Thank You CherprangBNK48

สวัสดีครับ คือที่ผมตั้งหัวข้อแบบนี้คืออยากจะมาขอบคุณพี่เฌอปรางBNK48 ส่วนที่ผมจะขอบคุณเรื่องอะไร ผมขอเล่าให้ฟังเลยล่ะกันน๊ะครับ "ผมเป็นคนที่มีปัญหาในชีวิตเยอะมาก จนเป็นโรคซึมเศร้าในระดับหนึ่งเลย ล่าสุดประมาณ1-2เดือนที่ผ่านมา ผมได้มีปัญหากันในครอบครัว จนผมกับพี่ของผมเอง เกือบฆ่าตัวตาย แต่ผมเป็นคนที่เกือบจะเอามีดแทงตัวเองจิงๆ และไม่มีใครห้ามน๊ะครับ แต่มีพี่เฌอนี่แหละครับห้ามไว้แม้จะเป็นแค่รูปก็ตาม มันเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อเหมือนกันน๊ะครับ พอมาเล่าเป็นตัวหนังสือแบบนี้ แต่มันก็เกิดขึ้นกับตัวผมไปแล้ว ผมมีโปโต้เซตอยู่แค่สองใบ เป็นของพี่เฌอหมดเลย คือมันปลิวเพราะการพังข้าวของของพี่ผม มีโปโต้เซตใบหนึ่งมันปลิวมาทางผมตรงหน้าที่พื้น ซึ่งตัวผมเองที่สติหลุดไปแล้ว เห็นของที่รักที่สุดตกลงที่พื้นก็แอบอยากลงไปเก็บคืนที่ แต่แค่ผมมองรูปแค่นั้น อดีตทุกอย่างที่ผมจำได้ คือ งานจับมือ ที่เคยไป แค่ 4-5ครั้ง ในชีวิต มันก็เป็นภาพและเสียงติดตาติดหู จากตอนแรกผมร้องไห้เพราะความที่สติหลุด กลับมาร้องไห้เพราะ คิดได้ว่า ทำอะไรลงไปและก็พูดออกมาว่า "ดูคนในรูปนี้สิ เรายังไม่เคยไป2-Shotกับเขาเลย" จากนั้นผมก็ทิ้งมีดและลงไปนอนกอดรูปที่พื้น ทั้งร้องไห้และหัวเราะไปพร้อมกัน ตอนนั้นใช้คำว่า บ้า ได้เต็มๆเลย คือแค่ผู้หญิงคนหนึ่งสามารถทำให้คนคนหนึ่งรอดตายจากการที่สติหลุดได้ คือ ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเป็นไปได้ได้ยังไง แต่มันเกิดขึ้นไปแล้ว หลังจากนั้นทุกๆคืนได้แต่มองรูปพี่เขาและก็น้ำตาไหลซึ่งบอกได้เลยว่าผมยังหาสาเหตุของน้ำตาของทุกๆคืนไม่ได้เลย "ผมไม่รู้พวกพี่ๆเมมเบอร์BNK48 เขาจะมาอ่านผ่านๆไป บ้างไหม แต่ผมอยากให้ฝากบอกพี่เฌอมากๆ ว่าผมอยากขอบคุณจากใจจิงของผมเอง" ผมอาจจะเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งมากแต่ก็อยากออกมาขอบคุณพี่เขามากๆ ส่วนโรคซึมเศร้าของผมก็บันเทาลงไปเยอะเลย ถ้าไม่มีตัวกระตุ้น มันก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน๊ะครับ และขอบคุณพี่มากๆน๊ะ "พี่เฌอ" วันอาทิตย์ที่20นี้จะไปหาน๊ะคับ^^
ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยน๊ะครับ^^

ปล.คนที่ไม่เชื่อก็แล้วแต่ความคิดคนน๊ะครับ ผมคงบังคับความคิดทุกคนที่อ่านไม่ได้