ขอเล่าย่อๆนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อช่วงต้นเดือน(ต.ค.)ที่ผ่านมา ผมจับได้ว่าภรรยาผมนอกกายและนอกใจผม ผมเห็นภาพเธอและมันนั่งรถไปด้วยกัน เดินเข้าคอนโด เดินขึ้นห้อง หัวใจผมเจ็บปวดมาก (ทุกวันนี้ทุกๆคืนผมต้องกินเบียร์หรือเหล้าเพื่อให้ลืมคำถามทั้งหมดที่อยู่ในหัว ถึงจะนอนหลับลงได้)
ภรรยาผมขอโทษในสิ่งที่เธอทำลงไปเธอขอให้ผมให้อภัยเธอ และให้โอกาสเธอได้เริ่มใหม่อีกครั้ง เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผมกลับไปไว้ใจเธออีกครั้ง
ผมให้อภัยในสิ่งที่เธอทำผิด และให้โอกาสเธอได้เริ่มใหม่ เพียงเหตุผลเดียวคือ "รักเธอสุดหัวใจ" (และที่สำคัญที่สุดคือผมไม่อยากให้ลูกต้องขาดพ่อหรือแม่) ผมได้แค่รอคอยหวังว่าเธอคงจะแสดงให้ผมได้เห็นว่าผมจะไว้ใจเธอได้อีกครั้งหนึ่ง
แต่ตอนนี้ติดปัญหาว่าผมลืมภาพเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ ทุกๆครั้งที่มีสถานะการณ์คล้ายๆกัน ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นมันก็กลับเข้ามาในหัวมันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลยแถมยังทำให้แย่ลงกว่าเดิมอีก
จะว่าผมเป็นคนเจ็บแล้วไม่จำ
หรือจะว่าผมอย่างไรก็ได้...
และขอบคุณสำหรับคนที่เข้าใจผมครับ
ผมควรจัดการกับชีวิต และความรู้สึกอย่างไรดีครับ
ปล.แบบนี้ผมจะเข้าข่ายว่าเป็นคนโรคจิตไหมครับ
ช่วยแนะนำวิธีทำให้ลืมบาดแผลในใจหน่อยครับ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อช่วงต้นเดือน(ต.ค.)ที่ผ่านมา ผมจับได้ว่าภรรยาผมนอกกายและนอกใจผม ผมเห็นภาพเธอและมันนั่งรถไปด้วยกัน เดินเข้าคอนโด เดินขึ้นห้อง หัวใจผมเจ็บปวดมาก (ทุกวันนี้ทุกๆคืนผมต้องกินเบียร์หรือเหล้าเพื่อให้ลืมคำถามทั้งหมดที่อยู่ในหัว ถึงจะนอนหลับลงได้)
ภรรยาผมขอโทษในสิ่งที่เธอทำลงไปเธอขอให้ผมให้อภัยเธอ และให้โอกาสเธอได้เริ่มใหม่อีกครั้ง เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผมกลับไปไว้ใจเธออีกครั้ง
ผมให้อภัยในสิ่งที่เธอทำผิด และให้โอกาสเธอได้เริ่มใหม่ เพียงเหตุผลเดียวคือ "รักเธอสุดหัวใจ" (และที่สำคัญที่สุดคือผมไม่อยากให้ลูกต้องขาดพ่อหรือแม่) ผมได้แค่รอคอยหวังว่าเธอคงจะแสดงให้ผมได้เห็นว่าผมจะไว้ใจเธอได้อีกครั้งหนึ่ง
แต่ตอนนี้ติดปัญหาว่าผมลืมภาพเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ ทุกๆครั้งที่มีสถานะการณ์คล้ายๆกัน ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นมันก็กลับเข้ามาในหัวมันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลยแถมยังทำให้แย่ลงกว่าเดิมอีก
จะว่าผมเป็นคนเจ็บแล้วไม่จำ
หรือจะว่าผมอย่างไรก็ได้...
และขอบคุณสำหรับคนที่เข้าใจผมครับ
ผมควรจัดการกับชีวิต และความรู้สึกอย่างไรดีครับ
ปล.แบบนี้ผมจะเข้าข่ายว่าเป็นคนโรคจิตไหมครับ