เคยถามตัวเราเองมั๊ย!! ว่าเกิดมาทำไม เกิดมาทำให้ตัวเองมีความสุข หรือทุกข์ แล้วเคยให้คำตอบกับตัวเองหรือยัง ว่าตัวเราเองจะสร้างความสุข ความทุกข์ ของตัวเราเองแบบไหน เคยคิดย้อนไปมั๊ย เมื่อครั้งที่เราเป็นเด็ก เรามีความสุขที่สุดเรื่องอะไร
คือการได้อยุ่กับครอบครัว หรือได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ หรือทำตามที่คนอื่นคาดหวัง อยู่ที่โรงเรียนก็ทำตามที่ครูบอก อยู่ที่บ้านทำตามพ่อแม่บอก เคยทำตามความรู้สึกตัวเราเองมั๊ย บ่อยครั้งที่อยู่เงียบๆ ตั้งคำถามกับตัวเราเองว่า อะไรคือตัวตนของเรา ตอนอยู่คนเดียวนั่งคิดวกวน อาจจะเป็นตัวตนของเราก้ได้ในขณะที่เราอยู่เงียบๆๆ คนเดียว ไม่มีอารมณ์ ไม่มีความรู้สึกอะไร หรือการที่เราไม่คิดอะไร นั่นอาจจะเป็นความสุขหรือตัวตนของเรา
ตอนอยู่ในห้องเงียบๆๆคนเดียว มีความสุขที่สุด หรือมันไม่ใช่
แต่ออกมาข้างนอกห้องนั้นตัวเราเองก็เปลี่ยนเป็นคนล่ะคน เวลาเจอคนอื่นก้ต้องทำเป็นยิ้ม หัวเราะพูดคุย หรือเจอคนไม่อยากคุยเราก้จะหงุดหงิด เงียบๆ เรากำลังจะเป็นอะไรกันแน่ บางครั้งมันสับสน ว่าอะไรคือตัวเราเอง จริงๆๆ เหมือนในสมองมันมีคำถามมากมาย ที่จะถามแต่เวลาเอาเข้าจริงตัวเราเองกลับพูดไม่ออกแต่เวลาเป็นนักเลงคีย์บอร์ด เรานี่โคตรจะเทพเลย
เคยโดนคาดหวังที่มีใครคาดหวังไว้กับตัวเรา แต่พอไม่เป็นเรากลับรู้สึกแย่ทุกๆครั้ง เเต่สุดท้ายเรากลายเป็นคนที่สับสนกับอะไรหลายๆอย่าง
เราสับสน หรืออะไรกันแน่
คือการได้อยุ่กับครอบครัว หรือได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ หรือทำตามที่คนอื่นคาดหวัง อยู่ที่โรงเรียนก็ทำตามที่ครูบอก อยู่ที่บ้านทำตามพ่อแม่บอก เคยทำตามความรู้สึกตัวเราเองมั๊ย บ่อยครั้งที่อยู่เงียบๆ ตั้งคำถามกับตัวเราเองว่า อะไรคือตัวตนของเรา ตอนอยู่คนเดียวนั่งคิดวกวน อาจจะเป็นตัวตนของเราก้ได้ในขณะที่เราอยู่เงียบๆๆ คนเดียว ไม่มีอารมณ์ ไม่มีความรู้สึกอะไร หรือการที่เราไม่คิดอะไร นั่นอาจจะเป็นความสุขหรือตัวตนของเรา
ตอนอยู่ในห้องเงียบๆๆคนเดียว มีความสุขที่สุด หรือมันไม่ใช่
แต่ออกมาข้างนอกห้องนั้นตัวเราเองก็เปลี่ยนเป็นคนล่ะคน เวลาเจอคนอื่นก้ต้องทำเป็นยิ้ม หัวเราะพูดคุย หรือเจอคนไม่อยากคุยเราก้จะหงุดหงิด เงียบๆ เรากำลังจะเป็นอะไรกันแน่ บางครั้งมันสับสน ว่าอะไรคือตัวเราเอง จริงๆๆ เหมือนในสมองมันมีคำถามมากมาย ที่จะถามแต่เวลาเอาเข้าจริงตัวเราเองกลับพูดไม่ออกแต่เวลาเป็นนักเลงคีย์บอร์ด เรานี่โคตรจะเทพเลย
เคยโดนคาดหวังที่มีใครคาดหวังไว้กับตัวเรา แต่พอไม่เป็นเรากลับรู้สึกแย่ทุกๆครั้ง เเต่สุดท้ายเรากลายเป็นคนที่สับสนกับอะไรหลายๆอย่าง