็ถามอยู่หลายครั้งหลายวันทำไมไม่พูด? มาพูดตอนที่จะใกล้ได้ไปแล้ว ผิดกันตั้งแต่วันที่มาถึงวันนี้ ไม่พูดไม่คุย และอีกเรื่องคือ ยาย คุณยาย พอมาแรกๆคือเป็นห่วงเรานะคะแต่จะไม่ค่อยเว่อร์เหมือนแม่ บางวันเราไม่โทรไปหาก็เป็นห่วงโทรตามเหมือนเราไม่ได้กลับบ้านมา2-3วัน พอวันนี้เราบอกว่าเงินใกล้ตะหมดแล้วนะ อาทิตย์ขอเพิ่มสัก500ได้มั้ยจากที่ยายปกติจะถามมากๆถามหลายเหตุผล กลับพูดเหมือนไม่อยากจะคุยด้วยเพราะเรื่องเงิน คือ เหมือนยายจะหวังอย่างอื่นแต่ไม่ได้ห่สงเราอ่ะค่ะ คือเหมือนเราเกิดมาเพื่อที่จะหาเงินให้ท่านใช้อย่างเดียวเหมือนท่านห่วงสุขภาพเพราะถ้าเราป่วยท่านก็จะไม่ได้ตัง ก่อนตะมาก็ทำประกันไว้ถ้าตายไปยายก็จะได้เงินแสน คือเงินสำคัญกว่าชีวิตใช่มั้ยคะ เราเคยได้ยินยายพูดไว้ ถ้ามันไปเกิดอุบัติเหตุได้เงินก็ไม่อะไรแล้ว คือ เงินมันสำคัญกว่าชีวิตคนงั้นหรอ ตอนเด็กๆเคยคิดว่าโตมาอยากจะตั้งใจทำงานหาเงินให้ครอบครัวใช้เยอะๆ ความรู้สึกตอนนี้อยากระบายเอามากๆ เหมือนตัวเองตัวคนเดียวเหมือนโดนหลอก หรือเราทำตัวเอง 😢