ผมเป็นคนนึงที่เรียนจบนิติศาสตร์แล้วได้งานทำตอนอายุยังน้อย เสียงส่วนใหญ่ทั้งครอบครัว เพื่อนร่วมงาน และคนรอบข้าง คาดหวังให้ผมเรียนต่อเนติบัณฑิตเพื่อจะได้ตั๋วไปสอบอัยการ ผู้พิพากษา แต่ทุกครั้งที่ผมจับหนังสือขึ้นมาเพื่อจะอ่านสอบเนติบัณฑิตผมไม่มีความสุขเลยครับ เหมือนผมจะรู้สึกเหนื่อยกับการเรียนต่อสายนี้ แต่ผมก็รักงานที่ผมทำและมีความสุขกับมันมาก ถ้าเรารู้สึกว่าเราพอแค่นี้เราพอใจกับงานและสนุกกับมัน เราจะทนแรงกดดันจากคนที่คาดหวังในตัวเราอย่างไร หรือมีคำแนะนำอย่างไรครับ เพราะทุกวันนี้ผมได้ยินแต่คำถามจากคนรอบข้างว่า "ทำไมไม่เรียนต่อเนติฯ อายุยังน้อย"  "ทำไมไม่อยากเป็นอัยการ ผู้พิพากษา" ทั้ง ๆ ที่ตัวเราเองรู้สึกพอแล้วแต่ก็ทำให้คนรอบข้างมองว่าไม่พัฒนาตัวเองเลย