ตัดยังไง...ก็ไม่ขาด

ใจยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว ทำไมต้องเป็นแบบนั้น อยากลบความผูกพันธ์ที่ฉันนั้นมีต่อเธอ ยิ่งเจ็บยิ่งรักไม่เข้าใจ ยิ่งเกลียดเท่าไหร่ก็ยิ่งเจอ ทำไมต้องรักเธอ ได้แต่ถามใจ ทำไมนะทำไม

ตามนั้นเลยค่ะ คือแพ้ ผช เอาใจใส่และขี้อ้อนมาก และคือจะเป็นแค่ช่วงแรกๆพอหมดโปรเบื่อเราก็ห่าง บางทีก็เลิกคุยกันไปเลย พยายามหักห้ามใจก็แล้วแต่ยังคงใจอ่อนเรื่อยมา เราควรสร้างเกราะป้องกันยังไงดี ไม่งั้นเรา

คือเราอกหักมาและตอนนี้move on ได้แล้ว ทีแรกคิดว่ามันจะดีแต่ไม่เลยเราเคว้งมาก ไร้จุดหมาย ไร้แรงจูงใจ มันดูว่างเปล่าไปหมด เราเหมือนลอยไปเรื่อยๆ จะเศร้าก็ไม่เศร้าจะมีความสุขก็ไม่มี ตั้งแต่move on มา เราไ

แล้วรู้สึกยังไง จัดการกับมันยังไงบ้างครับ มาแชร์กัน…

ด้วยความที่โสดมานานแล้วเลยชินกับการอยู่คนเดียวแต่ก็จะมีบางอารมณ์เหงามากๆโดยส่วนตัวก็จะเล่นแอพหาคู่ไปด้วยแก้เหงาแต่พอมีคนอยากนัดเจอเรา เรากลับไม่กล้าที่จะเจอด้วยความที่ไม่มั่นใจในตัวเองสุดๆเป็นเพราะตัว

เราเป็นกะเทย เราชอบเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึง เราก็กลัวด้วยแหละถ้าจะบอกสารภาพเขาไปตรงๆ เรากลัวเสียเพื่อน เราเลยพยายามที่จะตีตัวออกห่างจากเขา ไม่อยากสนใจเขา แต่ยิ่งเราทำแบบนี้ เรากับเป็นฝ่ายต้องมาเสียใจ ขอว

ก็คือเราปีนี้อายุเข้า 27 แล้วอีกสามปีจะเลขสามแล้วก็คือยังไม่เคยมีแฟนเลย คุยกับใครก็คือคุยได้แค่แป๊บเดียวไม่เคยแบบพัฒนาความสัมพันธ์ให้ไปถึงคำว่าแฟนได้เลย ความรู้สึกส่วนตัวก็คืออาจจะเพราะว่าอยู่คนเดียวบ

สาว Gen อื่นที่อายุเกิน 28 ขวบ ​ห้ามโหวตนะครับ

เรารู้สึกแค้นใจแฟนเก่าที่ทำให้เราเศร้าเสียใจอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่เราซื่อสัตย์กับเขามาตลอด แต่มันมั่วกาม:) จนเรามีรอยแผลที่ขาไม่รู้ติดโรคจากมันมาหรือเปล่า ขอวิธีล้างแค้นทีค่ะ รวมถึงเพื่อนเลวๆ ที่ไม่เคยพู

คือเราชอบคนๆนึง รู้อยู่ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ไม่ได้หวังจะครอบครองอะไร แอบมองเค้าทุกวัน แต่ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับเค้า เพื่อนก็บอกว่าไปชอบคนอื่นเถอะ เค้ามีแฟนแล้ว แต่ให้ทำไงได้อ่าาา มันเลิกชอบไม่ได้อ้าาา ฟิวเหม