มีใครเคยเป็นเหมือนผมบ้าง? ผมกับแฟนคนแรกได้คบกันได้ 4 เดือน เราก็เลิกกัน เพราะ...เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เค้าคบกันมา 2 ปี แล้วพึ่งจะมาบอกกับผมในเวลานั้นผมเหมือนโดนฟ้าผ่า มันให้ไปทุกอย่างแล้ว ให้ทั้งใจ ให้ทั้งร่างกาย ผมนิ่งไปสักพัก โดยเค้าถามแค่ว่า จะเลิกกันรึจะคบกันต่อ? ใครไม่เจอแบบนี้ไม่หรอกว่ามันรู้สึกยังไง เราไม่อยากเสียเค้าไปรู้แค่นั้นเลยตอบไปว่าจะคบต่อ แต่ก่ต้องทนกับความรู้สึกที่ว่าเรามันไม่ใช่ตัวจริง แต่ทำไงได้ก็มันมีความผูกพันธ์ไปแล้ว
แต่สุดท้ายก็ต้องจบความสัมพันธ์ที่มันเป็นไปไม่ได้นี่ไป เราเองก็ไม่อยากเป็นมือที่สาม ผมเลยขอเลิกกันไป ช่วงแรกเค้าก็มาค่อยง้อตลอด ผมก็เกือบจะใจอ่อนกับเค้านะ เค้าบอกผมว่าแฟนของเค้าก็แอบไปมีคนอื่นเค้ารู้แต่ทำอะไรไม่ได้ เค้าเลือกใครไม่ได้ อยากให้เราเป็นแบบนี้ต่อไป แต่ก็นะความลับมันไม่มีในโลกอยู่แล้ว แฟนเค้าจับได้ว่าผมกับเค้านั้นไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่ๆ ผมโดยแฟนเค้าทั้งด่า ทั้งว่า เจ็บสุดคือด่าไปถึงพ่อถึงแม่ ดีที่ไม่ได้อยู่ใกล้นะ ผมคงไม่ทนต่อไปอีกแล้วเลยเลิกกันเด่ดขาดไปเลย เวลาก็ผ่านไป 6 ปี ผมได้เจอกับเค้าอีกครั้งนึงเค้าไปมาทำงานใกล้ๆที่ผมทำงานพิเศษอยู่ เค้าเลยทักมาหาเราก็คุยกันปกติ จะบอกว่าไงดีตอนนั้นผมก็มีคนใหม่อยู่แล้ว แต่แค่ครั้งนั้นแหละครับแฟนเค้าก็มาเห็นข้อความที่ผมกับเค้าคุยกันอีกแล้ว โดนด่าอีกแล้วสิครับ ทั้งๆที่คิดว่าคงไม่เจออะไรแบบนี้อีก ก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องเจอไม่ต้องคุยกันอีกละผมก็ไปใช้ชีวิตของผมต่อ พอผ่านไปผมได้คบกับแฟนคนใหม่ ได้เริ่มต้นใหม่กับตัวเองซะที ประมาณเดือนตุลาคม อยู่ผมก็นึกถึงเค้าขึ้นมา เหมือนได้กลิ่นของเค้าลอยอยู่ใกล้ๆ มันเหมือนตลกนะครับ แต่ผมได้กลิ่นแบบนั้นจริงๆ กลิ่นที่ประจำตัวของเค้าเลย มันทำให้ใจหวิวๆแบบบอกไม่ถูกผมก็เลยไปค้นหาเฟสเค้า แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอหาไปสีกพักไปเจอกับ โพสต์ของคนอื่นที่ในข้อความมีแค่ว่า R.I.P กับชื่อของเค้า ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าใช่เค้าจริงๆรึป่าว ละที่ชัดเจนเลยคือรูปถ่ายที่ตั้งอยุ่หน้าโลง มันคือรูปเค้าจริงๆ อีกอย่างคือในวันนั้นเป็นวันครบรอบ 2 เดือนที่เค้าตาย ผมใจสั่นแปลกๆไม่รู้ทำไม รู้สึกเสียใจแต่ไม่มีน้ำตา รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านมามันก็ทำให้เราได้มีความทรงจำที่ดีนะ เราไม่น่าเงียบหายไปแบบนั้นเลย เค้าเองก็คงเจอปัญหาอะไรมาหลายอย่าง ผมเองก็อยากที่ให้กำลังใจเค้าบ้างในตอนที่เค้าป่วยอยู่ ภาพต่างๆมันย้อนเข้ามาในหัวไปหมด ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราก็เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันได้ มันน่าจะมีคำพูดอื่นที่มันน่าจะสวยกว่านี้ คำพูดสุดท้ายที่เราคุยกันผมไม่อยากให้เป็นคำนี้เลย คำที่ว่า"เราอย่าได้เจออย่าได้คุยกันอีกเลย"
แต่เพราะตอนนั้นมันต้องพูด แต่คำพูดจริงๆของผม คือ "ผมคิดถึงเค้ามาตลอด คิดถึงวันดีๆที่เราอยู่ด้วยกัน" ก็อยากจะขอบคุณความทรงจำดีๆที่ให้กันมา ถึงแม้ว่าจะได้พูดแล้วก็เถอะ แต่ก็จะเก็บมันไว้แบบนี้แหละ ขอบคุณครับ.
เราเสียใจที่แฟนเก่า "ตาย"
แต่สุดท้ายก็ต้องจบความสัมพันธ์ที่มันเป็นไปไม่ได้นี่ไป เราเองก็ไม่อยากเป็นมือที่สาม ผมเลยขอเลิกกันไป ช่วงแรกเค้าก็มาค่อยง้อตลอด ผมก็เกือบจะใจอ่อนกับเค้านะ เค้าบอกผมว่าแฟนของเค้าก็แอบไปมีคนอื่นเค้ารู้แต่ทำอะไรไม่ได้ เค้าเลือกใครไม่ได้ อยากให้เราเป็นแบบนี้ต่อไป แต่ก็นะความลับมันไม่มีในโลกอยู่แล้ว แฟนเค้าจับได้ว่าผมกับเค้านั้นไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่ๆ ผมโดยแฟนเค้าทั้งด่า ทั้งว่า เจ็บสุดคือด่าไปถึงพ่อถึงแม่ ดีที่ไม่ได้อยู่ใกล้นะ ผมคงไม่ทนต่อไปอีกแล้วเลยเลิกกันเด่ดขาดไปเลย เวลาก็ผ่านไป 6 ปี ผมได้เจอกับเค้าอีกครั้งนึงเค้าไปมาทำงานใกล้ๆที่ผมทำงานพิเศษอยู่ เค้าเลยทักมาหาเราก็คุยกันปกติ จะบอกว่าไงดีตอนนั้นผมก็มีคนใหม่อยู่แล้ว แต่แค่ครั้งนั้นแหละครับแฟนเค้าก็มาเห็นข้อความที่ผมกับเค้าคุยกันอีกแล้ว โดนด่าอีกแล้วสิครับ ทั้งๆที่คิดว่าคงไม่เจออะไรแบบนี้อีก ก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องเจอไม่ต้องคุยกันอีกละผมก็ไปใช้ชีวิตของผมต่อ พอผ่านไปผมได้คบกับแฟนคนใหม่ ได้เริ่มต้นใหม่กับตัวเองซะที ประมาณเดือนตุลาคม อยู่ผมก็นึกถึงเค้าขึ้นมา เหมือนได้กลิ่นของเค้าลอยอยู่ใกล้ๆ มันเหมือนตลกนะครับ แต่ผมได้กลิ่นแบบนั้นจริงๆ กลิ่นที่ประจำตัวของเค้าเลย มันทำให้ใจหวิวๆแบบบอกไม่ถูกผมก็เลยไปค้นหาเฟสเค้า แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอหาไปสีกพักไปเจอกับ โพสต์ของคนอื่นที่ในข้อความมีแค่ว่า R.I.P กับชื่อของเค้า ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าใช่เค้าจริงๆรึป่าว ละที่ชัดเจนเลยคือรูปถ่ายที่ตั้งอยุ่หน้าโลง มันคือรูปเค้าจริงๆ อีกอย่างคือในวันนั้นเป็นวันครบรอบ 2 เดือนที่เค้าตาย ผมใจสั่นแปลกๆไม่รู้ทำไม รู้สึกเสียใจแต่ไม่มีน้ำตา รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านมามันก็ทำให้เราได้มีความทรงจำที่ดีนะ เราไม่น่าเงียบหายไปแบบนั้นเลย เค้าเองก็คงเจอปัญหาอะไรมาหลายอย่าง ผมเองก็อยากที่ให้กำลังใจเค้าบ้างในตอนที่เค้าป่วยอยู่ ภาพต่างๆมันย้อนเข้ามาในหัวไปหมด ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราก็เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันได้ มันน่าจะมีคำพูดอื่นที่มันน่าจะสวยกว่านี้ คำพูดสุดท้ายที่เราคุยกันผมไม่อยากให้เป็นคำนี้เลย คำที่ว่า"เราอย่าได้เจออย่าได้คุยกันอีกเลย"
แต่เพราะตอนนั้นมันต้องพูด แต่คำพูดจริงๆของผม คือ "ผมคิดถึงเค้ามาตลอด คิดถึงวันดีๆที่เราอยู่ด้วยกัน" ก็อยากจะขอบคุณความทรงจำดีๆที่ให้กันมา ถึงแม้ว่าจะได้พูดแล้วก็เถอะ แต่ก็จะเก็บมันไว้แบบนี้แหละ ขอบคุณครับ.