เครียดมาก ญาติไม่ให้กำลังใจ เเถมยังไม่อยากให้เราเรียนต่อเพราะสถานะทางบ้านจะต้องทำยังไงดี

จขกท ตอนเด็กๆบ้านเราจนมาก
แม่เราส่งเสียลูกคนสามคนให้เรียน ลูกๆอายุห่างกันคนละ 3 ปี
พอพี่คนโตจบ ม.3 แม่ก็ส่งเรียนต่อ
แต่คนอื่นๆแถวบ้านเขาไม่ค่อยส่งลูกเรียนกัน
จบ ม.3 ก็ให้ออกมาทำงานหาเงิน ส่งให้พ่อแม่

พอพี่เราคนรองเรียนจบ ม.3 แม่ก็ส่งเรียนต่ออีก
และพี่ชายคนโตเข้าเรียน ป.ตรี แล้ว

ชาวบ้านแถวนั้นนินทาและดูถูกว่าแม่เราโง่
มีลูกหลายคน เรียนจบ ม.3 ก็ให้ออกมาทำงานช่วยหาเงินสิ จะทนลำบากส่งเรียนทำไม
แม่เราไม่สนใจปากชาวบ้าน แต่เอามาเล่าให้พวกเราฟัง บอกให้ตั้งใจเรียน
อย่าให้แม่เหนื่อยและโดนชาวบ้านนินทาฟรี
ต้องเรียนจบ ต้องมีอนาคตดีๆเลี้ยงตัวเองให้ได้ มีชีวิตดีๆไม่ลำบากเหมือนแม่ แม่หวังแค่นี้

เราและพี่ๆเรียนจบ มีงานทำ ยกระดับชีวิตมาเป็นคนชั้นกลาง
(จากที่บ้านจนมากๆ ไปเรียนตอนประถมไม่ได้เอาเงินไปกินขนม ห่อข้าวไปกิน)
ชีวิตสบายดี มีเงินใช้ มีเงินเก็บ งานก็ไม่ได้ลำบากตรากตรำ

ส่วนชาวบ้านพวกนั้นและลูกๆของเขา ก็ยังทำนาทำไร่แบบเก่าๆ ไม่มีอะไรพัฒนา
เงินทองชักหน้าไม่ถึงหลัง
โทษดินโทษฟ้า โทษโชคชะตา โทษรัฐบาลกันต่อไป

ถ้าพ่อแม่คุณยินดีส่งคุณเรียน คุณก็เรียนไปค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก
ตั้งใจเรียนให้ดี เพื่ออนาคตของคุณและพ่อแม่
ปากคนอื่นจะว่าอะไรก็ช่างเขาค่ะ ไม่ต้องเอามาแบก