มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ ??

รู้สึกสับสนกับตัวเองอ่ะ รู้สึกแบบมันเปฌนแบบนี้ไม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ 
คือมันเป็นแบบนี้ เราเลิกกับเเฟนคนล่าสุดมา 4-5 ปีแล้ว ตั้งแต่เลิกกันมาเราก็พอมีคนคุยบ้างแต่ช่วงก่อนเข้ามหาลัยเรากลับเททุกคนเพราะมุ่งหาที่เรียนจจนไม่มีคนคุยมาเกือบปีแล้ว กลายเป็นเราเริ่มชินกับการไม่มีใครเข้ามาคุยเข้ามาวุ่นวายในชีวิต แล้วล่าสุดมีใครหลายคุยทักเชทมาคุยด้วย มีเข้าหาต่อหน้า แต่เรากลับส่งข้อความแบบไม่อยากคุยด้วย ทำตัวเหมือนกลัว เขาก็ไม่ได้หน้าตตาเเย่หรืออะไร แต่เรารู้สึกเหมือนไม่พร้อมที่จะคุยกับใคร ไม่พร้อมจะมีใคร รู้สึกแบบอยากอยู่คนเดียวแบบนี้ไปก่อน จนเริ่มคิดแล้วว่าตัวเองโลกส่วนตัวสูงไปรึเปล่าทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้ดมื่อก่อนเป็นคนร่าเริง เฮฮา ชอบอยู่กับเพือน แต่ปัจจุบันนี้มันไม่ใช่อ่ะ กลับกลายเป็นคนที่เหมือนมีกำแพงี่หนาและสูงมาก มันเกอดจากอะไรหรอ ความรู้สึกพวกนี้ 

แต่ในบางครั้งเราก็อยากจะมีใครสักคนที่คอยให้กำลังใจเรานอกจากพ่อแม่ อยากมีใครสักคนที่สามารถคุยกับเราได้ทุกเรื่อง เชร์สิ่งที่เราเจอมาในแต่ละวันได้อ่ะ 

เเต่บางทีเราก็มองความรักในทางลบ มองว่าเราคงไม่เจอใครคนนั้นจริงๆหรอก ไม่มีใครจะมาจริงจังกับคนอย่างเรา ไม่มีใครที่จะมารักเราได้หรอกนอกจากพ่อแม่เรา ไม่มีจริงๆหรอกคนที่จะมาดูแลเราได้ 

ความรู้สึกพวกนี้มันคืออะไรกันแน่ เราเเค่สับสนหรอ หรือเรายังกลัวอะไรอยู่ หรือ เราคิดมากเกินไป หรือ ยังไม่รู้ตัวเองว่าเราต้องการอะไรกันแน่