จะมีงานกีไว้ก็ชื่อว่าสามัคคีกันอยุ่เเล้ว เเต่ทำไมมันยิ่งทำให้ยิ่งทะเลากันหนักกว่าเดิม เห้ออออ เบื่อมากมาย ไม่รู้จะจัดงานกีฬาสีมาทำเพื่ออะไร
ยิ่งกดดันยิ่งเครียดหนักมากก ยิ่งม.6เเล้วด้วยเริ่มต้นเรื่อง เราเป็นคนอยู่เฉยๆในวันกีฬาสีเเถบจะว่างเลยด้วยซ้ำมันสบายมาก5555เพื่อนทุกคนต่างมีหน้าที่ในการคุมหลีดคุมสเเตนหลายอย่างส่วนเราก็คอยนั่งดูเเบบบธรรมดาๆไปเเต่ที่นี้ครูให้เราไปช่วยหลีด เพราะเห็นว่าหลีดไม่น่าจะไปไม่ไหวเพราะเพื่อนที่คุมเหมือนเเบบช้าาสอนไม่จริงจัง ทำให้ครูดึงเราเข้ามาสอนตามจริงเราไม่อยากเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำเเต่เห็นว่าเป็นครูเราเลยเกรงใจครูอุสาอ้อนวอนไม่ช่วยมันก็ดูน่าเกียจ เเล้วจุดพีคมันอยู่ตรงนี้คือเราเข้าไปมันเป็นปัญหากันเลยย เพื่อนทะเลาะเลือกตังงบประมาณโน่นนี่นั้น ขอสมุตติชื่อเพื่อนว่าเพื่อนเราชื่อบีน่า ก็เอาเงินงบไปใช้จ่ายโดยไม่บอกคนอื่นซึ่งไม่บอกเพื่อนร่วมงานที่คอยคุมหลีดด้วย

ก่อนลงมือที่จะซื้อมาให้เพื่อนที่สนิทกันโอนตังให้เเล้วที่นี้งบมันเหลือน้อยมากกกเพราะบีน่าเอาไปซื้อสิ่งของที่บีน่าเอาให้น้องระหว่างการเเสดง มันทำให้ซื้อค่าเครื่องสำอางค์ไม่ได้รวมกับค่าชุดหลีดน้อง เลยจำเป็นต้องเก็บค่าเครื่องสำอางค์เเละชุดหลีดในราคาที่เเพง น้องหลีดต้องการชุดเเบบนี้เเต่มันไม่เข้ากับสิ่งของที่บีน่าซื้อมามันใส่เเล้วไม่เด่นอีกอย่างน้องไม่เลือกที่จะสมัครใจจะใส่เพราะบีน่าซื้อมาโดยยังไม่ได้ทำความเข้าใจว่าน้องหลีดจะเอาเพราะบีน่า เราเรียกมาเจรจามาคุย ส่วนคนที่โอนเงินให้บีน่าก็เหมือนจะทำหน้าไม่พอใจเราที่เหมือนว่าเขาเข้าข้างบีน่าอันนี้เราก็เข้าใจเพื่อนบีน่า พอโทรให้เขามาคุยเขากลับบอกว่าย้ายสีไม่ทำเเล้ว เเถมไม่ยอมคุยกับเราไม่ยอมมาสอนบอกย้ายสี บอกเราว่า อยากทำกันนักก็ทำกันไปเลย

เราอดทนมามากเเล้วเราทั้งโดนครูกดดัน เราคุยกับครูว่าจะต้องเก็บค่าชุดหลีดน้องเท่านี้นะเเพงหน่อยครูบอกว่าทำไมเก็บเเพงจัง เราก็บอกว่างบมันหายไปเพราะบีน่าเอาซื้อสิ่งของระหว่างการเเสดงมันทำให้หายไป เเต่ครูบอกเราว่าให้เราช่วยออกตังให้น้องเพิ่ม ตอนนั้นเราโครตจะเซ็งเลยว่าทำไมอ้ะทำไมต้องเป็นเเบบนี้ เเถมครูอีกคนบอกว่าให้หักงบเพื่อนห้องเราให้กับชุดหลีดเเละให้เพื่อนห้องเราอดกินหมูกระทะ ถามจริงมันใช่เรื่องไหมเห้อเหนื่อยใจมาก ครูอีกคนบอกว่าก็เเต่งหน้าให้น้องฟรีสิ เเหม่ครูมันก็มีค่าเครื่องสำอางค์ด้วนะค่ะ

เเถมมาทะเลาะกับเพื่อนที่ชื่อบีน่า คือมันวุ่ยวายมาก

ตอนนี้เราไม่มีกำลังใจสอนน้องเต้นหลีดเลย หมดกำลังใจมากก ครูที่มาคุ้มประจำสีบอกว่าเมื่อไรจะต่อจบมาคอยจี้ให้เสร็จ เหนื่อยมาก เราเป็นคนเเต่งหน้าทำผม ให้น้องเองทั้งหมดกับเพื่อนเรา2คน มาช่วยกัน โดย ไม่คิดค่าเเต่งหน้าทำผมอะไรทั้งสิ้นถือว่าช่วยน้อง ยอมตื่นมาเที่ยงคืนมาเพื่อช่วยหลีดช่วยน้องช่วยสีเเต่ทำไมผลมันกับเป็นเเบบนี้เราเหนื่อยมากก กำลังใจเเถบไม่มีที่จะทำ ไม่รู้จะทำเพื่ออะไร ท้อโครตๆค่ะ เเต่ในใจคิดว่ามันคืออุปสรรคก็ต้องก้าวต่อไปให้ได้จะทำเพื่อนน้องสงสารน้องหลีดเดอร์ที่ต้องมารับกรรม
งานกีฬาสีเหนื่อยท้อหมดกำลังใจควรทำไงต่อไปดี
ยิ่งกดดันยิ่งเครียดหนักมากก ยิ่งม.6เเล้วด้วยเริ่มต้นเรื่อง เราเป็นคนอยู่เฉยๆในวันกีฬาสีเเถบจะว่างเลยด้วยซ้ำมันสบายมาก5555เพื่อนทุกคนต่างมีหน้าที่ในการคุมหลีดคุมสเเตนหลายอย่างส่วนเราก็คอยนั่งดูเเบบบธรรมดาๆไปเเต่ที่นี้ครูให้เราไปช่วยหลีด เพราะเห็นว่าหลีดไม่น่าจะไปไม่ไหวเพราะเพื่อนที่คุมเหมือนเเบบช้าาสอนไม่จริงจัง ทำให้ครูดึงเราเข้ามาสอนตามจริงเราไม่อยากเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำเเต่เห็นว่าเป็นครูเราเลยเกรงใจครูอุสาอ้อนวอนไม่ช่วยมันก็ดูน่าเกียจ เเล้วจุดพีคมันอยู่ตรงนี้คือเราเข้าไปมันเป็นปัญหากันเลยย เพื่อนทะเลาะเลือกตังงบประมาณโน่นนี่นั้น ขอสมุตติชื่อเพื่อนว่าเพื่อนเราชื่อบีน่า ก็เอาเงินงบไปใช้จ่ายโดยไม่บอกคนอื่นซึ่งไม่บอกเพื่อนร่วมงานที่คอยคุมหลีดด้วย