เหนื่อยกับชีวิตจังเลย:(

สวัสดีค่ะ เรื่องที่หนูจะเล่าคือเรื่องจริงที่ผ่านมาทั้งหมดนะคะ คือหนูย้ายโรงเรียน จากโรงเรียนหนึ่งไปโรงเรียนหนึ่ง ช่วงซัมเมอร์ก็เรียนกับเพื่อนปกติแต่บางคนก็ไม่ได้เรียนเราเลยไม่รู้จัก แล้วเพื่อนที่เรียนเค้าก็บอกว่าคนนี่นิสัยแบบนี้นะ เราก็เชื่อเค้า แต่เค้าก็กลับไปบอกว่าเรานิสัยแบบนี่นะ ทำตัวแบบนี้ นี่คือคำพูดที่เพื่อนบอกเราว่าคนนี่นิสัยไม่ดี เค้าก็บอกว่าเรานิสัยไม่ดี (อาจจะงงๆหน่อยนะคะ555เราก็งงหน่อยๆ555)

แต่ช่วงเปิดเทอมมา เรารู้สึกว่าเหมือนไม่ค่อยมีคนเข้าหาเราเท่าไหร่เลย คือ เหมือนเพื่อนไม่อยากเล่นกับเราด้วย ก็คือ เวลาจับคู่ ผู้หญิงห้องเราจะมีน้อย เราก็เป็นคนที่เหลือเศษตลอด เวลาทำงานอะไรเพื่อนก็จะแยกออกไปเป็นกลุ่ม เพื่อนผู้ชาย ก็จะบอกว่าเราไม่มีเพื่อนบ้าง เพื่อนไม่รักบ้างอะไรบ้าง555มันก็ตลกดีนะคะ แต่ก็ชั่งมันเถอะค่ะ โดนจนชินไปแล้ว แต่บางคนก็รู้สึกนอย หลายครั้งเลยล่ะ ถึงจะชิน555

แล้วเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นล่าสุดเลยค่ะ คือ พี่ (ลูกของป้า) กับแม่ของเรา ทะเลาะกัน เรื่องเงิน แต่สุดท้ายที่เค้าทะเลาะมันตกมาที่เรา แล้วคือ แต่ละคำพูดที่เค้าด่ากัน มันเหมือนเค้าบอกเราว่า จะอยู่ จะไปก็ไม่ได้สำคัญ แล้วคือสิ่งที่เราได้ยิน มันทำให้เรา น้ำตาไหลออกมาเอง เราเหนื่อย ท้อ มันดูเหมือนเราก็ไม่ได้สำคัญกับใครเลย เห้อเศร้า

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่